Reisverslag van reis 4 (2013)
Hieronder staat het reisverslag van reis 4. Op vrijdag 1 februari 2013 is reis 4 vertrokken uit Nederland en op zaterdag 9 februari 2013 teruggekeerd in Nederland.
Het reisverslag van de hand van René van der Zwan, reisleider van reis 4, beschrijft van dag tot dag wat de groep beleeft heeft in Oostenrijk.
Het verslag van reis 4 valt hieronder verder te lezen. Via onderstaande snelkoppelingen kan je snel bij de verschillende dagen komen:
Deel 1: Vrijdag 1 tot zaterdag 2 februari 2013
Vandaag is de vertrekdatum van alweer de laatste reis van SSO van dit jaar. Reis 4 vertrekt strak op tijd om 20 uur uit Voorburg, omdat iedereen op tijd aan de start is verschenen. We rijden door naar Utrecht, waarna de bus bijna halfvol is. Omdat iedereen ook daar keurig op tijd is, gaan we snel door naar de volgende tussenstop, Zevenaar. Daar staan ook ca. 20 reisgenoten te wachten op de bus, en na enig proppen met de koffers in het bagageruim en herschikken van de zitplaatsen in de bus, heeft iedereen zijn plek voor de heenreis gevonden en gaan we richting Hüttau. Na een stop rond middennacht, gaat het naast het licht in de bus ook het licht uit bij de meeste deelnemers en begeleiders.
Na een regenachtige nacht, stoppen we rond 8:00 uur ’s morgens voor een koffie- en toiletpauze. Hierna is het nog een uurtje rijden en bereiken we rond 10 uur onze eindbestemming. Voor het hotel staan Hans en Vera ons al op te wachten. Helaas is de neerslag in Hüttau ook nog in de vorm van regen, iets hoger op de berg kleuren de bomen voorzichtig wit van de sneeuw die daar wel valt.
Omdat alle kamers al beschikbaar zijn, worden alle koffers en tassen naar de kamers gedragen. Daarna gaan we snel nog even in de bus naar Eben, voor het passen van de huurschoenen, ski’s en helmen. Nadat we weer terug zijn in het hotel, wacht ons een lekker bord soep en daarna de inmiddels befaamde vegetarische pasta. Iedereen laat zich dit goed smaken. De middag is voor de meesten vrij. Sommigen doen even een dutje, anderen maken een wandeling en sluiten die tocht af in een kroeg in Hüttau.
Om 18 uur gaan we aan tafel en na de soep en de salade, krijgen we schnitzel met gefrituurde aardappelschijfjes geserveerd. Daarna volgt voor degenen die nog een plekje vrij hebben nog een toetje. Het zal vanavond wel snel rustig worden in het hotel. Iedereen zal proberen wat slaap van de afgelopen nacht in te halen, om morgen fris aan een dag in de sneeuw te beginnen.
Deel 2: Zondag 3 februari 2013
Vanochtend werden we om 7 uur gewekt door Ricardo, Eveline, Ellen, Lia en Herma. Op de ene deur werd hard geklopt, op de andere wat zachter en zodra er enig geluid vanuit de kamer klonk, gingen ze verder naar de volgende deur. Even voor achten was iedereen beneden en daar troffen we de eerste jarige tijdens deze reis aan. Wouter is vandaag jarig en iedereen die bij het ontbijt aanschoog feliciteerde hem met zijn verjaardag. Daarna zongen we gezamenlijk ‘Lang zal ie leven’ en Wouter glunderde helemaal, nog meer toen hij een paar cadeaus kreeg.
Afgelopen nacht heeft het gesneeuwd en in Hüttau is 5 tot 10 cm verse sneeuw gevallen. Na het ontbijt gaan alle spullen en deelnemers en begeleiders in de bus. Eerst op weg naar St. Martin waar de groep langlaufers eruit gaat. Een grote groep met 11 deelnemers en 10 begeleiders. In St. Martin, dat wat hoger ligt dan Hüttau is aanmerkelijk meer sneeuw gevallen. Wanneer we uitstappen sneeuwt het nog steeds, dus dat was wel lastig voor de langlaufers. Want met verse sneeuw zijn de getrokken loipes lastig te vinden.’s Middags de loipes weer opnieuw gespoord, alleen de aanhoudende sneeuw zorgde ervoor dat de loipes weer snel dicht sneeuwden.
