Verslag reis 3-2018

Reis drie dag 1
Vrijdagavond vertrok de bus naar Huttau met daarin alle deelnemers en bijna alle begeleiders.
Hans en Nico waren vrijdag al aangekomen. Gerrie was al in Oostenrijk met een klein koffertje en kwam vrijdagavond naar Huttau “ mit dem zug” maar vergat uit te stappen en kwam in Niederfritz terecht waar Hans haar huilend langs de weg aantrof. In het hotel volgde een tweede tegenvaller, iets met spullen die er wel of toch niet zouden zijn. Ijzig kalm sloeg zij zich hier doorheen. Achteraf kwam alles op zijn pootjes terecht en kon zij opgelucht een verschoningkie aantrekken.
In Zevenaar stapten ondertussen de laatste mensen in en begonnen de lange reis naar Oostenrijk.
Zonder noemenswaardige problemen werd Hubertushof om ca 12.15 uur bereikt. Hier werden ze ontvangen door Hans en Nico en de “ Grunningers” die ’s nachts vertrokken waren en al om 9 uur hier het ontbijt genoten. Dat gaf veel opwinding en veel kussen en knuffels. Blijde herkenning dus en verwachtingsvolle nieuwkomers die in de bus al bijgeschoold waren, en hier niet vreemd van opkeken.
Warme ontvangst door Hubert en Birgit met heerlijke soep en de traditionele Spasta.
Op naar de Skiverleih Klieber voor de spullen, skipassen regelen, en aanhanger positioneren bij  de  ‘ Rote8er’ .
Terug in het hotel werd er veel bij gepraat en herinneringen opgehaald aan voorgaande jaren.
Duidelijk was dat iedereen er weer zin in had.
Vlak voor het eten werd gememoreerd dat de SSO 25 jaar bestaat en dat Hans ook al die jaren mee ging.
Nico nam van  de gelegenheid gebruik Hans daarvoor te bedanken en bood hem een schilderij aan gemaakt op het thema Hond. Hans was hiermee duidelijk in zijn nopjes.
Na de smakelijke maaltijd werd iedereen verblijd met een wit voorwerp met daarop een logo.
Daarna werd het snel leeg inde gelagkamer en werd het stil in Huttau. De moede oogjes vielen vanzelf toe. Een liedje was niet eens meer nodig.
Het illustere duo



Zondag 28 januari
Na heerlijk om 7 uur gewekt te worden door Michel in duet met Nana Mouskouri (guten morgen Sonnenschein) begon de eerste echte skidag.
De dag begon met een sluimerend zonnetje wat helaas niet door brak. Na het ontbijt werd de eerste foto genomen met het cadeau van de stichting, de mooie witte warme pet met logo ter ere van het 25 jarig bestaan van de S.S.O.
Daarna werd de bus geladen naar de bestemmingen om te skiën of te langlaufen.
De langlaufers in Reitdorf en de skiërs bij de rote 8.
Door een overvloed aan info die de reisleider tot zich moest nemen was hij in alle consternatie de skipassen vergeten (wat ik hier niet mocht vermelden) (dus hou dit onder twee ogen ), de skicöordinator in deze heeft het liftpersoneel in zijn beste Frans weten te overtuigen om de skiërs  eenmalig tot de piste toe te laten totdat de reisleider met de bus heen en weer naar het hotel was geweest om de passen alsnog op de piste te krijgen.
Daarna gingen de bi-uniguers glooiend van de piste, Mels S. met Goran, Mels B. met Manon, Gerrie met Mariëlle, Siebren met Dethmer, ( die weer goed door Jolanda verzorgd wordt), Barry met Huub, Marga met Nel, Bassie (Peter) met Adriaan . Ook dit jaar weer geweldig de gondels ingeduwd door Wim Stam, de vader van Manon (onze topper die Wim)
Op zich is de dag bij hun goed verlopen op wat materiaalpech na, ( volgens Dethmer en zijn maatje Sieb, kunnen hun daden beter vallen onder de  Stichting Samen Slopen ) maar waar geweldig en direct op gereageerd werd door onze pistewegenwachten ,Bert en Hans met hulp vaan Sieb , die ter plekke de lekke assen repareerden , lof voor de pistewachten !!!!!.
De skiërs, Berend en Walter zijn  richting Flachau verdwenen, Van Jeanne en haar “Mich” is tot op heden vernomen dat ze in de après-ski zitten (morgen meer ) Luciënne is trots op Marjolein ,Arjan is heerlijk crosscountry gegaan met onze vaste trots, Matthea, Miriam heeft  onze nieuwe begeleidster Nicolien de omgeving laten zien ,en Remco is met Gino in de weer en mede door de nieuwe  bluetooth headsets (waardoor er directe communicatie is tussen deelnemer en begeleider )ging dat ook heel mooi.
De langlaufers, Ella met Ans hebben weer nieuwe records gebroken, Fred met Remko enorm genoten , Jalbert met Nico heerlijke chocomel gedronken , en Hetty als Back-up enorm gewaardeerd voor de mentale ondersteuning.
Op het moment van dit schrijven is het nog luidruchtig bij het sjoelen en gezellig onder muzikale ondersteuning van D.J. Remko met zijn Boombox, kortom, het bleef nog lang onrustig in Huttau
 
