Verslag reis 4-2018

 

 

Dag 09 – zaterdag 10 februari 2018

Na een voorspoedige reis bereiken we om kwart voor zeven het hotel in Zevenaar, waar we het afsluitende ontbijt hebben. Daar staan Hans, Jos 1 en Ad, die met de auto van Hüttau naar Nederland hebben gereden, ons al op te wachten. Binnen geniet iedereen van het uitgebreide ontbijt. Ondertussen komen ook Ans en Herma ons verwelkomen, leuk dat zij er nog even lijfelijk bij zijn. Hierna wordt afscheid genomen van de uitstappers, en wordt hun bagage uitgeladen. Al zwaaiend rijden we verder naar Utrecht, waar weer een deel van de groep de bus verlaat. Daarna rijden we door naar de laatste uitstapplaats, Voorburg, waar we om 9:45 uur arriveren. Daar verlaten de laatste reisgenoten de bus. Daarmee komt een mooie reis, met pech voor Gijs op de laatste dag, tot een einde. Volgend jaar weer meer ! 

Dag 08 – vrijdag 9 februari 2018

Op deze laatste dag in Oostenrijk staat de wedstrijd voor de skiërs op het programma. Na het ontbijt en nadat de helft van de kamers vrijgemaakt zijn, vertrekken we naar de Rode-8, waar iedereen uitstapt. Daar binden de langlaufers de latten onder en gaan alle skiërs met de lift tot het middelstation. Daar wordt het wedstrijdparcours uitgezet en als snel start de wedstrijd. Merlot start als eerste, gevolgd door Lucie, Wouter, Jack, Gijs, Pedro, Lia, Ellen (met Marijke), Arie. Jacky was helaas geblesseerd, maar moedigde de deelnemers wel aan. Iedereen deed zijn uiterste best om een scherpe tijd neer te zetten.
 

Hierna was de bedoeling om nog lekker te skiën tot een uurtje op drie. Alleen liep dit anders dan iedereen gehoopt had, want op weg naar de koffie op een terras aan de Flachau kant viel Gijs zo ongelukkig dat hulp ingeroepen moest worden. Om een lang verhaal kort te maken: Gijs moest vanwege een dubbele botbreuk geopereerd worden in het ziekenhuis in Schwarzach. Gelukkig verliep de operatie goed en nam de in allerijl ingevlogen familie van Gijs de verdere zorg voor Gijs over.
In het hotel kregen we onze laatste maaltijd van deze reis, waarna de uitslagen van de langlauf- en skiwedstrijden bekend gemaakt werden. Hierna sprak iedere begeleider tot zijn deelnemer / deelneemster, die allemaal een medaille uitgereikt kregen. Daarna was het tijd om afscheid te nemen van Hubert en Birgit, en om in de bus te stappen voor de terugreis. Rond 19:45 reden we weg uit Hüttau. 

Dag 07 – donderdag 8 februari 2018

Vanmorgen weer gewone tijd opstaan en na het gebruikelijke ritueel rijden we om 9 uur weg uit Hüttau. Eerst naar St. Maarten, waar de langlaufers eruit gaan. De skiërs gaan weer door naar de Rode 8. Bij de langlaufers staat vanmorgen de wedstrijd op het programma. Maar eerst wordt er nog even flink geoefend en is het daarna tijd voor een kop koffie, voor sommigen met Apfelstrudel, anderen beperken zich tot chocomelk met slagroom of gewoon koffie. Daarna gaan Hans, Ad, Jos 1 en René vooruit om het wedstrijd parcours uit te zetten. Uiteindelijk moeten alle deelnemers eerst onder een over de loipe gespannen sjaal door, dan een paar balletjes van de ene naar de andere kant doen, vervolgens halverwege keren, bij een versperring van de loipe eruit en erom heen, dan een grote opblaasbal oppakken en naar een andere bal gooien, weer onder de sjaal door en dan snel naar de finish en dat is een zo snel mogelijke tijd. Alle deelnemers, Marco, Roeland, Sybren, Ciska, Maarten, Martin en Beatrijs doen hun uiterste best om een zo snel mogelijke tijd neer te zetten, daarbij aangemoedigd door alle begeleiders. En omdat er 3 nieuwe begeleiders zijn, die tot voor kort nog niet gelanglauft hadden, mogen ook Marja, Jos 2 en Ron laten zien wat zij geleerd hebben deze week. Over de uitslag mag ik nog niks zeggen, die wordt morgenavond pas bekend gemaakt. Wel kan ik vermelden dat er hele snelle deelnemers waren !

