Dag 8 – Vrijdag 5 februari – Ski wedstrijd en prijsuitreiking
Vanochtend lag er een flink pak sneeuw en dat belooft veel goeds voor deze laatste ski- en langlauf dag. Nadat alle koffers ingepakt waren en de meeste kamers ontruimd waren, vertrokken we naar de Rote 8-er, waar iedereen eruit ging. De langlaufers hadden het zwaar in de ochtend, omdat de loipe pas ’s middags gespoord werd. Daarna was het volop genieten voor de langlaufers, met verse sneeuw en een heerlijk zonnetje.
De skiërs hadden deze ochtend de wedstrijd. Er werd snel een parcours uitgezet, waarbij de deelnemers tussen meerdere ski stokken/poortjes door moesten skiën en dat in de snelste tijd. En ook hier werden hele snelle tijden neergezet. Je kon goed merken dat de deelnemers de hele week geoefend hadden, want iedere deelnemer deed enorm zijn best. Ook voor de skiërs is er straks de prijsuitreiking. ’s Middags werd er nog lekker geskied. De piste lag er schitterend bij en de zon maakte het plaatje compleet.
Rond 15 uur werden we opgehaald op de piste en na het huurmateriaal ingeleverd te hebben reden we terug naar het hotel. Daar werd door de meesten nog een keer gedoucht en de laatste spullen werden in de koffers gestopt. Voor het eten werd de bus nog geladen en om 18 uur gingen we voor de laatste keer aan tafel. Na het eten is de prijsuitreiking en om 20 uur vertrekken we richting Nederland. Morgen het laatste deel van het verslag van onze reis.
Dag 7 – Donderdag 4 februari – Langlaufwedstrijd en Bonte Avond
Bij het wakker worden sneeuwde het en dan ziet Hüttau er veel leuker uit dan met regen. Na het ontbijt gingen de langlaufers in Sankt Martin langlaufen, een paar skiërs in Altenmarkt en de grote groep skiërs bij de Rote 8-er.
Vandaag was de wedstrijd bij de langlaufers en eerst werd er flink geoefend. Nadat iedereen de spieren opgewarmd had, werd snel een parcours uitgezet. Na de start moest er een muts, gevuld met sneeuw, van de ene kant van de loipe naar de andere kant van de loipe verplaatst worden. Even verder op moest er een muts, deze keer zonder sneeuw erin, opgezet worden. Daarna onder een poortje door en de muts weer afzetten. Bij het keerpunt moest een sneeuwbal gemaakt worden die daarna met een racket weggeslagen moest worden. Dan nog onderweg een ballon kapot prikken met de langlaufstok en tenslotte snel naar de finish. De tijden die neergezet werden door de deelnemers waren ongelooflijk snel. Vrijdagavond wordt de uitslag bekend gemaakt.
Hierna was het tijd voor koffie, waar menigeen apfelstrudel bij nam. Sommigen sloegen deze fase over en gingen gelijk voor de lunch, die heerlijk is bij Gasthof Post. Daarna werden de latten weer ondergebonden en ging iedereen nog even door de loipes.
De skiërs in Altenmarkt, Ellen en Arie, hebben op de kleine helling vele afdalingen gemaakt en hadden het enorm naar hun zin. Marjoleine en Martin hebben gewandeld en genoten van het mooi besneeuwde landschap. De andere skiërs bij de Rote 8-er hebben ook een mooie dag gehad.
Inmiddels was het weer flink gaan sneeuwen en dat bleef het de hele avond doen. Na het avondeten werd de eetzaal omgebouwd tot feestzaal. De apparatuur van Danny werd geïnstalleerd en de deelnemers en begeleiders maakten zich gereed voor de Bonte Avond. En dat werd een groot feest, waarvoor ik graag naar de foto’s verwijs. De meeste deelnemers gingen na de Bonte Avond naar bed, de begeleiders bleven nog even hangen en dat was het moment om de nieuwe begeleidsters, Ilse en Dirkje, in te wijden. Hubert heeft hier zo zijn manieren voor, en dat geeft altijd veel vermaak, vooral voor de overige begeleiders. Hierna gingen de meeste begeleiders naar bed, enkelen bleven tot de kleine uurtjes, samen met Hubert aan de bar hangen.
