Reisverslag reis 3 René (2025)

vrijdag 24 januari 2025: Heenreis
zaterdag 25 januari 2025: Aankomst in Hüttau
zondag 26 januari 2025: Allemaal naar de Rode Acht
maandag 27 januari 2025: Een dag om bij stil te staan
dinsdag 28 januari 2025: Alternatief programma
woensdag 29 januari 2025: Filzmoos en Arrenslee

Vrijdag 24 januari 2025: Heenreis

Op vrijdag 24 januari is het zover. Reis 3 vertrekt naar Hüttau voor een mooie week in de sneeuw om te skiën en te langlaufen.De eerste opstapplaats is Voorburg en op 1 deelnemer na is iedereen op tijd. De spullen liggen snel in de bus en iedereen wil vertrekken. Maar, ..... Arie is er nog niet. Na veel bellen krijg ik eindelijk contact met de zus van Arie, die er van overtuigd was, dat we als reis 4 volgende week zouden vertrekken en niet vandaag als reis 3. Dus de koffers van Arie zijn nog niet gepakt en zonder Arie vertrekken we rond 20:20 naar Utrecht. Wel jammer voor Arie, we zullen hem missen dit jaar. 
In Utrecht staan weer een aantal begeleiders en deelnemers te wachten en groeten we elkaar weer hartelijk na een jaar elkaar niet gezien te hebben. Daarna als alles in de bus zit, stapt iedereen in en rijden we naar Duiven. Die maken zich al zorgen omdat we wat later dan 22 uur aankomen. Na de uitleg van de reden rijden we snel weg uit Duiven op naar Oostenrijk. Eerst nog een foto voor de 'socials' dat reis 3 ook vertrokken is. 

De nachtrit met eerst chauffeur Arie en later Freek, een bekende voor ons, verloopt soepel

Zaterdag 25 januari 2025: Aankomst in Hüttau

's Morgens wordt iedereen langzaam wakker in de bus en zien we op de achtergrond al de Alpen. Altijd een mooi gezicht, die bergtoppen met sneeuw erop. 





We hebbben onderweg, bij de tunnels last van wat files. Geeft ons wel goed de tijd zodat we om ons heen kunnen kijken, naar de bergen en een mooi kasteel langs de snelweg. Rond 11:30 uur arriveren we in Hüttau, waar we hartelijk welkom geheten worden door Hubert, Birgit und Danny. En het voelt alsof we maar even weggeweest zijn, terwijl het voor de meesten een jaar, en voor anderen twee jaar geleden is. De kamers zijn al beschikbaar en alle bagage wordt snel op de kamers gezet. Want het is altijd een strak programma. Om 12 uur staat onze lunch bestaande uit vegetarische pasta klaar. Met de tips van de eerdere reizen dit jaar, werd de pasta opgeleukt met zelf meegebrachte parmazaan. 
Na de lunch is het tijd om naar de skiverhuur te gaan. Daar wordt het passen en wegen om de goede schoenen, ski's en helmen te bemachtigen. Hierna keert de bus terug naar het hotel. Een kleine groep gaat de skipassen halen en kijken waar de langlaufers terecht kunnen. 

 

 

's Middags, en dat wordt al een traditie, verzamelt iedereen zich in een kroegje op 5 minuten lopen van het hotel. Daar schuiven steeds meer deelnemers en begeleiders aan. En onder het genot van een drankje worden er spelletjes gespeeld of verhalen over eerdere reizen opgehaald. Om 18 uur zit iedereen weer aan tafel voor het diner en na het diner is het opvallend rustig in hotel. De nachtelijke busreis eist zijn tol en iedereen gaat op tijd naar bed om morgen fris aan de dag te beginnen

Zondag 26 januari 2025: Allemaal naar de Rode Acht

Vanmorgen werden we gewekt door Ellen en Lia, die zachtjes op de deur klopten. Ze moeten er nog een beetje inkomen denk ik. Toen iedereen z’n bed uit was en onder de douche stond, viel voor veel kamers op de 1e het licht uit. Dus dat werd op de tast de kraan dichtdoen en je handdoek zien te vinden en de deur van de badkamer vinden. Ergens was er een apparaat dat deze stroomonderbreking had veroorzaakt. Dat apparaat wordt de rest van de week niet meer gebruikt. 