Na de wedstrijd maken we een groepsfoto van de langlaufers voor hotel Post, de plek waar iedere ochtend en middag iedereen weer op krachten komt. Ook nu worden er weer soepen en andere gerechten besteld. De laatste keer deze week, want morgen zitten de langlaufers in Flachau. Na de lunch bindt iedereen nog een keer de latten onder voor een rondje. Moe en voldaan keert iedereen terug bij de bus, waar Jet ons al staat op te wachten. Omdat het nog vroeg is, brengt Jet ons eerst naar het hotel, voordat de skiërs worden opgehaald. Geeft iets meer tijd voor het alvast inpakken van de koffers. Vanavond de bonte avond, meer daarover morgen. 

De bonte avond kent weer een mooi programma, met o.a. smurfen, indianen, the police, the village people en nog veel meer. De presentatie was in handen van Robbert en Merlot, die de artiesten introduceerden. Ellen opende de avond met een liedje van Frans Bauer, gevolgd door Ciska, Maarten, Lia, Marja, Martin, Ron en Vera met een nummer van Stef Ekkel en René Karst. Dan is Wouter aan zet met een eigencompositie, Hobby genaamd. Daarna stond Jack te swingen op een nummer van N’Sync, waarna Vera en Ad a capella het SSO lied zongen. Toen nam Hans het woord en zette Lia en Arie in het zonnetje, omdat zij al 25 jaar meegaan met SSO. Beiden kregen een mooie herinnering uitgereikt door Hans. En Lia en Arie waren niet de enigen die in het zonnetje gezet werden, ook de reisleider, René, moest eraan geloven. Net als Hans gaat René al 25 jaar mee met SSO, eerst als begeleider, later als coördinator en daarna als reisleider. René kreeg van Hans een mooie medaille en fles uitgereikt, inclusief de bekende SSO-muts en bedankte Hans hiervoor. Als laatste nummer voor de pauze traden Ilse, Ferry en Wouter op met een nummer van de YMCA.
 

Na de pauze ging het programma in alle hevigheid door met Marco en Roeland, die een lied van Koos Alberts brachten. Arie, prachtig verkleed, bracht een nummer van The Police met volle overgave. Hierna brachten Pedro, Robert Jan, Martin en Lia het bekende nummer Cowboys en Indianen. Danny, Jack, Gijs, Ellen, Jeannette en Marijke die het nummer Leef van André Hazes jr. zongen. Vervolgens stond er een intermezzo op het programma. Hiervoor werd Hans naar voren geroepen, want Hans stopt helaas na 25 jaar met actieve deelname aan de reizen. Eerst nam René het woord en stond hij stil bij de 25 jaar en de vele reizen die Hans gemaakt heeft aan de hand van de volgende tekst:
Hans, we kennen je al vele jaren, want zelfs voor de oprichting van SSO ging je op wintersport reis naar Oostenrijk met deelnemers. Toen SSO werd opgericht zijn we overgestapt ofwel gevlucht van Liesbeth naar SSO. En dat bleek een goede keus, kijkend naar de 25 jaar die je hebt volgemaakt. Om een beeld te geven wat 25 jaar SSO je gebracht heeft, heb ik wat sommetjes gemaakt over de afgelopen 25 jaar:

• alle tijd optellend heb je 2 jaar in Oostenrijk gewoond
• Koffie: 3.000 kopjes
• Schnitzels: 9 vierkante meter schnitzel gegeten
• Bier: 20 hectoliter, ofwel ongeveer 4.000 bier
• Arren sledetochten: 7 dagen van 24 uur onafgebroken in arreslede gezeten
• 2x wereld rond voor alle reizen van/naar/in Oostenrijk
• Ca. 1.000 deelnemers vakantieweek bezorgd

Helaas is daar nu een eind aangekomen. We gaan je missen, en om het onvergetelijk te maken krijg je nu een medaille.
In Oostenrijk had je vroeger vroeger Kaiser Franz, wij hebben keizer Hans. En omdat bekend is dat je bier drinkt, hebben we heel toepasselijk Kaiser Hans bier voor je.
 