Dag 6 – Woensdag 3 februari – Skiën, langlaufen en arrensledetocht
Vanmorgen vertrokken we op tijd richting Filzmoos, om daar ’s morgens te gaan skiën en langlaufen. ’s Middags staat de arrensledetocht op het programma. Het was zwaar bewolkt weer en de rit naar Filzmoos ging snel. Bij de skilift net voor het dorp stapten de skiërs en de langlaufers uit, om aan de slag te gaan. Omdat het vannacht een beetje had gevroren, lag de loipe er goed bij en al snel was de hele langlaufgroep op pad. En iedereen heeft zich zelf overtroffen met langlaufen. Jos, Herman-Derk en Ad namen de deelnemers Roeland, Sybren en Marco onder hun hoede en leerden hen de dubbele stokafzet, waardoor zij nog harder gingen. Marith praatte Maarten de heuvels op en praatte hem ook tijdens de afdaling moed in. John heeft aan Derkje een hele goede begeleidster die John goed weet te motiveren, zodat John ook vele afdalingen met haar maakt. Paul is als begeleider geen vreemde voor Ciska en zij maken al pratend de ronde over de loipes. Moeder Lottie en dochter Annemarie weten ook hun weg te vinden op de langlauflatten door het witte landschap.
Vera is met deelneemster Heidi gaan wandelen in Filzmoos zelf, vergezeld door Ilse en deelneemster Marjoleine. Omdat Martin bij het skiën geblesseerd was geraakt was hij ook mee met de wandelgroep, ondersteund door Ans.
Ook de skiërs hebben genoten van de nieuwe pistes. De begeleiders Nicoline en Herma gingen met Arie en Ellen naar de oefenweide. Daar maakten Ellen en Arie vele afdalingen en genoten zichtbaar. De andere skiërs zaten op een andere mooie helling en daar werden vele kilometers geskied.
Rond 13:30 uur vertrokken we naar de paarden en de koetsen en na het drankje dat altijd aangeboden wordt, konden we instappen in de vier arrensledes en gingen we met 41 personen op pad naar de Unterhof Alm. Onderweg wordt er met een van de arrensledes een noodstop gemaakt. Een van de begeleidsters, Ilse, hield het niet meer. Zij zocht een veilig plekje en zat net toen van de andere kant 2 andere arrensledes aankwamen. Ilse was toen weer snel terug om in te stappen. Na een tocht van totaal ongeveer een uur bereikten we de hut, waar iedereen iets te eten en te drinken bestelde. Na ruim 1,5 uur stapten we weer in de arrensledes. Ondertussen sneeuwde het, wat een speciaal effect gaf aan de terugtocht. In het dorp aangekomen kochten de meeste deelnemers nog enkele souvenirs. Hierna reden we terug naar het hotel.
’s Avonds waren de meesten druk bezig met de voorbereiding van de bonte avond. Uit meerdere kamers klonk muziek en werd er druk geoefend. Dat belooft wat voor morgen! De avond werd afgesloten met glühwein, aangeboden door Hubert en Birgit, en toastjes met paté en gehaktballetjes, aangeboden door Robert-Jan. Alles bij elkaar weer een geslaagde dag.
Dag 5 – Dinsdag 2 februari – Weer skiën en langlaufen
Vanmorgen konden we een uurtje later opstaan, na alle vermoeienissen van de muziekavond. En na het ontbijt vertrokken we weer met de hele groep. Hans had al een voorverkenning gedaan voor de langlaufers en zij konden ondanks het slechte weer van de afgelopen dagen terecht in Sankt Martin. Daar waren we snel en alle langlauf ski’s werden uit de bus gehaald en na het maken van diverse foto’s gingen de langlaufers richting loipes en de skiërs met de bus richting Rote 8-er.
Daar aangekomen werden de schoenen aangedaan, de ski’s gepakt en ging iedereen met de lift naar het middelstation. Daar aangekomen was het nog een beetje mistig, de zon deed zijn best om er door heen te prikken. Danny was verder naar boven gegaan om de andere pistes te verkennen en Robert-Jan was onze skileraar en had op zich genomen om les te geven aan de deelnemers en ook aan de begeleiders. Een parcours werd uitgezet en iedereen moest voor skiën. De conclusie was uiteindelijk dat niemand het goed deed en we kregen daarom allemaal instructies, waarmee we de rest van de dag konden oefenen.
