Dag 9: Afscheid Zaterdag 4 februari 2017
Zaterdagochtend om 7:15 uur arriveerden we in Zevenaar en stond een heerlijk ontbijt voor ons klaar. Hans, Jos en Herman-Derk, die met de auto vanuit Oostenrijk waren vertrokken, zaten ons al op te wachten. De afhalers werden gebeld, zodat die tijdens ons ontbijt naar Zevenaar konden rijden. Na het ontbijt was het echt tijd om afscheid te nemen, want ruim de helft van de groep reist niet verder dan Zevenaar. De koffers werden uitgeladen en na afscheid genomen te hebben, reed de bus door naar Utrecht, waar nog eens ruim de helft van de resterende groep uitstapte. De laatste stop was Voorburg waar we om 10:!5 uur arriveerden. Hier kwam reis 4 definitief ten einde. Het was een mooie week, met veel ski- en langlaufplezier. Tenslotte wil ik iedereen bedanken voor de inzet die tijdens deze week is gedaan. Hierdoor hebben we de deelnemers een mooie week in de sneuuw kunnen bieden. In ieder geval tot bij de reünie op 2 juli 2017 en wellicht tot de reis in 2018.
Groeten, René van der Zwan.
Dag 8: Wedstrijd bij de skiërs Vrijdag 3 februari 2017
Vandaag alweer de laatste dag. Ongelooflijk hoe snel zo’n week gaat. Deze keer gingen we na het ontbijt allemaal richting Rote 8-er. Even daarvoor stapten de meeste langlaufers uit bij P1 (Hans noemt dit stelselmatig P2), de skiërs gingen verder. Bij de Rote 8-er ging iedereen met de gondel naar het middelstation. Daar leverden alle begeleiders hun ski-stokken in bij Danny en Robert-Jan. Zij gingen hiermee het wedstrijd parcours voor de deelnemers uitzetten. Toen we via de portofoon doorkregen dat het parcours was uitgezet, gingen we met alle deelnemers naar de start. Daar kregen de deelnemers van Jeanette een startteken. Tijdens hun race werden de deelnemers aangemoedigd door de begeleiders die bij de poortjes stonden, waar de deelnemers doorheen moesten skiën. Arend en Danny stonden beneden bij de finish voor de tijdwaarneming. Ook voor de skiërs geldt dat de tijden dicht bij elkaar lagen en dat tijdens het diner vanavond de tijden bekend worden gemaakt.
’s Middags was iedereen toch wel moe van een hele week actie in Oostenrijk en werd er niet veel meer geskied. Met de huurbus gingen we terug naar het hotel, daar was het snel douchen in een beperkt aantal beschikbare kamers. Hierna werden de koffers naar beneden gebracht en in de bus geladen. Straks tijdens het diner de prijsuitreiking van de langlaufers en de skiërs.
De prijsuitreiking was enorm spannend want de tijden bij zowel de langlaufers als ook de skiërs lagen heel dicht bij elkaar. En zo kende de wedstrijden geen verliezers, en alleen maar winnaars. Daarom werden alle deelnemers door hun begeleiders toegesproken en ontving iedere deelnemer een mooie medaille voor de geleverde prestatie. Hierna werden Hubert, Birgit en het personeel bedankt voor de mooie week en de goede verzorging. Toen was het echt tijd om afscheid te nemen en in de bus te stappen, zodat de terugreis kon beginnen. Jet reed ons veilig richting Siegburg. Daar werd zij afgelost door haar collega Thomas.
Dag 7: Wedstrijd bij de langlaufers Donderdag 2 februari 2017
Na het ontbijt vertrokken we met de bus naar Sankt Martin. Daar was het wat nevelig, maar belangrijkste was dat de loipe er goed bij lag. De latten werden snel aangedaan en iedereen ging zich voorbereiden op de wedstrijd. Altijd een spannend moment voor de langlaufers. Terwijl iedereen zich aan het opwarmen was, hebben Hans en ik het parcours voor de wedstrijd uitgezet. Naast gewoon zo snel mogelijk langlaufen, moest er een grote opgeblazen bal weggetikt worden. Na gekeerd te zijn aan het einde eerst onderweg nog een ballon kapot prikken, even de loipe uit en dan zo snel mogelijk terug naar de finish. Ondertussen was de zon doorgebroken en werd het weer echt aangenaam op de loipe. Iedereen kwam opgewarmd terug en de wedstrijd werd snel gestart. Met 2 minuten tussentijd vertrokken de deelnemers. En iedereen een deed zijn uiterste best om een supertijd neer te zetten. Ik kan wel alvast onthullen dat de tijden dicht bij elkaar lagen. Het was spannend tot de laatste deelnemer. Vrijdagavond worden de tijden bekend gemaakt.
