Vrijdag, onze laatste dag en de reis naar huis
Onze laatste dag van deze mooie vakantie is aangebroken. Toen ik vanochtend in de eetzaal kwam was de langlaufgroep wat onrustig. Er moest een heuse speurtocht gedaan worden. Daarbij werd er een beroep gedaan op je kennis.
Omstreeks 09.30 uur vetrokken we richting Flachau waar zowel de ski als langlaufgroep uitstapte bij de Spacejet.
Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat er begeleiders waren die heel fanatiek meededen aan de speurtocht en de vragen die er gesteld werden. Dit was niet helemaal de bedoeling en er werd ingegrepen. Ewout had tape bij zich en werd vakkundig op de mond van Herma geplakt zodat ze niets meer kon voorzeggen. Hierna werd er door alle deelnemers fanatiek de speurtocht gedaan.
De skiërs maakte vele mooie afdalingen tot aan de lunch. Je merkt toch dat bij vele de vermoeidheid om de hoek komt kijken. Het is immers best wel een intensieve week. Toen ik bij Klause aankwam zat de langlaufgroep heerlijk aan de maaltijd. Renske gaf daar de uitslag van de speurtocht en er werden heuse bekers uitgereikt.
Omstreeks 15.30 uur werden we door Herman, een Oostenrijkse chauffeur, opgehaald. Jet had even voorgeslapen voor de lange reis naar Nederland. Om 18.00 uur schoven we aan voor onze laatste maaltijd in het hotel.
Na het eten werden er gouden medailles uitgedeeld. Iedere begeleider had een mooi woordje voor zijn of haar deelnemer en werd er een mooie medaille omgehangen.
Omstreeks 20.00 uur stapten we met ons allen in de bus om naar huis te gaan. Hubert kwam ons in de bus nog even gedag zeggen waarna we vetrokken. Direct werd er een film opgezet om even lekker te ontspannen. Dit ontspannen zorgde ervoor dat de meeste hun ogen niet meer open konden houden.
De volgende ochtend waren we om 07.00 uur in Zevenaar om daar nog met ons allen te ontbijten. Het hing al in de lucht, het onvermijdelijke afscheid. De eerste groep, alleen maar begeleiders verlieten ons in Zevenaar. Om 09.15 uur kwamen we aan in Utrecht en 10.10 uur in Numansdorp. Hier verliet de grootste groep de bus.
Het was dan ook nog een knuffelbende van ja welste.
Ik wil iedereen bedanken die het mogelijk gemaakt heeft om weer een geweldige week te verzorgen voor onze deelnemers. Ik hoop allemaal weer tot volgend jaar.
Gr Danny
Donderdag
Vandaag weer op tijd eruit, ontbeten, lunchpakket gemaakt en om 9 uur weer op pad. Maar niet voordat we voor Pauline gezongen hadden, want dat was de tweede jarige tijdens onze reis.
De langlaufers gingen er vandaag uit bij de Spacejet en de skiërs bij de Achterjet. Het sneeuwde licht toen we de lift in gingen voor de eerste afdaling. De piste lag er schitterend bij en
‘s ochtends werd er menig afdalingen gemaakt. Tussen de middag genoten we van de lunch bij het restaurant onder aan de piste.
Om 14.30 uur kwam de langlauf en de skigroep bij elkaar voor een leuke apres ski. Onder het genot van een drankje en muziek kwamen de dans moves al snel weer tevoorschijn.
Na het avondeten werd het hotel omgebouwd voor de bonte avond. De tafels gingen aan de kant, stoelen werden klaargezet en de paarse gordijnen waardoor de artiesten opkwamen werd gesloten. Het mengpaneel en de laptop werden opgesteld en om 20:30 uur was iedereen klaar. Het werd een mooie en gezellige avond waarin de deelnemers en de begeleiders iedereen vermaakten. Van Frans Bauer via Dorus naar Boudewijn de Groot . Het was een groot feest!! Nadat de laatse act was afgelopen bleef het nog lang onrustig in Huttau!