Een deel van de groep bleef bij het onderste deel van de Rote 8-er, een ander deel van de groep ging naar boven, omdat Danny aangaf dat het daar goed skiën was. En dat klopte helemaal, de pistes lagen er goed bij, de zon was inmiddels helemaal doorgebroken, dus het was heerlijk skiën. ’s Middags werd er geluncht bij een berghut en ’s middags werden er enkele afdalingen gemaakt.
De langlaufers hebben ook goed hun best gedaan. Sybren was helemaal ontdaan toen hij constateerde dat er een huis midden op de loipe was geplaatst. De Oostenrijkers hebben dit creatief opgelost door de loipe om het huis heen te leggen. Hiermee was Sybren ook weer gerust gesteld. Door de mooie dag op de piste en de loipe keerden we aan het einde van de middag moe en voldaan naar het hotel terug. Na het diner, staat er nog een verrassing op het programma. Daarvoor gaan we met de bus naar Altenmarkt. Net buiten Altenmarkt stopt de bus en stappen we allemaal voor een korte wandeling. Omdat het donker is worden er fakkels aangestoken, die ons licht geven tijdens de wandeling. We lopen over een bospad en komen bij een kruising uit waar de bus staat en daarachter wacht ons een verrassing. Want Danny, Robert-Jan en Michael hadden een heuse sneeuwbar gemaakt en deze zag er schitterend uit, met ledverlichting en sterretjes. Het geheel werd met discolampen verlicht, terwijl muziek het feest compleet maakte. Voor de deelnemers waren er allemaal drankjes, de begeleiders hadden uit hun eigen drankvoorraad iets meegenomen. Naast de drankjes had Robert-Jan knack worsten meegenomen uit Nederland en waren er chips. Kortom er was eten en drinken voor iedereen. Alle deelnemers en begeleiders waren het er over eens, dit was een hele leuk alternatief voor de traditionele vossenjacht en zeker voor herhaling vatbaar. Hierna reden we met de bus terug naar het hotel, waar sommigen direct naar bed gingen en sommigen nog een drankje dronken.
Dag 4 – Maandag 1 februari – Dierenpension en Stille Nacht Kapel
Helaas is de sneeuw van gisteren overgegaan in regen. Dat begon al ’s nachts en ook tijdens het ontbijt regent het nog lekker door. De beek voor het hotel heb ik nog nooit zoveel water zien afvoeren, al die jaren dat we hier al komen. Vanwege de regen stellen we ons vertrek een uurtje uit, in de hoop dat het droog wordt. Helaas is dat om 10 uur en ook een half uur later niet het geval. Gelukkig heeft Hubert een alternatief programma voor ons gevonden en rijden we even na half elf weg, richting Salzburg. Niet om daar te gaan winkelen, maar om een hele grote boerderij te bezoeken, waar allerlei dieren worden opgevangen. Enkele voorbeelden: Herten die te tam zijn geworden om in het wild los te laten, dieren uit een circus die daar niet meer gehouden mogen worden, koeien en paarden die niet meer voor een boer waarde hebben en anders naar de slacht zouden zijn afgevoerd, wilde zwijnen, poezen, honden enz.
We bereiken na ruim een uur rijden Henndorf an Wallensee, en dan de boerderij Gut Aiderbichl, waar we tegen gereduceerd tarief naar binnen mogen en een uitgebreide rondleiding krijgen door een enthousiaste medewerkster van de boerderij. Omdat alles in het Duits is, vertaal ik dat voor de deelnemers, zodat die ook alles te horen krijgen. We zien allemaal dat de dieren hier goed hun laatste jaren kunnen slijten en liefdevol worden verzorgd. Voor de deelnemers een bijzondere ervaring, al die dieren en een aantal deelnemers aaien een van de herten en genieten volop van de poezenkamer. Alleen Ciska had minder geluk in de stal met paarden was er een duif die het vliegend voor elkaar kreeg precies op Ciska’s hoofd vogelpoep te laten landen. Gelukkig werd dit met hulp van begeleiders gelijk verwijderd en heeft Ciska uiteraard later haar haar gewassen.
Hierna dronken en aten we nog wat in het restaurant, waarna we met de bus vertrokken richting Oberndorf. Daar staat de Stille Nacht Kapel. Deze is bekend van het gelijknamige lied Stille Nacht, heilige nacht, dat in deze kapel voor het eerst gezongen werd en daarna zijn weg over de wereld vond. Omdat we niet allemaal pasten in de kapel, werd de groepsfoto voor de kapel gemaakt.