Hierna was het tijd voor koffie en daarvoor ging iedereen naar hotel Post, een vertrouwde pleisterplaats deze week. Daar werd weer koffie, chocolade, apfelstrudel e.d. besteld. Daarna trok iedereen weer de latten aan en maakte nog enkele kilometers door het mooie landschap. Moe keerde de langlaufers terug naar hotel Post en buiten in de zon werd de lunch genuttigd, en niet alleen de meegenomen lunchpakketjes, er werden ook allerlei lekkere gerechten besteld. Omdat het zo lekker was in de zon bleef iedereen zitten en werd er niet meer gelanglauft. Nadat we de skiërs hadden opgehaald bij de Rote 8-er keerden we terug naar het hotel.
’s Avonds was de bonte avond en die was weer een groot succes. Van Nikkelen Nelis, via Bruce Springsteen naar Wolter Kroes. Iedereen genoot volop van het afwisselende programma. Op het programma stonden ook een paar vraagtekens. Hierbij werden Ans en Herma naar voren gevraagd en Marijke en ik hebben meerdere lovende woorden tot Ans en Herma gericht, aangezien zij voor de laatste keer mee gingen met SSO. Ans stopt na 20 jaar reizen en Herma na 19 jaar.
Marijke had voor beiden een mooi fotoboekje gemaakt en overhandigde hen dit. Danny had nog een speciaal filmpje gemaakt dat op de grote tv getoond werd. Geëmotioneerd keken Ans en Herma dit alles aan. Ook vanaf deze plek wil ik Ans en Herma heel hartelijk danken voor hun inzet al die jaren. Een ding is zeker, we zullen hen beiden gaan missen. Hierna volgden nog enkele acts, waaronder een met een buikspreekpop en de bonte avond werd afgesloten met een geweldige polonaise. Hierna werden de nieuwe begeleiders ingewijd. Eerst waren Manoek en Lenie aan de beurt. Daarna werd Robbert verwelkomd door Hubert als echte SSO begeleider. Daarna was het nog lang onrustig in het hotel
Dag 6: Arrenslee Woensdag 1 februari 2017
Vanochtend was het opstaan op de reguliere tijd en na het ontbijt reden we om 9 uur weg bij het hotel, richting Filzmoos. Buiten was het een paar graden boven nul en de vers gevallen sneeuw van gisteren, daar was weinig van over, prut was het geworden. Gelukkig ligt Filzmoos wat hoger, dus dat biedt hoop. En terecht want in Filzmoos aangekomen lagen de loipes en de pistes er prima bij. Iedereen stapte uit en ging op de latten.
Rond 13 uur werden de ski- en langlaufschoenen omgewisseld voor ander schoeisel en trok iedereen warme kleren aan, ter voorbereiding op de arrensleetocht. We reden met de bus naar de Fiakerwirt, waar al enkele koetsen klaar stonden en in de verte zagen we de andere koetsen aankomen. Na het welkomstdrankje stapten we allemaal in voor een tocht van ruim een uur naar boven. Helaas was het mistig onderweg en ook boven aangekomen bij het restaurant. Daardoor was de Bischofsmütze, een hoge berg, niet te bewonderen. Binnen was het lekker warm en er werden vele bestellingen gedaan, van Apfelstrudel en Kaiserschmarren tot Schnitzels mit Pommes. Met smaak werd dit opgegeten en met volle maag vertrokken we richting Filzmoos.
