Verslag reis drie zaterdag 21-01-2017
Hans en Nico werden vrijdag al vroeg op verkenning uitgestuurd. Zij constateerden dat de weg vrij, schoon en rustig was. Daarom vertrokken de deelnemers en begeleiders vrijdagavond vol goede zin naar Huttau.
Die reis verliep verre van voorspoedig. Er was een enorme drukte en veel files hielden de boel flink op.
De drie Groningse nieuwe begeleiders die op eigen gelegenheid gingen waren al voor het ontbijt in Huttau. De bus pas om 13.15 uur. Voordeel daarvan was dat zij al direct veel weetjes over de ongeschreven maar keiharde regels van reis drie vernamen. Dat geeft ze een voorsprong op de andere nieuwe begeleiders. Nadeel zij hadden niet die unieke ervaring van met z’n allen in de bus liedjes zingen en de buschauffeur gek maken en tunnels tellen en pepermuntjes uitwisselen en oude plakkerige dropjes uitdelen en elkaars zweetvoeten verdragen en gezellig met zijn allen voor de wc dringen en de laatste pakjes drinken delen.
Toch enigszins verwrongen en uitgemolken sleepten ze zich de bus uit na 17 uur bussen (zo hadden ze ook in Spanje kunnen zitten). Maar ja ze moeten zo nodig wintersporten.
Wat er in de ‘Spasta” zat weten we niet maar na de lunch was iedereen weer volledig aanspreekbaar en werden de koffers vliegensvlug uit de bus gehaald. Opvallend dit jaar: voor iedereen was duidelijk waar de koffers naar toe moesten en waar we zouden slapen en met wie. Omdat dit zo soepel verliep besloot iemand de van tevoren aangekondigde koppelingen grondig te wijzigen.
Toen het versterkende diner achter de rug was moest er nog flink gesleuteld worden aan de biuniques die te lijden hadden gehad van het gebruik in reis 1. Dit is uitstekend gelukt!
Daarna werden oude lijnen weer aangehaald en nieuwe lijntjes gesmeed en droop iedereen langzamerhand af naar het zachte bedje.
Morgenochtend gaat het echt beginnen.
Het illustere trio.
Verslag reis 3 zondag 22-01-2017
Na een zeer diepe nachtrust was iedereen (ook iemand wier naam met een J begint) op tijd aan tafel.
Een druk gepuzzel voor de nieuwe begeleiders want wat moest er wel en niet mee en wie moest waaraan denken en hoe zat het ook al weer met die skischoenen en handschoenen en nog veel meer.
Nieuw record: iedereen zat op tijd in de bus en we vertrokken naar Reitdorf. Hier werden de langlaufers en wandelaars losgelaten. Zij ontdekten dat de loipes anders liepen en vaak helemaal niet getrokken waren. Toch wisten ze Flachau te bereiken voor de ‘heisse choco mit’ en later Flachauwinkl voor de lunch met goulashsuppe. De stemming zat er zo goed in en het weer was ook zo goed dat besloten werd door te gaan naar Wagrain! 14 kilometeris voor zo’n eerste dagje een bijzondere prestatie.
De skiërs starten in Wagrain. Voor de eerste pluim komt maar een kandidaat in aanmerking en dat is Remco onze benjamin. Hij had bedacht te gaan biuniquen maar op ons aanraden gaat hij voor het skiën. Vandaag begonnen zijn eerste lessen. Hij pakt het snel op en wil meer (zie filmpje).
Mariëlle ging voor het eerst met de SSO mee. In de biunique en wil nooit meer iets anders. Van tevoren had ze zich wel wat zorgen gemaakt maar de tranen die over haar wangen liepen waren van het lachen.
Onze come-backers Jeanne en Mirjam (Heintjes Davids) pakten de draad snel op en gingen soepel de berg af. Hun begeleiders waren door ons goed voorgelicht en gingen verstandig met deze dames om.
Ongeveer 17.00 uur ging de bus terug. Snel douchen en om zes uur aanschuiven voor alweer een smakelijke maaltijd.
Vanaf 20.30 organiseerden Marga en Marjolein een zeer bijzondere bingo wat tot veel activiteit en hilariteit leidde en misschien wel ernstige twijfel bij Jauke omtrent haar partnerkeuze. Dit omdat ze met passie toe gezongen werd (du bist alles was ich habe auf der Welt) door een zeer aanlokkelijke baarddragende jongeling.