Het regende al niet meer, alleen kregen we nu te maken met een andere uitdaging. De temperatuur was opgelopen tot 15 graden Celcius. Daardoor was er in de omgeving van Salzburg geen sneeuwt te bekennen. Op de terugreis naar het hotel en na passage van de tunnels werd het wel iets witter en kouder, maar niet zoals we hoopten. Dat wordt dus afwachten voor morgen wat dat betekent.
De dag was nog niet ten einde, want ’s avonds stond het bezoek aan Musistadl weer op het programma. Hier was iedereen erg blij mee, want na 2 jaar Markus, wilden we wel weer heel graag naar de echte muziek in Musistadl. En dat is gelukt want de muziek werd weer gemaakt door de band Werner und Company. Zodra de band begon te spelen, stroomde de dansvloer vol en dat duurde tot circa 23:15 uur toen we helaas afscheid namen van Musistad en weer terug gingen naar het hotel.
Alles bij elkaar was het een bijzondere dag, anders dan normaal, en waarvan toch is genoten, ondanks dat we vandaag niet op de latten hebben gestaan.
Dag 3 – Zondag 31 januari 2016 – Eerste dag skiën en langlaufen
Vannacht is het zachtjes begonnen te sneeuwen en vanochtend lag er een klein laagje toen we om 7 uur gewekt werden door Ellen en Lia, ondersteund door Robert-Jan. Zij waren het die iedereen uit een heerlijke nachtrust verstoorden door hard op de deur te kloppen. Nadat iedereen zich had gewassen en aangekleed stond beneden het ontbijt al klaar. Veel deelnemers en begeleiders kookten hun eitje bij het ontbijt, zelf had ik weer het geluk dat Hans dit weer voor mij had gedaan, zodat ik een perfect gekookt eitje op mijn verse broodje had. Hierna werden door de meesten de lunchpakketten klaar gemaakt.
Even na 9 uur vertrokken we bij het hotel richting Rote 8-er, de skipiste. Alle spullen lagen in de bus, iedereen had een veiligheidsvestje aan en de stemming was opperbest. Omdat we een Olympisch kampioen van de Special Olympics in de bus hadden, stond ik daar kort bij stil. Heidi had namelijk afgelopen zomer bij Judo een gouden medaille gewonnen. Om dit te vieren kreeg Heidi van mij een gouden beker uitgereikt, echte kampioenen verdienen namelijk een beker.
Bij de piste aangekomen stapte iedereen uit, dus zowel de skiërs als de langlaufers. Het sneeuwde nog steeds licht en de temperatuur lag net boven het vriespunt. Iedereen verzamelde zijn ski’s en de skiërs gingen naar de lift en de langlaufers naar de loipe richting Flachau. De skiërs gingen met de lift naar boven en deden daar een korte warming up. Daarna werd het tijd om voor het eerst van het middelstation naar beneden te skiën. En dat ging iedereen erg goed af.
Hierna bleven een aantal skiërs op dit stuk skiën, meerdere skiërs gingen helemaal naar boven. Boven was het door de sneeuw wel hard werken en iedere deelnemer deed meer dan zijn best op de moeilijke piste, die niet alleen bobbelig was, ook het zicht was door de wolken en de sneeuw slecht. Ook de langlaufers hebben een mooie dag gehad en vele kilometers loipe doorgegleden, dan wel gewandeld door het besneeuwde landschap. Aan het einde van de middag zag ik vele voldane en vermoeide gezichten, een teken dat iedereen genoten had en meer dan zijn best had gedaan.
 |
 |
 |
 |
Na het avondeten staat de Bingo avond op het programma. En deze keer is dat anders dan anders. De Bingo masters zijn sneeuwpomp en DJ-muziek, zij maken er een bijzondere avond van. Naast de gewone bingo kaart zijn er ook prijzen te winnen wanneer bijvoorbeeld 3 linkerschoenen worden getoond. De prijzentafel is weer goed gevuld en de spanning onder de deelnemers is te snijden. Vele prijzen vinden hun weg naar de diverse tafels. Aan het einde van de avond gaat iedereen weg met meerdere prijzen, zodat dit weer een mooie avond was voor iedereen.