Morgen alweer onze laatste dag. Wat gaat de week toch snel. Morgen gaan we er nog een hele leuke laatste ski en langlaufdag van maken. Gezien de drukte morgen kan het zijn dat ik jullie wat later bericht over onze laatste dag en de reis naar huis.
Woensdag – de rustdag
Nou ja een rustdag. Na een uurtje langer te hebben mogen uitslapen, hebben we heerlijk op ons gemak ontbeten. Vandaag stond het Shoppen en de arrenslee op het programma. Om 10.30 uur stapten we met onze volle portemonnees de bus in richting Altenmarkt.
Toen we uitstapte in Altenmarkt was het meteen erg druk in het dorp. Al heel snel zag ik dat iedereen diverse winkels in dook. Ik kan jullie zeggen dat de lokale economie van Altenmarkt een boost heeft gekregen. Zelfs de lokale bakker waar we koffie, chocomel en wat lekkers hadden gegeten wisten niet wat hun overkwam. Je hebt immers niet dagelijks 45 personen in een keer over de vloer.
Met volle tassen stapten we om 12.30 uur in de bus richting Filzmoos. Aldaar stapten we in vijf arrensleeën die voor ons klaar stonden. Toen we nog geen vijf minuten onderweg waren brak het zonnetje door. Ik hoorde dat er vanuit vele sleeën luidkeels gezongen werd. Want boven stonden ons namelijk lekkere gerechten te wachten.
Nadat we ons verwend hadden met het lekker eten zijn we om 16.30 uur weer in de sleeën gestapt richting de bus. Niet iedereen heeft deze rit bewust meegemaakt.
In het hotel na het eten werden de spelletjes tevoorschijn gehaald. Tamara en Jan Louis hadden een Quiz voorbereid met Kahoot. Diverse kennis vragen kwamen aanbod. De kennis van de begeleiders lied nog wel wat te wensen over.
Verder werden er ook nagels gelakt, gesjoeld en door Jannie werden er een aantal handen onder handen genomen.
Al met al toch nog wel een drukke dag.
Tot morgen.
Dinsdag
Toen we vanochtend opstonden en naar buiten keken waren er veel signalen dat het een mooie zonnige dag zou gaan worden. Er hing nog wel een beetje mist rondom het hotel maar de zon deed zijn best om dat te verdrijven.
Vandaag gingen de langlaufers naar St Martin en de skiërs wederom naar Flachau. Waarom zou je van locatie wisselen als je weet dat in Flachau de beste piste zijn.
De geoliede machine zorgde ervoor dat we na het ontbijt om 09.00 uur in de bus zaten en richting St Martin vertrokken. Aldaar aangekomen was het zonnetje inmiddels in volle glorie aanwezig en gingen de groep vol goede moet richting de loipes.
We vertrokken met de skiërs richting de Spacejet waar we na aankomst onze spullen aantrokken. We hadden koud onze schoenen nog niet aan en werd ik gebed door Jaq (onze langCo). Wat bleek, er was niets open! Dus geen lekkere apfelstrudel, geen lekkere lunch. Tja dat kan niet dacht onze langlauf coördinator en er werd een nieuwe strategie bepaald. Na wat vijfen en zessen is de langlauf groep naar Flachau gekomen en hebben hun verloren tijd ruimschoots goedgemaakt!. Er kwamen sleetjes tevoorschijn en de dag kon niet meer stuk!! Kijk maar op de foto’s!
De pistes lagen er optimaal bij. Er werden dan ook vele afdalingen gedaan. Ik zag heel veel grote glimlachen op de gezichten. Wat extra lange koffie en lunchpauzes om nog meer te kunnen genieten van de zon en mooie omgeving.
Om 15.30 uur waren we allemaal weer bij de bus om naar het hotel te gaan.
De dag was nog niet ten einde, want ’s avonds stond het bezoek aan Musistadl op het programma. Voor vele was dit alweer even geleden. Dus best wel een beetje spannend. Na een korte wandeling kwamen we bij Muzistadl aan. Het leuke daar is dat de muziek verzorgd word door een echte band. Zodra de band om 21.00 uur begon te spelen, stroomde de dansvloer vol. Fanatieke dansbewegingen werden uit de kast gehaald en dat werd ook de band opgemerkt. Serenades naar de gitarist en zangeres van de band bleven niet uit. Omstreeks 22.45 moesten we helaas afscheid namen van Musistad en keerden we weer terug naar het hotel.