Toch was iedereen op tijd voor het ontbijt en werden er weer vele eitjes gekookt en broodjes gesmeerd. De routine zit er al goed in, want om 9 uur reden we weg uit Hüttau, richting Rode Acht. Daar stapten de skiërs en de langlaufers uit. Zelf ben ik vandaag met de langlaufers meegegaan. Want er was 1 ervaren langlaufbegeleider en 3 nieuwe langlaufbegeleiders die normaal skiën. En het moet gezegd, wat nieuw ‘bloed’ bij de begeleiders, had een positieve uitwerking op de deelnemers. Want Roeland, Marco, Ciska, John en Maarten hebben zichzelf overtroffen. Niet alleen hebben ze lang op de latten gestaan, ook hebben zij een grote afstand afgelegd op de langlauflatten. Dus werd het tijd voor de lunch, want deze keer was er geen tijd voor koffie met gebak, zolang hebben ze op de latten gestaan. Na de lunch werden de latten door de meeste deelnemers aangedaan om nog een stuk te langlaufen. 

 

 

Om 16 uur reden we weer terug naar het hotel. Daar verzamelde een deel van de begeleiders en de deelnemers zich bij de bar. Daar konden we genieten van haring, die Robert Jan had meegenomen. En in kan verklappen dat die ook in Oostenrijk goed smaken. ’s Avonds was het Bingoavond. Hiervoor had ik vooraf aan de begeleiders gevraagd dat ieder 3 prijzen mee zou nemen. Iedereen heeft een andere beleving bij 3 prijzen, want de tafel lag weer helemaal vol met vele prijzen. De Bingo-master van deze avond waren Ferry en Wouter die er kerstbest uitzagen met hun blauwe en rode kostuums. Zij draaien aan de molen en noemden steeds de getallen, zodat iedereen zijn bingokaart kon afstrepen. Het thema van de avond kan kort omschreven worden als: "Sokken". Want Wouter had een tas vol sokken meegenomen en dan hebben we het over 100 paar sokken. Zowel deelnemers als begeleiders gingen met vele paren sokken naar hun kamers. Er is zelfs een begeleider die vele paren sokken had gekregen en aangaf thuis al zijn ouwe sokken weg te gooien en voortaan 1 soort sokken te dragen, die hij tijdens de Bingoavond had gekregen. Na twee rondjes Bingo keken alle deelnemers zeer tevreden van alle prijzen die zij gewonnen hadden. Weer een mooie avond in Hüttau. 
 

De dag dat we de eerste meters weer op de piste gaan maken, begon met een zonnetje in de onbijt zaal. De zaal zat vol met dol enthousiaste wintersporters en wat zenuwachtige kersverse langlauf begeleiders. Na een uitgebreid ontbijtbuffet was het tijd om de bus in te gaan naar de Rote 8er. Onderweg kwamen er steeds meer wolken aanzetten en verdween helaas het zonnetje. Maar dat mocht de pret niet drukken. 

Bij de Rote 8er vertrokken de skiërs met de lift naar het midden station voor de traditionele warming up. En de langlaufers gingen op weg naar de mooi geprepareerde loipes. Daar aangekomen stond de groep te popelen om te vertrekken, maar niet voordat de nieuwe begeleiders geïnstrueerd waren door de rest van de groep! 
Roeland en Marco waren al vertrokken direct nadat de uitleg gegeven was. En kort daarop volgden Ciska, John en Maarten. Dat was even aanpoten voor de rest! 
Al snel was het ritme gevonden. Zelf mocht ik mee met Maarten. Na twee keer onderuit te zijn gegaan, begon ik hem bij te halen en hebben we tot de lunch een kleine en een grote ronde afgelegd. Ja ja, de hele groep was de hele ochtend aan het werk zonder koffie pauze. We gingen als een speer!