Het sneeuwt nog steeds flink buiten, dus maar morgen kijken wat dat betekent voor ons.
Dag 2 – Zaterdag 30 januari 2016 – Aankomst in Hüttau
Onderweg was het erg druk en daardoor arriveerden we 2 uur later dan normaal in Hüttau, om 12 uur. Daar werden we verwelkomd door Hans die ons vanaf het terras van het hotel stond toe te zwaaien. In het hotel was de ontvangst door Hubert en Birgit weer heel hartelijk, alsof we niet weggeweest waren.
Gelukkig waren alle kamers al klaar en kon iedereen zijn koffer naar de kamer brengen en zelfs al voor een deel uitpakken, want om 12:30 wachtte ons een lunch, eerst soep en een vegetarische pasta maaltijd. Na de lunch hadden we nog even tijd voordat we richting skiverhuur van Klieber gingen. Daar werden weer schoenen gepast, ski’s afgesteld en bij de uitgang door Hans en mij van stickers voorzien, met daarop de naam. Dan weet iedereen morgen welke materialen er mee moeten.
Hierna keerde de bus naar het hotel terug, terwijl Hans en ik, met een aantal andere begeleiders nog op pad gingen. Het belangrijkste was om skipassen te regelen vandaag, zodat we morgen gelijk kunnen gaan skiën en langlaufen. Omdat we de vierde groep waren van SSO in combinatie met Hans in mijn gezelschap was dit snel geregeld en liepen we 15 minuten later met 22 skipassen het kantoor van het liftbedrijf uit. Na nog enkele boodschappen gedaan te hebben, keerden ook wij terug naar het hotel.
Het avondeten was deze keer goed verzorgd. Heerlijke soep, gevulde heldere groentesoep, lekkere saladebar, een goed hoofdgerecht, vlees met zuurkool en aardappelen, en een heerlijk toetje, tiramisu, vormden ons menu van deze avond en dat was kwalitatief veel beter dan vorig jaar. Iets waarmee we Hubert complimenteerden.
De avond verloopt rustig. Iedereen is nog moe van de heenreis en het gebrek aan slaap, dus zal het wel snel rustig worden, zodat morgen iedereen fris aan de start kan verschijnen.
Vandaag is het dan zover: Reis 4 vertrekt naar Oostenrijk. Rond 19:45 staat de bus al klaar, met enkele begeleiders, Herman-Derk, Arend en Robert-Jan en een deelneemster Marjoleine wanneer mijn zoon en ik komen aanrijden. Snel worden onze spullen uit de auto geladen en in krijgen een plekje in de bus. Wanneer ook Arie is gearriveerd en zijn spullen zijn ingeladen vertrekken we net voor 20 uur richting Utrecht. Onderweg staat veel wind, desondanks zijn we ook in Utrecht heel mooi op tijd. Zo vroeg dat nog niet iedereen aanwezig is om in te stappen. Nadat iedereen die in Utrecht moet opstappen een plekje in de bus heeft gevonden, rijdt Ed, de ‘aanrijchauffeur’ ons naar Zevenaar. Daar stapt het overgrote deel van de groep in en nadat er aan het verplichte halfuur rust is voldaan, in het kader van het rijtijdenbesluit, vervolgen we onze weg richting Oostenrijk. Dan komt Robert-Jan langs met een grote hoeveelheid Unox mutsen. Iedereen krijgt een muts uitgereikt en de afspraak wordt gemaakt dat wanneer we uitstappen iedereen z’n muts opzet. Sommigen nemen al een voorproefje in de bus, zoals ook op de foto’s is te zien. We rijden tot Bad Camberg door, waar John, onze vaste chauffeur het van Ed overneemt. John zal de rest van de week onze chauffeur zijn, en daar is iedereen weer blij om.
 |
 |
Apart wil ik nog vermelden dat in Utrecht een oude bekende van ons acte de préséance gaf, Wim Huisman, een oud-begeleider van reis 4, stond ons weer op te wachten, ook deze keer traditiegetrouw met versgebakken oliebollen en appelflappen. Onderweg en in Oostenrijk werd er gesmeuld van deze traktatie. Wim, namens iedereen hartelijk dank voor deze heerlijke traktatie.
Na Bad Camberg probeerde iedereen de slaap te vatten.