Ook zijn we met de muts rondgegaan voor je. We hebben vooraf overlegd wat er voor konden kopen voor je;

• Cadeaubon voor Klieber
• Lunchbon voor gasthof Post
• Liftkaart
• Nee, Volgens oud Oostenrijks gebruik krijg je een hoed. De hoed hebben we van Hubert gekregen en is net zo oud als jij in en rond Huttau komt, namelijk 25 jaar oud en deze komt nu met onze inhoud.

Maar je komt niet zo er mee weg, want we hebben je 25 jaar samengevat in het volgende lied
 
Dit lied wordt door Marijke en Jeanette gezongen voor Hans, ondersteund daarbij door alle deelnemers en begeleiders:
De tekst van het lied is (op de wijs van The Lonely Goatherd uit de Sound of Music):

25 jaar geleden
Jodeladela...etc
Kwam Hans Oostenrijk in gegleden
Jodeladela...

Met een bus vol leuke mensen
Jodeladela...
Met iet wat speciale wensen
Jodelade....

He ha glijden naar beneden
Biunique en wandelaar
He ha glijden naar beneden
Hans stond voor ons klaar

De een wil skiën de ander laufen
Jodeladela...
En ook souveniertjes kaufen
jodeladela...

Terug naar Klieber nieuwe stokken
jodeladela....
Of met iemand naar de dokter
jodeladela...

He ha glijden naar beneden
Biunique en wandelaar
He ha glijden naar beneden
Hans stond voor ons klaar

Elk jaar 4 weken voor de stichting
Jodeladela...
Dat was voor Hans geen verplichting
Jodeladela...

Met een biertje aan de bar
jodeladela....
Altijd rijden met je car
Jodeladela...

Hierbij willen we je bedanken
jodeladela...
En gaan we met zijn allen janken
jodeladela....

Nu is t tijd voor t laatste rondje
jodeladela...
En dan wieberen met je lontje
Jodeladela...
 
Aan het einde van het lied werd Hans op de schouders genomen door de aanwezigen. Alles bij elkaar een mooi en waardige hommage aan Hans !
De bonte avond werd afgesloten met een optreden van Jos 2, Ad, Jos 1 en Arend met een optreden van de smurfen en gevolgd door een polonaise. Hierna kreeg iedereen een rondje aangeboden namens SSO door de reisleider. De avond werd echt afgesloten met een inauguratie van de nieuwe begeleiders, Ferry, Ron en Marja en Jos 2, die na een en ander ondergaan te zijn, er ook definitief bij horen. Hierna was het nog lang onrustig in het hotel.  

Dag 06 – woensdag 7 februari 2018

Vanochtend werden we een uurtje later gewekt, heerlijk. Bij het ontbijt werd er voor de derde keer deze week een jarige toegezongen, deze keer was Pedro aan de beurt. Van zijn begeleider Robert Jan kreeg Pedro een bontmuts als cadeau, altijd handig op wintersport. Na het ontbijt reden we met de bus naar Filzmoos. Om de feestvreugde compleet te maken was het gaan sneeuwen. In Filzmoos aangekomen gingen de skiërs naar links en de langlaufers naar rechts, om nog enkele uren de latten onder te binden. Het was inmiddels harder gaan sneeuwen en wanneer de skiërs uit de lift kwamen, na een ritje van 10 minuten, leken ze wel sneeuwmannen, zo wit zagen ze eruit. Na meerdere afdalingen op de alpine ski’s en na meerdere rondjes op de langlauflatten werd het tijd om de ‘gewone’ schoenen aan te gaan doen, want deze middag staat de arrensledetocht op het programma. Voor vertrek kreeg iedereen een schnapps aangeboden en daarna verdeelde men zich over 4 sleden, waarmee we naar boven gingen door een prachtig besneeuwd landschap.