 |
 |
De skiërs gingen vandaag naar Altenmarkt. Daar is een mooie oefenweide. Nadat iedereen de schoenen aan had getrokken begonnen we wat onwennig aan de eerste afdaling, terwijl het lekker doorsneeuwde. Al snel hadden de meesten het gevoel al weer helemaal te pakken en werd de sleeplift ingeruild voor de gondel naar boven, naar een hoogte van circa 1.600 meter.
 |
 |
Boven had het nog veel harder gesneeuwd en lag er een enorm pak sneeuw op de bomen en ook op de piste. Daardoor was het zwaarder skiën dan op een geprepareerde piste, maar niemand had daar problemen mee. Een van de deelnemers, Lia, zei wel tegen een andere deelnemer, Wouter, dat hij voortaan beter in de zomer zich moest voorbereiden op deze skivakantie, omdat hij nu met zijn skiën een ‘gevaar op de piste’ vormde. Omdat Wouter jarig is, hebben we hem dat uiteraard niet aangerekend.
 |
 |
’s Middags genoten we van de lunch, beneden aan de piste. Die lunch varieerde van een zelf gemaakt lunchpakket, al dan niet aangevuld met goulashsoep tot een hele pizza, want Eveline en Ricardo hadden geen zin om een lunchpakket te maken en op te eten. Na de lunch werden nog vele afdalingen gemaakt, waarbij menig wedstrijdje werd gehouden. Moe en voldaan gingen we rond 16 uur naar de bus, die deze keer leeg was. Erik had de langlaufers al eerder opgehaald en in het hotel afgezet. Nadat wij in het hotel terugkwamen werden de ski’s en schoenen in de skikelder gebracht en gingen sommigen een drankje aan de bar drinken, terwijl anderen onder de douche gingen.
 |
 |
Om 18 uur gaan we weer aan tafel en vanavond staat de Bingoavond op het programma.
Na de maaltijd, die iedereen zich laat smaken is het even wachten tot de bingo avond begint. De cadeautafel wordt vol gezet met allerlei mooie prijzen. De deelnemers kijken vol bewondering naar de vele mooie prijzen.
 |
 |
Rond 20:30 uur begint de bingo met de opkomst van Erica en Danita. Zij worden door de volle zaal naar binnen geroepen met het woord Bingo. Hun opkomst is verrassend, want ze hebben toch wel veel weg van onze buschauffeur en coördinator skiën. Als snel wordt de eerste prijs gewonnen en daarna volgen er nog vele winnaars. Alle deelnemers gaan met meerdere prijzen terug naar hun kamer. Dat was een mooie afsluiting van een heerlijke dag.
Deel 3: Maandag 4 februari 2013
Op deze maandagmorgen, bij het openen van de gordijnen, werd een ding duidelijk: het heeft afgelopen nacht lekker gesneeuwd. In Hüttau is zo’n 20 tot 25 cm sneeuw gevallen. Terwijl wij genieten van ons ontbijt, is Eric met Nicoline bezig om sneeuwkettingen om te leggen. We verlaten rond 9 uur weer het hotel, helaas met 2 personen minder in de bus. Annemarie en Lottie blijven achter in het hotel, omdat Annemarie een blessure aan haar knie heeft opgelopen gisteren. Daarom zit ze tijdelijk in een rolstoel en met deze hoeveelheid sneeuw met een rolstoel door de sneeuw rijden gaat niet lukken helaas.We rijden door een schitterend wit landschap, dat afgelopen zaterdag nog grotendeels groen was, richting Wagainer Höhe Bahn. Daar gaan de skiërs en de langlaufers eruit. De skiërs gaan hier kijken hoe de piste erbij ligt en de langlaufers wandelen allemaal richting Flachau voor een kop koffie. Er blijkt een minimale loipe aanwezig te zijn en daarom binden Marco, Sybren, begeleid door Arend en Paul toch de latten onder. De anderen zien de loipe en het langlaufen met de verse sneeuw niet zitten en wandelen zoals gezegd richting Flachau. Ondertussen sneeuwde het nog steeds door. Halverwege houdt de loipe op, en is het ploeteren geblazen voor de dappere langlaufers. In Flachau aangekomen wordt er in het restaurant weer koffie, heise Choco, en de nodige Apfelstrudel besteld.
 |
 |
Hierna wandelen we nog wat verder om uiteindelijk bij Klause uit te komen om daar te lunchen. Als snel vult het restaurant zich met de lucht van knoflooksoep, want menig deelnemer koos hiervoor, terwijl de meeste begeleiders zich stortten op de goulashsoep.