In Filzmoos werden nog enkele boodschappen gedaan, helaas niet meer in de vertrouwde souvenirs winkel, want die was voorgoed gesloten. Dus wat dit betekent voor het thuisfront zal zaterdag blijken. Na een korte busrit bereikten we het hotel en daar schoof iedereen weer aan voor het diner. Hierbij leek het wel of niemand gegeten had, want menig portie werd weer verorberd. Tijdens het diner werd Ad Quick door iedereen toegezongen voor zijn 70e verjaardag. Ad trakteerde ons allemaal op een drankje, waarvoor onze hartelijke dank.
’s Avonds begonnen de voorbereidingen voor de Bonte Avond. We zijn benieuwd wat dat morgen allemaal oplevert. Later meer daar over.
Dag 5: Regen en Sneeuw Dinsdag 31 januari 2017
Ter afsluiting van gisteren nog even de muziekavond. Rond 20 uur vertrokken we uit het hotel en we bereikten ruim op tijd Musistadl. Van Marijke had iedereen een groen led lampje gekregen en daardoor waren we allemaal goed herkenbaar. In Musistadl was het nog even wachten totdat de muziek begon. En zoals ieder jaar, na de eerste noten, weer van Herbert & Company, stroomde de vloer weer vol met deelnemers en begeleiders van SSO. Het was weer een groot dansfeest, en ik heb bijna iedereen op de vloer gezien. Een persoon moet apart vermeld worden, dat is Jack, die de volle 2 uur op de vloer heeft staan dansen. Om 23 uur was het helaas tijd om te vertrekken richting hotel. Daar aangekomen ging iedereen gelijk of iets later naar zijn bed.
Dinsdagochtend werden we een uurtje later gewekt en alle tijden schoven zo dus op. Bij vertrek regende licht in Hüttau, en het weerbericht gaf ook voor de rest van de dag regen en/of sneeuw aan. In Sankt Martin gingen de langlaufers er weer uit. Daar was het sneeuw wat er viel. De skiërs gingen weer naar de Rote 8-er. Daar lag op het parkeerterrein een klein laagje verse sneeuw. Nadat iedereen zijn ski schoenen weer had aangetrokken gingen de meesten met de gondel helemaal naar boven, terwijl een paar deelnemers en begeleiders bij het middelstation uitstapten. Boven lag de piste er mooi bij en de zon kwam zelfs door de wolken heen, wat het skiën een stuk makkelijker maakt vanwege het grotere contrast. Er werden meerdere afdalingen gemaakt en iedereen genoot ervan.
Tegen lunchtijd, dat ook een daarvoor een uurtje later, begon het steeds harder te sneeuwen. Beneden bij de lift van de Rote 8-er aankwamen was de sneeuw helaas overgegaan in regen. Een telefoontje van Hans maakte duidelijk dat de langlaufers ook al regen hadden in Sankt Martin. Het besluit was snel genomen: we stoppen ermee voor vandaag, want je nat laten regenen heeft geen zin. De skiërs stapten in de bus en zo reden we naar de langlaufers in Sankt Martin. Met een volle bus ging het richting hotel, waar het apres skiën losbarstte. Met kaas, worst, zoutjes en muziek van Danny werd het een gezellige boel, en werden er vele spelletjes gespeeld van sjoelbakken tot Skib bo.
Na het avondeten maakten we een avondwandeling door Hüttau. Iedereen had weer zijn groene led-lampje mee en dat was maar goed ook want het was onderweg toch wel donker. Het sneeuwde nog steeds licht en via de smederij, de kerk, de Romeinse Mijlpaal en weer de kerk keerden we weer terug naar het hotel. Daar werden we opgewacht door Daniëlle en Umberto. Zij waren bijzonder uitgedost en deden een welkomstdansje voor ons. Birgit stond ook klaar met de glühwein en iedereen kreeg een beker daarvan. De avond werd verder opgevuld met spelletjes en muziek.
Dag 4: Genieten in de sneeuw Maandag 30 januari 2017
Vanochtend werden we weer gewekt door Ellen en Lia, met ondersteuning van Lenie. En er werd zo hard geklopt dat van zachtjes wakker worden geen sprake was. Wel was iedereen weer op tijd voor het ontbijt en keurig op tijd verlieten we om 9 uur Hüttau. De eerste bestemming vandaag was Sankt Martin, waar alle langlaufers door Jet, onze chauffeur, werden afgezet. Vandaag was ik een dagje mee met de langlaufers. De skiërs gingen allemaal weer door naar de Rote 8-er.