Na een rit van ruim een uur arriveerden we bij de Unteralmhof. Eenmaal binnen werden er vele gerechten van de kaart besteld, variërend van kaiserschmarren, via een reuzen hamburger tot een cordon bleu steak. Na ruim een uur reden we weer terug naar Filzmoos. Menigeen heeft de terugreis in de arrenslee niet bewust meegemaakt, omdat ze lagen te slapen. In Filzmoos werden nog enkele boodschappen gedaan en daarna reden we definitief terug naar Hüttau. Er werd bij het diner beduidend minder gegeten, drie keer raden hoe dat kwam. ’s Avonds werden er spelletjes gespeeld en werden de voorbereidingen voor de bonte avond getroffen. Buiten sneeuwt het nog licht. 

Dag 05 – dinsdag 6 februari 2018

Na het wekken door Lia, Ellen en Ilse deze keer, het vaste ritueel: wintersportkleding aan, ontbijten, lunchpakket maken, skispullen in de bus en op pad. Dit keer zowaar nog voor negen uur waren we al op pad. Eerst werden de langlaufers naar St. Maarten gebracht. Daar was het ijzig koud, weliswaar een zonnetje maar wel een snijdende wind. Dat belooft wat voor de piste. Bij de Rote 8-er aangekomen is er geen zuchtje wind. Iedereen trekt zijn skischoenen aan en gaat naar de lift. Die ochtend worden er grenzen verlegd door alle deelnemers. Deze skiën zo goed, ongelooflijk. ’s Middags doen de meesten wat rustiger aan, om krachten te sparen voor vanavond, want dan is de muziekavond in Musistadl. Complimenten voor Jet die overal ruim voor de afgesproken tijd aanwezig is en het moet niet gekker worden, want om kwart voor vier (normaal vier uur) rijden we terug naar het hotel. Na het diner gaan we op pad naar zoals gezegd Musistadl. 
Om kwart voor negen arriveren we bij Musistadl en daar zijn 4 tafels voor ons gereserveerd. Na een kwartiertje begint de band te spelen en vanaf dat moment zijn er altijd deelnemers en begeleiders van onze reis te vinden op de dansvloer. Het is weer een groot feest daar. De foto’s (zie ook het album) geven hiervan een goede indruk, de muziek moeten jullie er zelf bij denken. Na 2 uur dansen vertrekken we weer naar het hotel, om naar bed te gaan na een mooie en inspannende dag. 

Dag 04 – maandag 5 februari

Deze ochtend bestond de wekdienst uit Ellen, Lia en Manouk. Keurig op tijd werden we gewekt. Hopelijk hebben de andere gasten hier weinig van gemerkt. Bij het ontbijt was het gelijk raak want een deelneemster, Beatrijs, is vandaag jarig en die werd na enkele felicitaties gelijk toegezongen door iedereen. Dat is nog eens je verjaardag vieren ! Als klap op de vuurpijl waren er ook nog enkele cadeaus voor Beatrijs. Na het ontbijt maakte iedereen zich klaar voor vertrek en gingen (de meeste) ski’s en schoenen in de bus. Eerst werden de langlaufers afgezet op St. Maarten (Sankt Martin). Daar kwam Manouk met enige twijfel de bus uit met de vraag of de ski’s van Arie, haar deelnemer, in de bus lagen. Dat was dus niet het geval. Gelukkig was Hans net terug uit Eben om een gerepareerde skistok van Wouter (BG) op te halen. Dus kon Hans de latten nog niet onder binden en ging het met Manouk terug naar het hotel om de ski’s van Arie op te halen. Drie keer raden wie we vanavond nomineren voor de Muts van de Dag (MvdD). De bus ging verder naar de Rote 8-er en de langlaufers deden bij de loipe hun ski’s aan. Het was schitterend weer, zonnig en licht vriezend en de loipes lagen er mooi bij. Wel met een fris windje, maar dat namen we op de koop toe.

Het eerste deel van de ochtend ging ik mee met Sybren, Marco en Roeland, begeleid door Ad, Jos en Herman Derk. En dat werd een mooie tocht met mooie vergezichten met aan het einde van de route een gevaarlijke afdaling. De deelnemers deden dat beter dan de begeleiders, die in allerlei onmogelijke houdingen terecht kwamen.
 