Daarna bleef het nog lang onrustig in Huttau e.o. groetjes aan al onze volgers
Het illustere kwartet
Verslag reis drie maandag 23-01-2017
Na een verkwikkend ontbijt werden de skiërs naar Wagrain gebracht voor een nieuw dagje schitterend weer en vorstelijke sneeuw. Na het gebruikelijke ritueel van deelnemers in de bi-unique snoeren, helmen vastsnoeren en begeleiders de mond snoeren gingen de liften draaien. Na inspanning hoort ontspanning. Marjolijn en Lucienne pakten dit serieus aan: na de lunch werd er uitgebreid gerust in een heerlijk zonnetje (“we sliepen niet hoor”, zeiden ze).
Remco vervolgde zijn opleiding tot topskier en vervolmaakte zijn bochtjes en pizzapuntjes en vergat zijn patatten niet. Ook probeerde hij de sleeplift uit samen met Mathea.
Hij ging ook nog met de bi-unique, eerst met Marjolein en toen nog met Peter. Nu begrijpt hij zijn broer beter.
Cor skiede er goed op los en was daar zo blij om dat hij zijn telefoon pootjes gaf. Dat resulteerde erin dat wij een half uur naar zijn telefoon in het hotel hebben gezocht. De telefoon bleek op eigen benen op het nachtkastje van zijn buren te zijn geklommen. Dankzij een oplettende Ans kwam alles weer op zijn pootjes terecht.
Eind van de dag: deelnemers ongeschonden, begeleiders ongeschonden en al het materiaal ongeschonden. Fantastisch.
De langlaufers gingen naar sint Michielsgestel. In dit prachtige dorp waren de loipes haarfijn getrokken en was de sneeuw aangeveegd. Na diverse rondjes op naar Hotel Post. Daar heerlijke choco, kaffee und apfelstrudel en omdat het toch tijd daarvoor was ook heerlijke soep. Toen werd er weer flink gelanglauft en maakte Ella nog een keer de lange afdaling en is ze de hele dag niet gevallen. Van Fred onze diesel sloegen de dampen weer af omdat hij iedere keer weer Jalbert en Nico wilde inhalen. Ondertussen vond hij het ook nog nodig Nico dwars te zitten door zijn ski’s te blokkeren, zijn muts af te trekken en met sneeuw te dreigen. Remco de begeleider van Fred probeerde dit nauwelijks te voorkomen. Na gedane arbeid werd nogmaals kaffee und choco op het terras in de overvloedige zon genoten en in opperbeste stemming togen we naar het hotel. Jolanda plaatste Jalbert voorin en deed daarmee de herinnering van Jalbert aan Theo verbleken.
Van het illustere kwartet zijn twee leden in de nacht verdwenen. Zij gingen de dansvloer in Flachau onveilig maken.
De twee overgebleven leden van het illustere kwartet.
Vandaag dinsdag 24- 01-2017
Voor twaalven keerden de meute terug van Flachau en zochten snel en zachtjes hun bedje op (in ieder geval de achterblijvers hoorden niets). De volgende dag moest er immers weer geskied worden. ‘s morgens kwamen de verhalen los. Manon werd door diverse Oostenrijkers vrijgehouden, Goran werd op zijn luchtgitaar begeleid door de gitarist van de band. De dansvloer werd vanaf binnenkomst bezet door de SSO totdat ze weggesleept werden door onze reisleider. Dat resulteerde in veel spierpijn de volgende dag.
De skiërs deden het dan ook rustig aan. Enkelen hebben uitvoerig de achterkant van hun oogleden bestudeerd en daar was veel tijd voor nodig. Onze Benjamin bleek bestand tegen disco en spanning en leverde opnieuw een prachtige prestatie: met Peter ging hij van het midden station helemaal naar beneden. (Zie filmpje). “Mijn benen waren helemaal verkrampt” zei hij met een dikke lach.
Hij scheurde ook nog even met de bi-unique naar beneden. Wederom een topdag. Evenals gisteren bleef iedereen en alles heel! Binnen de populatie van de skiers bevindt zich een anatomisch wonder: Mirjam heeft twee rechterkuiten.
De langlaufers vertrokken naar de Obentauern naar de Gnadealm. In tegenstelling tot de bediening in het restaurant waren de loipes perfect. Iedereen had weer volle zin en we vertrokken met gezwinde spoed. Anders dan uit onze waarneming bleken bepaalde mensen juist wel/niet de sneeuw gekust te hebben. Er is een nieuw heuveltje: het Ella 2 heuveltje. Dankzij de aanwijzingen van Remco ging ze vlekkeloos naar beneden. Ella had alweer twee begeleiders. Twee jonge dames die niet op de latten wilden en dus verplicht waren in looppas Ella te proberen bij te houden. Ja dat komt er van als je niet wilt langlaufen.