Bij de lunch ontmoetten we weer wat skiërs. Lucy was dolblij, had heerlijk geskied, en had zelfs een oude bekende (Marijke) op de piste gezien. Ook Wouter, Ellen en Jacky hadden er al meerdere pistes op zitten en genoten van hun verdiende lunch. Na de benodigde energie opgedaan te hebben, was het Maarten die ons aanspoorde om weer de latten onder te binden. Roeland en Marco gelijk weer vooruit met Herman-Derk. Ciska had gekozen om de middag met de benenwagen verder te gaan. En John en Maarten vertrokken tegelijk. Maarten had er weer behoorlijk de pas in en na een paar honderd meter begon het zonnetje weer te schijnen. Op de splitsing was het daarop Maarten zijn idee om toch maar weer voor het grote rondje te gaan. Inmiddels was John op zijn eigen tempo verder gegaan waarop wij voor het grote ronde kozen. 
Heuvel op en heuvel af, goed door de knieën, zijn we weer op pad gegaan. En kwam de gehele langlauf groep aan het eind van de ronde weer bij elkaar. Inmiddels begon de bevoegdheid behoorlijk toe te slaan, en waren er een paar gesprekken met de sneeuw. Maar een klein kwartier verder waren we weer bij het restaurant voor het welverdiende afsluitende drankje voordat we weer de bus in gingen naar Huttau. 

Na een opfrisbeurt en wat rust, lekker aan tafel. En na het diner was het tijd voor de bingo. Het prijzenpakket was weer behoorlijk gevuld. Er volgden de nodige Bingo!'s, twee liedjes van Jacky en Jan-Albert, een sokkenregen en vele vrolijke gezichten. Het was weer een mooie dag, tijd om naar bed te gaan, en op naar morgen!

Ferry

 

Trakteren 

'Eigenlijk wil ik al gaan' aldus Lia. Ze heeft geen tijd voor een warming up, maar wil lekker skiën! Lia had er heel veel zin in. Vorig jaar is Lia op de een na laatste dag naar ten val gekomen en daarbij geblesseerd geraakt. Maar na een goed herstel was Lia weer helemaal klaar om vandaag de pistes van Flachau onveilig te maken. 

We hebben dan ook weer een mooi 'tochie', zoals Lia het altijd noemt, gemaakt. Samen met Pedro, die na een jaar afwezigheid ons weer mocht vergezellen, zijn begeleidster Sandra en de buschauffeur Freek gingen wij op pad om kilometers te maken. 

Ondertussen deden we hier en daar wat oefeningen om nog mooier te kunnen skiën de komende dagen. Heerlijk gleden wij met ons vijfen in een keurig rijtje naar beneden. Het voelde voor een ieder weer als vanouds. 
De sneeuw was heerlijk, de ijsplaten konden ontweken worden, maar voor sommigen in ons groepje waren de bulten aan het einde van de dag soms net te hoog en werden ze van dichtbij bekeken. Bij elke val riepen wij heel hard trakteren! Dus de heerlijke skidag werd dan ook met een Aperol Spritz en een groot glas bier afgesloten in de bar van het hotel.

Ilse

 

   
 

Maandag 27 januari 2025: Een dag om bij stil te staan

Vanmorgen op weg naar de ontbijtruimte kwam ik nog diverse paren sokken tegen, die gisteren tijdens de bingo gewonnen zijn door de deelnemers en de begeleiders. Waarschijnlijk was de stapel prijzen zo groot, dat de sokken van deze stapel afgevallen zijn. Duidelijk is dat we deze week geen koude voeten zullen hebben. Na het ontbijt rijden we om 9 uur weer weg bij het hotel, om de langlaufers in Sankt Martin af te zetten. Het is licht bewolkt met de zon die zijn best doet de wolken te verdrijven, dus dat belooft een mooie dag te worden. De loipe ziet er goed uit, dus de langlaufgroep kan hier aan de slag. 

's Ochtends bij het ontbijt is het al duidelijk: deze tweede dag op de latten wordt weer een heerlijk zonnige dag. John geniet van een aantal lekkere broodjes en, met dank aan Robert-Jan, een perfect gekookt eitje - niet te hard, maar ook zeker niet te zacht. Voor vertrek rookt John nog even snel een pijpje voordat we met de bus richting St. Martin gaan.