Daarna snel naar hotel Post voor Apfelstrudl, koffie, chocomelk en zo. Daarna moesten voor de lunch eerst de calorieën er weer uit gelanglauft worden. Dus deden Martin, Maarten, Ciska en Beatrijs hun uiterste best, daarbij geholpen door Jos II, Ron, Marja en Vera. Na een prestatie van formaat was iedereen toe aan de lunch, waarbij opvallend veel soep, tomaten-crème soep en goulash soep, werd besteld. Na weer op krachten gekomen te zijn werden de latten nog een keer ondergebonden. Een deel van de groep werd door Herman Derk gefilmd, de anderen werden op de foto gezet. Even voor drieën ging iedereen richting het parkeerterrein, waar de bus ons zou oppikken, onder het mom van busje komt zo. Alleen kwam het busje niet zo. Jet was met een groep aan het skiën en de terugtocht op de ski’s duurde wat langer dan gedacht. En ruim 20 minuten later dan afgesproken kwam Jet de langlaufers oppikken. Ik weet niet of dit tot een nominatie gaat leiden voor MvdD. Daarna snel door naar de skiërs, en vervolgens richting hotel. Vanavond staat na het avondeten een verrassingstocht op het programma. 

De verrassingstocht voert ons naar Altenmarkt, met duidelijk minder begeleiders in de bus. Benieuwd of we die vanavond nog tegenkomen. Na een mooie rit bereiken we Altenmarkt, waar boswachter Ferry en boswachter Wouter ons langs de kant van de weg op staan te wachten. Nadat iedereen is uitgestapt vertellen de boswachters ons dat er dieren uit de dierentuin ontsnapt zijn en dat het aan ons de taak is de dieren te zoeken. Voorzien van 2 fakkels worden we in groepjes van 9 personen op pad gestuurd. In het donkere bos horen we op een gegeven moment een dier. Bij de beer (Manoek) moeten er kikkersprongen gemaakt worden voordat we verder mogen. Bij de poes (Lenie) moet zowaar een Limbo dans gedaan worden. Even verderop staat er een pinguïn (Ilse) ons op te wachten. Daar moeten we liedjes raden. Verder lopend komen we uit bij een olifant met een hele grote slurf (Jeannette). Daar moesten ongekookte eieren op een lepel vervoert worden. Alleen omdat het zo koud is buiten, zijn de eieren bevroren. Nadat alle opdrachten uitgevoerd zijn mogen we doorlopen. Opeens zien we de bus en wanneer we daarom heen lopen komen we bij een feestje. Er is een heuse ijsbar gemaakt, een knapperend vuurtje en dit alles voorzien van muziek en disco lampen. Hier stonden Danny, Robert Jan en Robbert en Jet ons op te wachten. Aan de ijsbar wordt champagne geschonken vanwege het 25 jarig bestaan van de Stichting Samen Ontspannen. Het is er gezellig en als alle groepen gearriveerd zijn, wordt zowaar de polonaise ingezet. Ook is er aan de inwendige mens gedacht, want er zijn warme worsten en chips. Het was nog lang onrustig in Altenmarkt, maar op een bepaald moment kreeg iedereen het zo koud, dat we terugkeerden naar het hotel. Dat was een mooie avond, waarvoor de organisatoren hartelijk bedankt worden !

 

Dag 03 – 4 februari 2018

Vanmorgen werden we om 7 uur gewekt door Ellen, Lia, beiden deelnemer en Marijke, en die laatste als begeleidster omdat ze deze reis geen nuchterheidsdienst heeft, dus als compensatie wekdienst. Het was een vrolijke bende op de gang tijdens het wekken. Bij het ontbijt kwam een enigszins verschikte begeleidster, Lenie, langs met de mededeling dat zij haar skipas, die de avond daarvoor was uitgereikt, kwijt was. Overal was al gezocht en de pas was nergens te vinden volgens Lenie. Een ander vermeldenswaard feit is dat een begeleider, de negen skibroeken die hij had klaargelegd thuis, deze keer niet mee had genomen naar Oostenrijk. Gelukkig kon Robert Jan een skibroek van Jet, onze chauffeur lenen. Na het ontbijt zorgde iedereen ervoor dat de ski- en langlauf spullen in de bus kwamen. Toen bleek dat de skipas van Lenie weer gevonden was, deze was ergens achter in de kast op haar slaapkamer terecht gekomen. Toen dit opgelost was, konden we mooi op tijd vertrekken naar Flachau, Rote 8-er. Daar ging iedereen eruit.