Fred was vandaag voorbeeldig: hij heeft geen moment de neiging gehad Nico te plagen. Voortdurend lag hij ver achter en iedere keer weer haalde hij Jalbert en Nico in. Jolanda M. verraste ons tijdens de lunch: zij voorzag ons van koffie en thee en een bemoedigend woord.
Bij de maaltijd werden we gisteren al verblijd met een rondje van Sieb en, niet door vertellen, maar morgen krijgen we een rondje van Mels B. Beide heren konden er niet bij zijn. Mels heeft er een kleine bij en Sieb gaat er een krijgen. Hun planning is dus niet sterk. De maand april 2016 heeft hierin een belangrijke rol gespeeld. Kan me toch geen stroomstoring herinneren.
Het illustere trio (een lid van het illustere kwartet ligt al in bed).
Verslag reis 3 woensdag 25 januari 2017
Om klokslag 7 uur werden we gewekt door Jeanne oh nee ze had het gedelegeerd aan haar begeleider Michel. De beloning voor zijn vriendelijkheid volgde toen hij bij Jeanne aanklopte. De deur vloog open en een plens water door de lucht. Deze man verdient een pluim voor zijn geduld en goede humeur.
Omdat ‘s middags de arrensleetocht zou plaats vinden werden de Langlaufers in Reitdorf afgezet. Zij gingen dit jaar niet direct naar het bakkertje maar op Flachau op aan. Bij Klause koffie en toen op naar Wagrain. De groep was groter omdat ook Annelies en Jauke mee deden. Jauke vond langlaufen helemaal niet spannend omdat ze geen tijd had rond haar te kijken. Annelies was duidelijk in vorm en zekerder van haar zaak. Ella was van alles vergeten maar niet hoe ze moest langlaufen. Fred had duidelijk weer te veel energie. Hij legde het parcours drie keer af. Jalbert en Nico presteerden naar behoren.
Remco verbreekt record na record: drie keer naar beneden vanaf het middenstation.
Het bi-uniquen verliep zonder incidenten en met veel pret en plezier. Goran vindt dat saai. Daarom werd hij even neergelegd, Mels had iets anders te doen. Bas had met Dethmer in de bi-unique namelijk de afslag gemist. Dan is 25 m terugduwen een hele opgave. Jeanne had dezelfde afslag gemist en moest terug klunen. Michelle dacht aan de vroege morgen en duwde Jeanne nog even terug. De ouders van Goran kwamen ook nog kijken en mochten een ritje maken. Innig gelukkig werden ze hiervan en begrijpen nu waarom Goran dit eindeloos vindt.
Om 13.30 uur vertrokken we naar Filzmoos naar de arrenslee. Met Jalbert op de bok en de handjes boven het dek gingen we omhoog. Daar werd Matthea ingepeperd door Remco (een opzetje met Nico). Zij was niet de enige. Ook Michel was de pineut.
Binnen werden de Kaiserschmarrns gretig verorberd.
De berg af ging een stuk sneller maar ook een stuk kouder. Snel de bus in en terug naar de piste om de skiers die niet mee gingen op te pikken. Snel naar het hotel en aanschuiven voor het eten. Daarna werd een serieuze zaak aangekaart: de voorbereiding voor de bonte avond!
Iedereen dook een hoekie in en ging aan het werk. Morgen weten we meer.
Verslag reis drie donderdag 26-01-2017
En alweer een mooie dag. Iedereen stipt op tijd gewekt en op tijd in de bus.
De skiërs werden er in Wagrain uitgegooid en de langlaufers in Radstadt. Voor het eerst was ook Hans aanwezig. Dat was ook wel nodig want er zitten een paar pittige stukken in voor je bij het riante terras van de Stieglerhof bent. Voor de deelnemers was het dan ook iets teveel gevraagd. Menig sneeuwkristal werd van dichtbij bestudeerd. De pret was er niet minder om.
Remco is ontsnapt aan de beugel en skiet nu aan een touwtje en soms zonder touwtje naar beneden.
Jeanne de slowstarter ging erop uit met Michel en Annelies richting Wagrain en kwamen in Flachau terecht. Daarna konden Annelies en Michel alleen nog maar amechtig proberen Jeanne bij te houden.
Adriaan daarentegen besloot een pauze te houden voor zon en heisse choco.
Kort samengevat: iedereen genoot van het uitzicht, het skiën en vooral van elkaar.