In St. Martin worden we door de skiërs afgezet. Na een korte wandeling naar het begin van de loipe klikken we de latten onder onze schoenen en maken we de eerste meters. Roeland en Marco gaan er net als gisteren weer als een speer vandoor, op de voet gevolgd door Maarten. Ciska besluit helaas na een paar meter dat vandaag niet haar dag is om kilometers te maken en gaat wandelend verder. John en ik vertrekken als laatsten en beginnen aan onze ronde. John blijkt een echte klimmer te zijn - hij is liever aan het klimmen dan dat hij naar beneden glijdt. Als blinde sporter vindt hij het afdalen begrijpelijkerwijs spannend, zelfs met aanwijzingen over de route.

Na een mooie ochtend verzamelt de hele langlaufgroep zich bij Gasthaus Post, voor mij een eerste keer maar voor de meesten een vertrouwd adres. We genieten van cappuccino's, koffie en andere verfrissende dranken. Voordat we aan ons volgende rondje beginnen, neemt John nog even tijd voor een pijpje.

Het zonnetje staat inmiddels hoog aan de hemel en schijnt op volle sterkte. Na een zweterig rondje keren we terug bij Gasthaus Post voor de lunch met Frankfurters, Frittattensuppe en grillworsten. Deze keer slaan we de rookpauze over - het weer zou morgen minder mooi worden, dus we gaan direct door voor een laatste rondje.

— Wouter —

  

Nadat de langlaufers zijn uitgestapt en de langlaufski’s uit de bus zijn, brengt Freek de skiërs naar Flachau. In plaats van de Rode Acht gaan we vandaag naar de AchterJet in Flachau. De pistes daar zien er goed uit. Iedereen doet zijn skischoenen aan en met de ski's onder de arm lopen we van de bus naar de lift. We stappen in de lift en boven aangekomen splitsen de skiërs zich op, en gaan 3 groepjes op pad. Groep 1: Lia en Pedro met Ilse en Sandra, groep 2: Jacky, Lucie en Wouter met Jan Albert, Marianne en Arend, groep drie: Ellen met Marith, Dirkje l, Robert Jan en mij. Wij maken twee super afdalingen met Ellen, die heel goed de berg afgaat. Zie verder het aparte stukje hierover. Wanneer ik later op de dag iedereen spreek is duidelijk dat iedereen een mooie skidag heeft gehad met heerlijk weer met zon en prima temperaturen. 

27 Januari 7 uur werden we optijd gewekt door Ellen en Lia. Nadat we een heerlijk ontbijt hebben genuttigd en alle spullen inclusief zonnebrand hebben ingepakt vertrekken we naar de piste. Het gaat een prachtige dag worden. De zon schijnt!

Het is gezellig om Ellen te begeleiden. We hebben de taken goed verdeeld en zijn nu op de 2e ski dag al een goed team. Ellen neemt de stokken, Marith de ski's en Dirkje 't rek (skibeugel) mee naar boven. Boven genieten we van een mooi uitzicht en starten we met een mooie lange afdaling. We worden vergezeld door Rene en Robert-Jan. Ellen maakt mooie bochten waardoor we soepel de piste af skiën. Tussen de middag was 't tijd voor een heerlijk drankje en een portie friet. Daar verheugde Ellen zich gister al op. Er bleef dus ook geen frietje over. Ze heeft er heerlijk van gesmuld.

In de avond werd er een muziek quiz georganiseerd door Marith en Ilse. Er werden heel wat mooie Nederlandse nummers gedraaid. Ellen hielp met haar kennis haar eigen groepje maar was ook niet beroerd om andere groepen te helpen. Heerlijk sociaal! 