De skiers gingen voor de eerste keer dit jaar met de cabinebaan omhoog naar het middelstation. Daar werd als vanouds de warming-up verzorgd door Arie. Om iedereen mee te krijgen moest Arie zich in allerlei houdingen wringen. Nadat de spieren los waren, werd de eerste afdaling van die dag gemaakt. Ellen ging met Marijke in de skibeugel naar beneden en dat ging reuze goed. Ook de andere deelnemers deden ieder hun best. Op de foto’s zijn alle koppels te zien.

Het weer zat reuze mee, want met een blauwe lucht op de achtergrond en een zonnetje was het heerlijk skiën op de mooie pistes. Het was wel wat drukker dan anders, maar er was genoeg ruimte voor onze groep op de brede pistes. ’s Middags werd er op een terras bij een berghut genoten van de lunch en kon iedereen weer op krachten komen. Daarna gingen de ski’s weer aan en werden er nog enkele afdalingen gemaakt.


Moe en voldaan kwam iedereen rond 15:30 naar beneden. Daar was inmiddels ook een deel van de langlaufgroep gearriveerd. Nadat de skischoenen weer omgewisseld waren voor normaal schoeisel, vertrokken we richting hotel om onderweg de overige langlaufers op te pikken. In de bus werd iedereen door Robert Jan getrakteerd op een zakje chips. Na zo’n dag actief bezig geweest te zijn ging dat er bij iedereen goed in. Bedankt Robert Jan.
Bij het hotel aangekomen was het na een korte evaluatie met alle begeleiders tijd voor haring, althans wat daar nog van over was, want de haring was gisteren in de kou buiten gezet. En het blijkt dat Oostenrijkse katten ook haring lusten, want de helft van de haring was door de kat opgepeuzeld. Toch was er nog genoeg haring over voor ons. Heerlijk hoor.
Na het avondeten werd het hotel omgebouwd voor de bingo avond. De spanning steeg voelbaar in het hotel, zeker toen de prijzentafel steeds voller kwam te liggen met allemaal mooie prijzen.

Om 20:30 uur was het dan zover, onder leiding van Marijke en Robbert, die er weer fantastisch uitzagen, en muzikaal omlijst door Danny, werd er Bingo gespeeld. En de winkansen zijn dit jaar een stuk groter, want Marijke had een set nieuwe Bingo ballen meegenomen, zodat dit jaar weer alle nummers in het spel zitten.Het was voor iedereen weer een spannende avond, want de vraag was natuurlijk wie ging er met welke prijzen naar huis.

Nieuw was ook dat SSO digitaal ging met de Bingo, want Marijke had een heuse Bingo computer meegenomen voor extra kansrondes op prijzen. Ik kan wel verklappen dat alle deelnemers meer dan een prijs hebben gewonnen, daar zorgden Marijke en Robbert wel voor. Na afloop werd een nog een foto gemaakt van de deelnemers, ieder met alle prijzen die zijn gewonnen, ook om de sponsoren te bedanken. Het zal nog wel even spannend worden of alle prijzen in de koffers passen.   

Dag 02 - zaterdag 3 februari 2018

Omdat we een jarige in ons midden hebben, Wouter namelijk, wordt er precies om 12 uur middernacht voor Wouter gezongen. Later vandaag vieren we verder dat Wouter jarig is. 's Ochtends, rond 8 uur maken we een stop bij een Mc. Donalds. Iedereen kan de benen strekken en binnen drinken velen koffie of warme chocomel. Na een klein uurtje stappen we weer in en rijden we door naar Huttau. Gelukkig zijn de wegen zijn schoon, we zien alleen sneeuw op de bergen, dus we schieten lekker op.