Toen was het tijd voor wat toch wel het zwaartepunt van de week genoemd kan worden: de bonte avond.
Achtereenvolgens kwamen langs: Remco onze benjamin die een Feyenoordlied met verve ten gehore bracht, Geepie en Meepie die de zon in hun hart lieten schijnen, Hermann die een Salzburger ode bracht aan de ski-combinaties, Hans de plechtig de sleutel overhandigde aan Peter Zwanenburg opvolger van Hans als reisleider van reis 1, Hans die de SSO-Kanjerduim uitreikte aan Nico van der Ploeg, uiteraard Ella met een paar fraaie en zeer persoonlijke gedichten, de hilarische scene van een moeder die met haar zoon op het matje geroepen wordt bij de directeur van de school, en tot slot de rode-neuzen show van de ‘Groningers’ (uiteraard kwam daarin ook het Groningse volkslied gezongen door Dethmer en Jolanda. Hiermee werd een belofte van Jacqueline Oldenburger niet ingelost natuurlijk). Het geheel werd afgerond met het lied ”you never walk alone”. Daarna bleef het nog lang onrustig.
Wil hier nog wel even de volgers van de site bedanken.
Dank voor de leuke reacties en we hopen dat jullie een klein beetje hebben mee gekregen van onze leuke week.
Het illustere sextet
Verslag reis 3 vrijdag en zaterdag
Het begint echt eentonig te worden. Wederom strakblauwe luchten met zo’n geel kleurige warmtebron. Zonovergoten besneeuwde bergen en diepe dalen die er uitzien als een kerst kaartje. We kunnen terugkijken op een geweldige week.
Wekdienst en ontbijt verliepen soepeltjes en daarna richting bus. Instappen deden we nog niet want er moest eerst de traditionele groepsfoto gemaakt worden. Een hele vriendelijke jonge Duitse hotelgast wilde die foto wel even maken, met het toestel van Peter. Voor dat hij het wist stonden er 27 nagenoeg gelijke foto’s op het toestel.
En dat terwijl Peter had gezegd dat we niet ieder apart een foto wilden hebben. Dus iets later dan gepland richting Wagrain. De pistes, zowel voor de langlaufers als de skiërs lagen er fantastisch bij in een stralend zonovergoten berglandschap. De de langlaufers zijn van Wagrain naar Flachau vertrokken voor hun dagelijkse choco mit sahne oder café. Een belangrijk moment deze dag was dat Fred een behoorlijk moeilijk standje wilde uit proberen .
Het leek wel of hij afgestuurd yoga beoefenaar was. Op het eind van de dag hebben we ze opgepikt bij de spacejet 8.
Bij de alpine skiërs was het vandaag een chaos. Jeanne hielp Michel met het aantrekken van de sokken en schoenen. Ipv anders om. Robert ging een dagje skiën met Cor. Gino ging met Remco een aantal afdalingen maken. Peter ging mee met de Bi-uniqers . Dus voor mij reden genoeg om steeds weer te zoeken waar wie nu was met wie.
Vandaag hebben we nog even een gaatje gevonden om Ans en Diny te laten genieten van het bi-uniquen. Eerst durfden ze niet goed, maar toen ze eenmaal genoten hadden van deze tak van sport hebben ze zich spontaan aangemeld als deelnemer volgend jaar. Uiteraard is dit geweigerd.
Maar aan alles komt een einde en om 15.14 uur zijn we vertrokken om na die tussenstop in Flachau ons hotel op te zoeken. Gauw douchen wat ook weer een prestatie is omdat we de helft van de kamers al leeg hadden moeten halen ivm schoonmaak werkzaamheden. Daarna eten en vervolgens, sinds jaren weer eens een keer de prijsuitreiking gedaan. Vele hilarische anekdotes werden nog even naar boven gehaald. En de meesten gingen trots als een pauw met een medaille om hun hals, naar de bus voor de laatste nachtelijke rit. Voor het instappen gauw nog even een emotioneel afscheid nemen van de mensen die achterbleven. Dat het een enerverende week was bleek wel uit het feit dat er tegen een uur of 23.00 uur praktisch alleen maar slaapgeluiden te horen waren in de bus. Tegen 8.30 uur waren we in Zevenaar en rond het middaguur waren de meesten wel thuis.
Dank je wel namens ons allen dat je steeds gekeken hebt naar de verslagen en foto’s van reis 1 en 2 en 3. De komende week kunnen we nog genieten van de laatste verslagen en foto’s.
Een van het illustere 37 tal en denk er aan You never walk allone want wij zijn
samen ontspannen.