In Sankt Martin lagen de loipes er fantastisch bij. De zon was net achter de bergen vandaan gekomen en scheen er flink op los. Zodra de ski’s aangedaan waren gingen de diverse koppels op stap. Ad met zijn deelnemer Maarten, Paul met Ciska en Vera met Martin. Maar ook Dirkje met Heidi, Marith met John en Lottie met Annemarie. Jos en Herman-Derk nemen hun drie deelnemers, Marco, Sybren en Roeland mee door het besneeuwde landschap. Er worden vele kilometers afgelegd, voordat er bij Post koffie met Apfelstrudel of Kaiserschmarren gegeten mag worden. Hierna moeten er weer gewerkt worden en gaat iedereen weer op de latten. Buiten is het nog lekkerder geworden en iedereen geniet met volle teugen.
De lunch is dan ook wel verdiend en ik zie daarbij dan ook vele borden soep, grillworst/ schnitzels met patat langskomen. ’s Middags worden de calorieën er weer afgetraind en moe en voldaan stapt iedereen in de bus. We rijden naar de skiërs en ook daar zie ik alleen maar tevreden gezichten. Terug in het hotel is het apres-ski. Met muziek van Danny, en lekkere worst en kaas en drankjes hebben we plezier na het skiën. Na het avondeten maakt iedereen zich gereed voor de muziekavond in Musistadl.
Hoe die avond ons vergaat zal ik morgen laten weten + de foto's.
Dag 3: Zon overgoten dag (Zondag 29 januari 2017)
Vanochtend werden we gewekt door Ellen, Lia en Jeanette, jammer was dat dit wel iets vroeger was dan afgesproken. Voordeel was dat iedereen op tijd aanschoof voor het ontbijt en daardoor was ook iedereen op tijd in de bus, zodat we om 9 uur precies vertrokken.
In Hüttau vroor het nog meer dan 13 graden, op de tv zagen we dat het op de berg rond het vriespunt was. Dus dat belooft veel goeds voor vandaag. Zodra we het dal uitreden, scheen de zon al volop en die heeft de hele dag zijn best gedaan. In Flachau stapten een paar langlaufers uit, de rest van de langlaufers en alle skiërs gingen naar de Rote 8-er. Het was een hele uitdaging om de ski schoenen aan te krijgen, want door de kou onderin de bus waren deze ontzettend stug geworden. Uiteindelijk lukte het iedereen om de skischoenen aan te trekken, behalve Arend, want die was iets vergeten, namelijk zijn ski’s. Die stonden nog bij de ski-verhuur, wel netjes van een nieuwe waxlaag voorzien. Het lijkt wel of we te maken hebben met een nieuwe begeleider, ware het niet dat Arend al meer dan 10 jaar mee gaat. Die wordt zeker genomineerd voor de M-v-d-D. Hoewel er nog andere genomineerden waren, won Arend met vlag en wimpel de Muts-v-d-D.
Over het skiën kunnen we kort zijn. Dat was perfect, qua deelnemers, sneeuw, temperatuur en zon. Wat wel opgemerkt moet worden is dat Gijs ontzettend goed zijn best heeft gedaan. Voor het eerst in de sneeuw, na de borstelbaan, een ware prestatie die hij vandaag geleverd heeft. Maar dat geldt voor meer deelnemers. Jacky had onder leiding van Ilse een verkeerde afslag genomen en zwetend bereikte Jacky het terras voor de lunch. Arie ging als een speer met Marijke, ook Ellen met Herma heeft een paar mooie afdalingen gemaakt. Lucie met Jeanette, Arend met Wouter, Jack met Manoek en Merlot met Lenie gingen na de middag helemaal naar boven en hebben meerdere mooie afdalingen gemaakt richting Flachau. Lia en Pedro, oude getrouwen mochten met Robert, die voor de eerste keer mee ging, op stap en hebben mooie afdalingen gemaakt.