Omdat Eric met de bus naar Flachau was gereden, konden een aantal deelnemers en begeleiders mee terugrijden in de bus. De anderen hadden nog wel zin in een wandeling en liepen weer het stuk terug naar de skiërs, bij de Wagrainer Höhe Bahn. Daar waren de meeste skiërs ook alweer beneden, want vanaf het middenstation naar het dalstation skiën was goed te doen. De afdaling van helemaal boven naar beneden was erg zwaar door de vele sneeuw. Toen de lift ook nog stilgezet werd in verband met de stormachtige wind op de top, was het skiën snel afgelopen. Onderaan de piste werd nog een drankje gedronken in de gezellige bar en daarna gingen we weer terug naar het hotel.
Na het avondeten ging iedereen naar de kamer om wandelschoenen en de jas aan te doen, want we moesten op zoek naar de vossen. Er waren diverse vossen waar we langs moesten, variërend van een moderne telefoonvos, via een bakker, roodkapje, de boze wolf, en een verdwaalde indiaan naar grootmoeder. Gelukkig was het deze keer niet zo koud als vorige jaren en waren de vossen met uitzondering van de boze wolf ook niet zo eng.
 |
 |
Bij terugkomst bij het hotel stond Birgit al weer klaar met heerlijk ruikende glühwein. De bekers werden gevuld en iedereen genoot ervan. Daarna gingen we snel naar binnen, de jassen en wandelschoenen gingen snel uit, want er volgde nog een muzikale afsluiting van de avond. Luko, een begeleider die voor de eerste keer mee is, heeft zijn elektrische piano meegenomen. Arriët deelt snel songteksten uit, en al snel zingt iedereen mee op de muziek die Luko maakt. André Hazes, Frans Bauer en allerlei andere zangers en liedjes klinken door het hotel.
 |
 |
Een groot feest voor de deelnemers en de begeleiders. Het zal nog lang onrustig zijn in het hotel.
Deel 4: Dinsdag 5 februari 2013
Vanochtend nadat we weer door de vertrouwde stemmen gewekt waren, schoven we aan tafel voor het ontbijt. Voor de reisleider werd er weer net als de afgelopen dagen, goed gezorgd, want een vers gekookt eitje werd aan tafel bezorgd, door wie anders dan Hans. Na het ontbijt werden de ski’s en schoenen weer in de bus gelegd en gingen we keurig op tijd om 9 uur op weg. Na een tussenstop bij de ski-verhuur werden de langlaufers er in Reitdorf, bij het gemeentehuis uitgezet. De langlaufers gingen in de omgeving van Reitdorf en Flachau langlaufen.
De skiërs gingen deze keer een stukje verder naar Zauchensee. Na een mooie rit kwamen we daar aan en na alle bekende rituelen werden de latten aangeklikt en ging iedereen met de stoeltjeslift naar boven. Zoals we ’s ochtends al op de tv gezien hadden, kon het wel eens mooi weer worden hier. Boven aangekomen was het schitterend, een mooi uitzicht, goede sneeuw en prima pistes. Menig afdaling werd gemaakt en iedereen genoot volop. Voor Ellen was het helemaal een bijzondere dag, want haar vader en moeder zijn ook op vakantie en wel in Eben. Dus hadden zij afgesproken om naar Ellen en ons te komen kijken. De vader van Ellen is ook een skiër, en dat werd eindelijk dus een ‘skiwedstrijd’ tussen Ellen en haar vader. Daarbij is Ellen natuurlijk de grote winnaar geworden.
 |
 |
De lunchpauze werd halverwege de piste in de berghut Sonnen Alm gehouden. Daar zaten we lekker buiten in het zonnetje en genoot iedereen van de diverse gerechten die besteld werden. Hoewel iedereen lekker zat, gingen we daarna toch weer skiën. Er werden nog een paar afdalingen gemaakt en daarna was iedereen goed moe geskied, zodat we richting bus gingen om de langlaufers op te halen.
 |
 |
Die hadden ook een prima dag gehad. Terug in het hotel wordt er door sommigen nog even snel een dutje gedaan, want vanavond gaan we naar MusiStadl voor een avond met muziek en dans. Hoe die avond verder verloopt, zal ik morgen meer vertellen.