De vrolijke eenling


 Maandag
Vanmorgen gewekt met een roffel op de deur. Daarna een verkwikkend ontbijt en dan de bus in.6 min. Over negen vertrokken we en wonder boven wonder , : niemand had iets vergeten.  Wat een rust. Jolanda kon in een keer doorrijden naar de door de zon beschenen piste in Wagrain. Hier alle skiërs eruit gegooid en met de bus vertrokken naar st Michielsgestel. Ook hier fantastische omstandigheden. : strak blauwe lucht, glanzende loipes en stralende zon. Bij de harde kern hadden zich gevoegd een paar over lopers , Annelies v G ,  Jolanda M en  Jolanda H, Hetty F.  Opvallend detail Jalbert wint het van een loipe machine. Deze machine stopte, chauffeur eruit, Jalbert om de machine heen, en dan weer verder.


Annelies kwam tot haar schrik tot de ontdekking dat er geen rem zit op de langlauflatten. En dus stortte zij zich ongeremd in de armen van onze voorzitter. Bij hotel Post was het weer als vanouds. Heerlijk en ongedwongen. 
Bij de bi-uniqers was het ook vanouds. Vele afdalingen, maar ook werd er genoten van de heerlijke zon. Vlak na de middagpauze hadden we wel een probleem om de begeleiders weer in de been te krijgen. De deelnemers daar in tegen wilden eigenlijk ook niet zoveel meer en samen werd er gebraden in het zonnetje.





Het leek net een echte vakantie. Samen met Bert heeft Nel 13 coupletten van het Wilhelmus gezongen. Het terras was daarna gelijk leeg. En samen werd er nog een afdaling gemaakt. Een top dag.!
Savonds werd er de traditionele stadsrondwandeling gehouden die werd afgesloten met een overheerlijke glühwein.  Zie foto’s.


Reis 3 dag vier

Vanmorgen gewekt met een ferme tik op de deur. Ontbijte en pleite! Allemaal eruit bij de Rote8er. Vandaag een zeer druk programma:  arrensleetocht en Musikstadler. Jolanda H  had het er maar druk mee.

En weer waren er gastlanglaufers nl. Matthea en Arjan. Arjan wil een switch maken van skiën naar langlaufen en kreeg zijn  eerste les. Het viel hem niet mee maar hij vond het wel erg leuk. Ella had andere schoenen en geen steunzolen en ging als een speer. Jalbert trof geen loipemachine maar bedacht nu eens bijna de beek in te gaan. Hij reageerde zeer adequaat op mijn aanwijzing. Fred onze locomotief maakte het zijn begeleider Remko weer zeer lastig. Wat een energie.


Gisterenavond had onze reisleier al geprobeerd te inventariseren wie wel of niet meeging met de arrenslee. Vandaag beleek er vooral onder de skiers grote onduidelijkheid. Michel P. had het erg moeilijk om uit te vinden “was das Weib will”. Wij voelen met hem mee. Het is inderdaad soms moeilijk in te schatten wat sommige deelnemers  echt willen. Gelukkig hakte de reisleider de knoop door. Michel P. beschikt nu over een verhoogd begrip van de vrouwelijke psyche.