De langlaufers hebben ook genoten zag ik aan de gezichten. Die hebben hele stukken afgelegd. Morgen ga ik dat zelf ervaren, wanneer ik met de langlaufers mee ga. Om precies 16 uur vertrokken we richting hotel. Na het avondeten werd de eetzaal omgebouwd tot bingoruimte. Dozen vol prijzen werden aangevoerd en de inhoud daarvan op de prijzentafel uitgestald dankzij prijzen van Hans, Danny en Jeanette, Arend, Robert Jan en mij. Om 2030 uur kwamen de bingomasters, Marijke en Robert binnen en barstte het feest los, onder muzikale bijdrage van Danny. Het was lang onrustig in Hubertushof. Op een gegeven moment was het zelfs haring happen in Hubertushof. We kunnen wel verklappen dat die haringen niet in de beek voor het hotel gevangen zijn. Robert Jan bedankt voor de Hollandsche Nieuwe! Na afloop van de Bingo ging iedereen naar zijn kamer terug met vele prachtige gewonnen prijzen. Nu maar hopen dat de koffers vrijdag nog dicht kunnen.
DAG 1 en 2: Vergeten (Vrijdag 27 januari en zaterdag 28 januari 2017
De eerste dag van reis 4 stond in het teken van het grote vergeten. Gelukkig allemaal niet dramatisch maar genoeg om hier terug te laten komen. In Voorburg stond iedereen op een begeleider klaar voor vertrek. Deze keer, en dat was al eerder het geval, was Arend wat later, want op weg van Voorschoten naar Voorburg kwam Arend erachter, dat hij zijn paspoort vergeten was. Dus toch maar even omgekeerd om dat paspoort op te halen en weer snel naar Voorburg te rijden. Nadat de bagage van Arend ook ingeladen was, konden we op weg naar Utrecht. Daar was een oud-begeleider, Wim Huisman, ons niet vergeten, want traditie getrouw stond Wim ons op te wachten met 2 volle schalen, een met oliebollen en een met appelflappen. Deze gingen er later goed in, iedereen genoot ervan en vanuit Hüttau namens iedereen, inclusief Hans en Hubert: “Wim bedankt, geweldig dat je dit voor reis 4 doet !”
De heenreis door Duitsland ging redelijk, we hadden wat meer files dan vorige keren. De ontbijtstop was net voor de Oostenrijkse grens, bij een Mc Donalds / Mc Café. Daar was de koffie heerlijk na een lange nacht in de bus met weinig slaap. Terug bij de bus werd Lenie, een nieuwe begeleidster, door haar deelnemer Merlot erop gewezen dat ze haar rugzak was vergeten ! Gelukkig stond deze nog binnen op haar te wachten. Na nog ruim anderhalf uur rijden bereiken we om 11:20 uur Hüttau. Daar werden we eerst welkom geheten door Hans, die nog in Oostenrijk was gebleven. In het hotel werden we weer hartelijk ontvangen door Hubert en Birgit, die ervoor gezorgd hadden dat we gelijk alle spullen weer op onze kamers konden zetten.
Na de fameuze vegetarische pasta vertrokken we richting ski-verhuur, dit keer bij de lift in Eben. Nadat iedereen de schoenen gepast, de ski’s waren afgesteld, ging al het huurmateriaal de bus in. Maar, iemand had weer iets vergeten. We hebbe het niet over een ezel en een steen, maar weer was het Lenie, die haar tas binnen bij de verhuur had laten staan, vergeten ! Door de oplettendheid van de verhuurder kwam de tas gelukkig weer bij de rechtmatige eigenaresse terecht. Via de supermarkt in Eben ging iedereen weer terug naar Hüttau. De middag was iedereen vrij, sommigen gingen lekker rusten, anderen maakten Hüttau onveilig, oh nee dat kan niet.
Tijdens het avondeten bleek dat er 2 begeleidsters (Manoek en Ans) waren die bepaalde kledingstukken, zogenaamde onderkleding, vergeten waren in voldoende mate mee te nemen. 2 of 3 stuks voor een hele week is wat weinig !
Al die vergetende begeleiders was aanleiding voor de Muts-van-de-Dag (MvdD) Commissie om de vier kandidaten te nomineren:
- ArendA
- Manoek
- Ans
- Lenie