Deel 5: Woensdag 6 februari 2013
Voordat ik vertel wat we vandaag allemaal gedaan hebben, even terug naar gisteravond,de muziekavond in MusiStadl in Flachau. Dat was weer een hele gezellige avond. Bij de eerste tonen van de band Werner und Company gingen bijna alle deelnemers en begeleiders de vloer op en bleven daar totdat we weer terug gingen naar het hotel. Er werd gedanst en gesprongen, het was een groot feest.
Vanochtend mochten we een half uurtje later opstaan, omdat het gisteren laat geworden was. Na het ontbijt gingen we weer op stap. Eric bracht ons allemaal weer naar de Wagrainer Höhe Bahn, waar de skiërs weer gingen skiën en waar de langlaufers startten voor hun tocht. Vandaag was ik weer een dagje met de langlaufers mee. Omdat het vannacht weer gesneeuwd had, en we in de verte de loipemachine aan zagen komen, hebben we even gewacht tot we een verse en mooie nieuwe getrokken loipe hadden. Daarna bonden we snel de langlauflatten onder en gingen we op weg naar Flachau. Door de nieuw gespoorde loipe was het langlaufen een plezier voor iedereen. Met Arend voorop kwamen we steeds dichter bij onze koffiestop in Flachau. Daar aangekomen werden er door meerdere deelnemers Apfelstrudel besteld. Hierna maakten we een rondje via Reitdorf, om daarna weer op tijd klaar te staan voor de bus.
Vanmiddag zijn we naar Filzmoos geweest, want het was weer tijd voor de arrensledetocht. Even voor 14 uur kwamen we aan bij de boerderij waar de arrensleden met paarden ervoor al klaar stonden. Na een opkikkertje stapten we in en reden we door een schitterend besneeuwd landschap naar boven, aan de voet van de Bischopmuts, een hoge piek in het Dachstein gebied. Boven aangekomen gingen we het restaurant in waar allerlei lekkere gerechten besteld werden. Zo zag ik Kaiserscharrn, Gernknödel en borden met schnitzel en patat langskomen. Nadat alle borden en glazen leegwaren keerden we in de arrensleden weer terug naar Filzmoos. Daar werden nog allerlei inkopen gedaan voor de thuisblijvers, dus wie weet wat er zaterdag meekomt naar Nederland.
’s Avonds na het avondeten werd er alvast geoefend voor de bonte avond, die morgen is. De muziek werd uitgezocht, en hier en daar werd er al geoefend op de tekst. Daarna speelde Luko nog allerlei nummers op zijn piano en werd er door iedereen uit volle borst meegezongen.
Deel 6: Donderdag 7 februari 2013
Vandaag weer op tijd eruit, ontbeten, lunchpakket gemaakt en om 9 uur weer op pad. Maar niet voordat we voor Pedro gezongen hadden, want dat was de tweede jarige tijdens onze reis. De langlaufers gingen er vandaag uit bij de skipiste van Altenmarkt. Vanaf daar gingen ze een tocht maken met de groep langlaufers. De skiërs gingen verder naar Zauchensee voor weer een mooie dag.
Het sneeuwde licht toen we de lift in gingen voor de eerste afdaling. De piste lag er schitterend bij en ’s ochtends werd er menig afdaling gemaakt. Tussen de middag genoten we van de lunch bij het restaurant onder aan de piste. Daar zat ook Ans, want zij was tijdelijk uitgeschakeld. Inmiddels was daar ook een deel van de langlaufgroep aangekomen. Zodoende zaten we daar met een grote groep te lunchen. Het bleef sneeuwen en ook ’s middags werd er nog lekker geskied. Rond 16 uur gingen we weer terug naar het hotel, en onderweg pikten we de langlaufers op.