Dethmer had vandaag in tegenstelling tot gisteren een heerlijke dag waarbij het bi-uniquen vlotjes verliep.
Veel mensen kozen ervoor om  door te skiën mede door het mooie weer.

Daarna werd het haasten voor het eten het douchen en het  omkleden. Opgedoft en vol goede zin vertrok men naar Flachau. Morgen meer hierover.

De achterblijvers hebben geprobeerd 4 ansichtkaarten te versturen naar adressen of personen die niet echt leken te bestaan. Een soort Ghostwriting dus.

Het illustere duo


Woensdag
Gutenabend, gutenabend, liebe Freunde en zo ging het door in Flachau. De dansvloer werd vooral gebruikt door de SSO ongeveer vanaf binnenkomst. Helaas werd het feest ruw onderbroken door het rijtijdenbesluit. Om 12 uur terug bij Hubertushof. Het was een groot succes.
De volgende ochtend waren er wat meer dikke oogjes en stramme spieren maar door het gezamenlijk ontbijt en de hartverwarmende opmerkingen was de pijn draaglijk.
De skiërs gingen er bij de Rote8er uit en de langlaufers met opnieuw gasten gingen naar de Gnadenalm. Een prachtig langlaufgebied met schitterende loipes en strakblauwe lucht. Alleen de eigenaar was een verduisterend element. Met een motorhelm op zou hij zo tot een motorgang kunnen horen.
Ella ging als een speer zonder steunzolen en met Hans als stimulator. Een van de gasten was Marjolein en die wil nu ook langlaufer worden. Morgen gaan we het uitproberen. Iedereen blij en tevreden weer de bus in om de skiërs op te halen.
Op de piste werden er prestaties geleverd en rustig aangedaan. Ook was er iemand met depressieve gevoelens die in een Bi-Unique ging zitten. Dat is niet zo bijzonder maar wel als de Bi-Uniquepiloot nog geen vlieguren heeft. Nicolien werd voor de leeuwen gegooid maar Bert was de echte prooi. Bert sidderde in zijn kuipje maar dat kwam niet door zijn zenuwen maar doordat Nicolien de handgrepen plastisch wilde vervormen. Ze slaagde ruimschoots voor de test en de SSO heeft er een piloot bij.
De woensdagavond werd tijdens het eten en daarna geheel in het teken van de Bonte Avond gezet. In diverse hoeken zitten mensen te fluisteren en heimelijke blikken te werpen. Ook parelde er hier en daar een zweetdruppel.

Het illustere duo.