-- Marith en Dirkje -- 

  

Om 15 uur treffen we iedereen onder aan de piste en is het tijd voor een drankje. Om half vier lopen we richting de bus die al staat te wachten met de langlaufers. Freek heeft hen eerder al opgehaald in St. Martin. Ook zij hebben vandaag een prima langlaufdag gehad, zo werd mij duidelijk toen ik de langlaufdeelnemers en de -begeleiders daar naar vroeg. Nadat alle skispullen weer in de bus liggen rijden we terug naar het hotel. Om 18 uur wanneer we aan tafel gaan richt ik mij tot de groep op deze speciale dag waarop de uitvaart van Hans van Zanden plaatsvindt. Hans is vele jaren met onze reis mee geweest en heeft een speciale plek in de harten van de deelnemers en de begeleiders. Ook staan we stil bij het overlijden vorig jaar van Vera, de vrouw van Hans, en vele jaren een begeleidster bij onze reis. En natuurlijk ook bij het overlijden van Ricardo, een deelnemer die met onze reis meeging, later met de reizen van Danny. Met een minuut stilte herdenkt iedereen hen op eigen wijze.

Na het diner staat een spelletjesavond op het programma. Onder leiding van Marith spelen we het spel Hitster. In drie groepjes moeten er liedjes geraden worden. Het zijn bekende liedjes, maar ook liedjes uit de ouwe doos. Het leuke is dat iedereen steeds alle liedjes meezingt, waardoor het een gezellige avond wordt. Tijdens het spel krijgen we van Birgit warme glühwein, dus de stemming wordt er alleen maar beter op. Een leuke afsluiting van een mooie en bijzondere dag.
 

Dinsdag 28 januari 2025: Alternatief programma

Tijdens het wektijdstip om 7 uur hoor ik 2 geluiden. Het kloppen op de deur en de regen buiten. Nadat ik me wakker had gemeld bij Lia en daarna bij Ellen, deed ik de gordijnen open en zag ik dat het inderdaad regende. Helaas is het weerbericht, dat we gisteren bekeken, uitgekomen. Op basis van dat weerbericht hadden Freek en ik gisteren al gekeken of een bezoek aan Salzburg een alternatieve invulling van de dag kon zijn. Freek heeft gisteren via Besseling in Nederland een vignet geregeld, zodat de bus Salzburg in mag rijden om ons in het centrum af te zetten. 

Dat bleek een goede actie, want tijdens het ontbijt besloten we vandaag op basis van het weerbericht niet te gaan skiën en langlaufen, en naar Salzburg te gaan. Om 9:30 vertrokken we bij het hotel om een uurtje later in het centrum van Salzburg uit te stappen. Ideaal, we liepen zo het oude centrum van Salzburg in. De regen dreigde wel, maar het was nog droog, maar wel waterkoud. Ik liep met een klein groepje 'snelle' deelnemers mee, en algauw werd er een eerste koffiestop gemaakt. Toen we aan de koffie zaten zagen we de anderen langslopen, die waren nog niet aan koffie toe. Die zochten later een ander plekje voor koffie met gebak.

 

Na de koffie liepen we verder door de oude binnenstad en als snel kwamen we bij de Salzach uit, de rivier die de stad doormidden snijdt. Via een brug bereiken we de andere oever en lopen we richting Slot Mirabelle. Dat is het slot waar meerdere opnamen voor de Sound of Music destijds zijn gemaakt, zowel in de tuin als op de trappen. Eerst lopen we door de buitentuin, inmiddels in de regen. In de tropische binnentuin, waar mooie tropische planten in bloei staan, vogels fluiten en een schilpad ligt, warmen we even op. Daarna lopen we naar het slot en komen we uit bij de bijzondere trap. Nog mooie is de Gouden zaal, een van de populairste trouwzalen ter wereld, zo beweren de Oostenrijkers tenminste.

 

 

  


Nadat we alles gezien hadden wat toegankelijk was, lopen we weer terug naar de oude binnenstad. Daar komen we de rest van de groep weer tegen, die net naar buiten komen bij Cafe Mozart. Daar hebben zij koffie met taart gehad, wij bestellen allemaal een lichte lunch. De rest van de tijd slenteren we een beetje door het oude centrum en wanneer het tijd is, lopen we allemaal weer terug naar de bus. Daar staat Freek al op ons te wachten en nadat iedereen is ingestapt rijdt Freek ons in de stromende regen terug naar Hüttau. Dat zo'n dagje slenteren door de stad voor sommigen vermoeiend is, bewijzen de foto's.  
 
                       

Na het avondeten staat de muziekavond in Musistadl op het programma. Morgen meer daarover.