Tegen de Duits-Oostenrijkse grens aan begint het licht te sneeuwen en komen we steeds meer in de stemming. Rond 10:30 uur bereiken we het hotel in Hüttau en worden we hartelijk welkom geheten door Hubert en Birgit, als of we niet weggeweest zijn. Na het uitladen van de bagage kan die gelijk naar de kamers gebracht worden. Even later zitten we aan tafel voor soep en de bekende vegetarische pasta. Hierna gaan we op naar de skiverhuur, om voor een groot deel van de deelnemers en enkele begeleiders schoenen, skies en een enkele helm te huren. Het ziet er buiten weer fantastisch uit, met alle verse sneeuw op de bomen. We boffen maar weer dat we hier nu weer zijn. Nadat alle geleende materialen van een naamsticker zijn voorzien, gaat bijna iedereen in de bus terug naar het hotel. Met Hans, Danny enkele anderen gaan we naar de skilift om de skipassen op te halen. Daarna keren wij ook terug naar het hotel om ons op te frissen, wat heerlijk is na zo'n nacht in de bus. 

Voor het avondeten werd stilgestaan bij het 25 jarig bestaan van de Stichting Samen Ontspannen en om dit heuglijke feit te vieren, kreeg iedereen van Hans een mooie fleece muts, met daarop het logo van SSO, uitgereikt. Binnen was het een beetje te warm om de hele tijd met de muts op te zitten, maar morgen bij het voorspelde vriezend weer, kan die warme muts goed van pas komen.

Na het avondeten, bestaande uit soep, salade, vlees met aardappelen en zuurkool, werd het tijd voor het toetje. En dankzij Arend, werd dit voor de jarige Job, die Wouter heet, een onvergetelijk toetje. Het licht werd gedimd en het toetje met daarin spuitend vuurwerk werd naar Wouter gebracht, die jarig als hij is, op zijn stoel ging staan om door iedereen toegezongen te worden. Na de felicitaties en het mooie toetje, kreeg Wouter nog 2 cadeaus. Eén cadeau was een mok met daarop de buren van Arend(s kasteel), namelijk onze koning en koningin. Het tweede cadeau was een mooie tas voor op de fiets, en dat kwam mooi uit want Wouter fietst graag.

Alleen mochten we nog niet van tafel want er wachtte ons nog een verrassing en nu van Robert Jan. Hij heeft voor iedereen een rood T-shirt late maken met achterop de tekst: Skiteam SSO. Iedereen kreeg een T-shirt uitgereikt en moest die natuurlijk aantrekken. Want zo’n leuk initiatief moet op de foto worden vastgelegd. Zo gezegd zo gedaan, iedereen stelde zich op voor een onvergetelijke foto. Het bewijs staat hieronder. Daarna werd het langzaam aan steeds rustiger in het hotel. Een beetje slaap inhalen van de vorige nacht. Morgen de eerste dag op de latten, de meesten kunnen amper wachten. 

Robert Jan: Bedankt voor dit leuke idee !! 

Dag 01 - vrijdag 2 februari 2018

Eindelijk is het zover, het is de vertrekdatum van reis 2. Bij de eerste opstapplaats in Voorburg is iedereen mooi op rijd, Arend ook dit jaar en te zien aan alle bagage die klaar staat om mee te nemen, kan er weinig vergeten zijn. Als een geoliede machine wordt alle bagage ingeladen en even voor 20 u rijden we weg, op naar Utrecht. Ook daar was iedereen op tijd aanwezig en na alle hartelijke begroetingen gaan ook hier de koffers de bus in en rijden we ook hier mooi op tijd weg. In Zevenaar aangekomen staat het laatste deel van onze groep al te wachten. En daar staan ook 2 oudgedienden, Herman en Ans, speciaal gekomen om ons uit te zwaaien. Leuk dat ze ons niet vergeten zijn en speciaal gekomen zijn om ons te zien en een goede reis te wensen. Al zwaaiend rijden we weg uit Zevenaar en na circa 3 uur rijden stoppen we en daar staat Jet ons al op ons te wachten. Jet is weer onze chauffeur van de week en de begroeting is ook hier aller hartelijks. We hebben hier gelijk de laatste nachtstop en na 3 kwartier rijden we verder in de bus, waar iedereen op de een of andere manier de slaap probeert te vatten. Na een tankstop ’s nachts en honderden kilometers verder zal de ochtendstop zo'n 2 uur voor onze eindbestemming zijn.