Donderdag
 
Wat een dag wat een dag.  Vanmorgen gewekt door de vrouwelijke Nico ( Nicoline) en daarna was iedereen op tijd beneden. Wat andere jaren altijd opviel was dat Jeanne meestal de laatste was. Dit jaar viel tot nu toe die eer te beurt aan Mels B. Ik denk dat het komt omdat Jeanne overdag niet echt moe gemaakt wordt door haar begeleider. Andersom is dat natuurlijk wel het geval.  MP heeft al om een time out gevraagd. Na het eten werden de langlaufers,( een steeds groter wordende groep nu al 13 personen) in  Reitdorf afgezet. Wat er precies is gebeurd weet ik niet maar een nieuwe ster (Marjolein) was als eerste bij de Roter8er. Pas een uur later kwamen de andere langlaufers en wandelaars aan. Bij de skiërs was er deze dag veel te melden : De alpine skiërs hebben we alleen maar bij terugkomst gezien. De hele dag hebben ze zich vermaakt met de g- link en waren dus te vinden op de Graffenberg. S’ morgens hebben we allen genoten van de zon en s’middags van een heerlijke sneeuwbui.  Deze was zelfs zo heftig dat een van de Bi-Uniqers een afslag heeft gemist en niet in het dalstation in Wagrain aankwam, maar in Flachau achter de muzikstadle. Ik noem geen namen maar een veel gehoorde kreet was “ Die jonge van van Vuuren kan niet sturen”. Maar een taxibusje bracht uitkomst en gelukkig hebben we de foto’s nog. Kortom een enerverend dagje. Vanavond heeft bijna iedereen genoten van bloemkool en een aardappel kroket en daarna ging iedereen zich geestelijk voorbereiden voor de traditionele bonte avond.
Om even na halfnegen zijn we begonnen. 2 mensen ontbreken door griepverschijnselen.
Nico (de man) als opperspreekstalmeester. Opening met herdenkingen
 1 Ella   met    Aquarium guppy’s en andere vissen komen tot leven in een prachtig gedicht ook motoren kwamen voorbij met haarzelf in de zijspan.
2 Remco zingt met een zonnepruik op het hoofd over de zon in het leven.
3 Bert/ Peter   Geurtjes van iedereen. Peter raadt geblinddoekt welk geurtje uit welk flesje komt en wie de persoon is die het draagt. Hij scoorde niet slecht.
4 de gruningers met de mutsen kwis.  Mutsopmutsaf leeftijd en vele ander moeilijke vragen. Dankzij strategisch kiezen (goed om je heen kijken en laat beslissen) won Goran.
Pauze
5 Marielle Make-over Marielle werd omgetoverd in Gretchen aus der Wiesen.
6 Ella bracht haar gedichten met verve en eindigde met een ode aan Hans die haar 19 jaar lang van langlauftips voorzag en die ze nu erg gaat missen want Hans ging na 25 jaar voor het laatst mee met reis drie.
7 Remco  op veler verzoek  komt nog eens zijn zangkunsten met open blouse vertonen.
8 Dethmer als hazo  ( halve zool )de clown of hoe de Fransen dat noemen maakt niemand wat uit want dat verstaat toch geen mens.
 9 De secreten namen iedereen in dichtvorm op de hak.
10 Woordje van de voorzitter over de evaluatievergadering en waar Bert allemaal aan zou moeten denken bij zijn verslag. Het was echter vooral een schets van wat er allemaal dankzij de vrijwilligers, waarvan er velen een vaste kern vormen, mogelijk is bij de SSO.
Daarna volgde een hilarische workshop flamenco dansen met een flamenco die er weinig van begreep.
Tot slot een grootse afsluiting met “you never walk alone” wat de emoties tot grote hoogte stuwde. De spanningsboog brak. Oftewel: we hielden het niet droog.


Het illustere duo

Vrijdag
Verrassing wie heeft ons vanmorgen gewekt. Ergens in dit stukje lees je het wel.   
Voor een aantal van ons werd het een verplichte rustdag. Mathea en Nicoline moesten vandaag het bed houden. Ze hoesten alletwee als zeehondjes en wij de andere deelnemers en begeleiders wilden niet met dit blaf blaf virus in aanraking komen. Huub en Nel hielden vandaag een rustdag. De vakantie is toch echt wel vermoeiend voor hen.
Alle anderen gingen naar de piste in Wagrain en zijn daar tot half drie gebleven. Op onze wekker van vanmorgen na. Die moest nog even naar bed want ze moet vanavond nog een aantal kilometers met ons rijden.
Het was een zware dag. Niet alleen omdat het gisteravond laat en emotioneel was maar ook omdat er veel verse sneeuw was gevallen. Het was hard werken voor alle sportievelingen. Verse sneeuw (20 cm) is echt ploeteren. Bijna iedereen gebruikte zijn verstand en hield de schade beperkt. De omzet van de skihut had er veel voordeel van.
De loipes waren stroef en plakkerig maar enkele diehards brachten het toch tot Flachau en weer terug. De wandelaars kwamen niet ver, bij iedere stap tot aan je knieën wegzakken in de sneeuw is niet te doen.
De skiërs konden ondanks matig zicht toch de nodige afdalingen maken. Goran spande opnieuw de kroon: ondanks de korte tijd toch nog 7 afdalingen in de Bi-Unique. Helaas had ene Mels (zeg niet welke) het voor elkaar: mocht ie eindelijk met de nieuwste Bi-Unique een laatste afdaling maken slaagt ie erin een ski volledig te breken. Heeft de onderhoudsploeg  (waar hij zelf deel van uit maakt weer wat te doen).
Vroeg naar het hotel. De bekende chaos van wie doucht bij wie, de koffers bij het juiste bordje zetten, en nog eten, en nog speeches, en nog afscheid nemen van degenen die niet met de bus mee gaan, en dan RIJDEN! Op naar Holland. Een superweekje loopt ten einde.
 
TOT VOLGEND JAAR