Woensdag 29 januari 2025: Filzmoos en Arrenslee

Voor we het over vandaag hebben eerst een terugblik op de Muziekavond. Bij aankomst in Musistadl zijn onze tafels gereserveerd bij de dansvloer gereserveerd voor ons. Alleen zodra de band The Smash begint te spelen lopen de deelnemers en begeleiders de dansvloer op en de meesten blijven daar staan totdat we Musistadl weer verlaten. En daarmee was deze avond weer een groot succes. 
 

Terug naar vandaag, na het ontbijt, vandaag ietsje later i.v.m. een halfuurtje langer slapen, rijden we met de bus naar Filzmoos. Onderweg komt al snel de zon boven de bergen en belooft het een mooie dag te worden. In Filzmoos stapt bijna iedereen uit bij de lift, de skiers stappen snel de lift in en de langlaufers stappen aan de overzijde van de straat op een mooi geprepareerde loipe.

Bijdrage van Joke

In de loop van de ochtend zoeken de langlaufers het restaurantje bij de lift op voor een kop koffie of chocomel. Daarna worden de langlauflatten weer aangedaan voor nog een paar rondjes over de loipes. Het lijkt wel of iedereen al aan het oefenen is voor de aankomende wedstrijd van de langlaufers. 

 

Het kan zomaar een mooie dag worden voor Jack

Gisteren een regendag in Salzburg en dus opgeladen voor vandaag waarvoor ook nog eens prachtig weer voorspeld is en en lekker programma in het vooruitzicht met skiën in het mooie "blauwe" skigebied van Filzmoos met aansluitend een arreslee-tocht....

Jack was monter aan het ontbijt en we gingen met de bus op weg. In Filzmoos stapten we uit om aan het lastigste onderdeel van de dag te beginnen: het aantrekken van de skischoenen....
Maar blijkbaar zit vandaag alles mee, want zelfs dit voor Jack moeizame onderdeel ging met hulp en leenkousen van Robert-Jan als een zonnetje en in drie minuten waren beide schoenen aan ! 

Samen met deelnemers Lucie en Wouter en begeleiders Arend en Marianne, buschauffeur/skileraar Freek en ondergetekende skieden we een paar mooie afdalingen. Onderweg nog een paar sfeerfoto's genomen en samen heerlijk in de zon koffie gedronken. 

Om half 2 vetrokken we naar Filzmoos Centrum waar de arreslee met paarden al stond te wachten. Een prachtige rit door bossen en ansichtkaarten bracht ons naar een restaurant in de bergen waar Jack genoot van een bordje "Kaiserschmarren" , een Oostenrijkse delicatesse ....

Vanavond nog even de dag doorgenomen met Jack : het is een man van weinig woorden.....: "het was zeker een mooie dag ".
En daar doen we het voor.

-- Jan-Albert --

 

Om 13:30 uur is iedereen terug met de bus en rijden we naar het centrum van Filzmoos, waar we Ellen, Marith en Dirkje ophalen. Die hebben op een helling vele afdalingen gemaakt en Ellen die normaal met een beugel skiet, heeft vandaag veel afdalingen zonder beugel helemaal zelf gemaakt. Een top prestatie. Nadat ook deze drie ingestapt zijn rijden we naar de plek waar de koetsen en de paarden al op ons staan te wachten. Daar staan ook Marijke, een oud-begeleidster, met haar partner te wachten op ons. Na een welkomstdrankje stappen we in 3 arrensledes voor een mooie tocht naar de Alm. Deze keer geen kappen op de arrensledes zodat we onderweg nog een beetje kunnen genieten van de zon. Boven aangekomen gaat een deel binnen zitten een ander deel geniet van het middagzonnetje. Er worden weer meerdere Kaiserschmarren, Apfelstudel, Schnitzels e.d. besteld. Na ruim een uur stappen we weer in voor de terugtocht naar Filzmoos. Daar worden nog een paar boodschappen gedaan voordat Freek ons weer terugrijdt naar Hüttau. Na het avondeten druppelen de eerste aanmeldingen voor de Bonte Avond binnen. Maar dat is voor morgenavond.