Na het avondeten werd het hotel omgebouwd voor de bonte avond. De tafels gingen aan de kant, stoelen werden klaargezet en de paarse gordijnen waardoor de artiesten opkwamen werd gesloten. Het mengpaneel en de laptop werden opgesteld en om 20:30 uur was iedereen klaar. Het werd een mooie en gezellige avond waarin de deelnemers en de begeleiders iedereen vermaakten. Van Frans Bauer via K3 naar Willempie. Het was een groot feest, waarbij we in de pauze werden getrakteerd op frikadel met uitjes, aangeboden door Eric, onze begeleider/chauffeur. Het was daarna nog lang onrustig in het hotel.
Deel 7: Vrijdag 8 februari 2013
Vanochtend werden de meeste koffers al vroeg ingepakt want de meesten moesten al van de kamer af. Desondanks vertrokken we toch mooi op tijd naar Reitdorf om de langlaufers af te zetten. Daarna ging de bus door naar Wagrainer Höhe Bahn, waar de skiërs uitstapten.
Zowel voor de skiërs als voor de langlaufers was het een spannende ochtend want de wedstrijd stond op het programma. Eerst de wedstrijd bij de skiërs. Daar was een mooi parcours voor uitgezet en de spanning bij de deelnemers was goed te merken. Om de beurt gingen de deelnemers de baan op en werden bij het passeren van de diverse poortjes aangespoord door de begeleiders. Het was heel spannend en binnenkort valt hier de uitslag te lezen.
Nadat de wedstrijd bij de skiërs was afgelopen ging ik met hulp van Hans snel naar de langlaufers. Daar werd door ons beiden een parcours uitgezet. Hierbij moesten de deelnemers eerst onder 2 ski’s door skiën, daarna 2 langlaufschoenen opzij zetten en aan het einde keren en weer terug naar het startpunt. Wat altijd opvalt is dat er tijdens een wedstrijd altijd veel harder gelanglauft wordt, dan tijdens een gewone langlaufdag. We overwegen om volgend jaar iedere dag een wedstrijd te houden. Ook hier was het spannend en hoewel ik de uitslag niet weet verwacht ik wel een verrassing. Ook deze uitslag valt hier binnenkort te lezen.
’s Middags werd er nog lekker gelanglauft en geskied, alleen was het om 15 uur afgelopen, want toen werden we opgehaald door de huurbus. Deze bracht ons terug naar het hotel en daar werd in de resterende kamers nog even lekker gedouched.
Na het avondeten was eerst de prijsuitreiking van de wedstrijd bij de langlaufers. Het was een spannende wedstrijd, waarbij de tijden dicht bij elkaar lagen. Heel verrassend werd er bij de langlaufers gewonnen door John van Moll. Bij de skiërs waren de verschillen ook erg klein. Daar werd gewonnen door Ricardo Klein. Alle deelnemers, inclusief de pechvogels die geblesseerd raakten, werden door hun eigen begeleider in het zonnetje gezet en kregen een mooie medaille omgehangen.
Rond 20 uur was het tijd om in de bus te stappen voor de terugreis naar Nederland. Na een kleine 4 uur werd er een nachtstop gemaakt en daarna probeerde iedereen zo goed en zo kwaad als dat ging de slaap te vatten.
Deel 8: Zaterdag 9 februari 2013
Even voor 7 uur werden we door Matthea met zachte muziek uit de speakers gewekt. Matthea had onderweg van stoel gewisseld met Eric. Nadat iedereen wakker was, stapten we uit en gingen we in het Campanile hotel aan tafel voor het afscheidsontbijt.
Daarna werd er van iedereen afscheid genomen. De deelnemers en begeleiders die nog naar Utrecht, Voorburg en Dordrecht moesten, stapten in de bus, die nog maar voor de helft gevuld was. Keurig op tijd werden de overige uitstapplaatsen aangedaan en daarmee kwam voor iedereen een mooie week in Oostenrijk met veel ski- en langlaufplezier en allerlei andere activiteiten ten einde.
Ik bedank alle begeleiders en deelnemers voor hun enthousiasme en inzet in de afgelopen week. Daardoor is het een onvergetelijke week voor de deelnemers en ook voor de begeleiders geworden.
Tot op de reünie en in ieder geval tot volgend jaar,
René van der Zwan.
| M |