Maandag:
vandaag werden we gewekt door Jeanette, Ricardo en Eveline. De geluidsbox was weer mee en het liedje Guten Morgen van Nana Mouskouri galmde over de gangen van het hotel. Nadat iedereen weer opgefrist en aangekleed waren lieten we het ontbijt weer lekker smaken. Vandaag ben ik met de langlaufgroep meegegaan.
Ik moet zeggen dat de groep goed op elkaar ingespeeld is want om 09.00 uur precies zat iedereen met een zonnig humeur is de bus. Jetje onze chauffeur bracht de langlaufgroep naar de Spacejet en de skiers werden vervolgens een halte verder onderaan de Achterjet eruit gezet.
Voordat we op de langlauflatten stapten kregen we van Renske eerst een intensive warming up. Alles moest los zijn voordat we de loipes van flachau gingen bedwingen. Na de warming up stapte de meeste in hun ski’s en hop weg waren ze. Frank moest nog even een sanitaire stop maken waardoor hij enige achterstand opliep. Winfred was al bijna niet meer te zien en Sven zag ik heerlijk naast Jaq aan de wandel richting een groepje lopen die iets voor hun aan het glijden waren. We waren al even onderweg en plots zag ik Frank samen met Maurice als een TGV Trein aankomen glijden.
Onderweg werden door Tamara samen met Mirella de nodige sneeuwengeltjes gemaakt. Anderen werden niet geheel vrijwillig ook in contact gebracht met de hopen sneeuw aan de zijkant van de loipes. Onze eerste stop was bij het bakkertje. Daar werd er heerlijk gesmuld van de apfelstrudel en warme chocomel.
Na deze stop werd de groep in tweeën gedeeld. Een snelle en een net iets minder snelle groep vervolgde hun weg op de loipes naar onze volgende stop “Klaus”. Voor de insiders onder ons, de beste lunchplek van Flachau.
Om 15.30 uur gingen we naar het hotel waar we ons gingen opfrissen voor het eten en natuurlijk de feestavond die op het programma stond. Iedereen moest zich daarvoor verkleden in leuke en ludieke pakken.
Om 20.00 uur ging het dan ook meteen helemaal los. Muziek van Frans Bauer, de Snollebollekes en nog veel meer artiesten kwamen voorbij. Het is eigenlijk ondoenlijk om te beschrijven wat we meegemaakt hebben. Ik zou daarom ook zeggen kijk naar de vele kiekjes die gemaakt zijn. Die zeggen meer dan 1000 woorden.
Om 21.30 uur was het feest ten einde en iedereen was ook zo vertrokken richting hun mandje.
Onze eerste langlauf, Ski en wandel dag (Zondag)
Vanochtend werden we om 7 uur gewekt door Eveline, Ricardo en Herma. Dat ging voor de eerste dag al aardig luidruchtig! Ik heb zo het idee dat het in de loop van de week nog heftiger zal worden. Ruim voor 8 uur waren de meeste deelnemers en begeleiders al beneden. Gelukkig konden we al ontbijten en iedereen genoot daar weer van. Wel merkte ik wat zenuwen in de eetzaal. Giovanni die vandaag voor het eerst op echte sneeuw zal gaan skiën. Hij heeft in Nederland al wat lessen op een borstelbaan gehad. Maar dat was het niet. Wat was het dan wel?
Op een gegeven moment hoorde ik dat er twee dames, Annebet en Mirella niet zo goed hadden geslapen. Neeltje zou vandaag op de skilatten de pistes onveilig gaan maken. Maar ze was zo aan het dromen over langlaufen dat ze liever de loipes wilde gaan verkennen. Nadat we dat besloten hadden zag ik een brede glimlach op haar gezicht. Na het ontbijt maakte iedereen zich gereed voor vertrek. De ski’s en de schoenen werden in de bus gezet en even na negenen vertrokken we richting de pistes en de loipes.
De Langlaufgroep werd afgezet in flachau bij P2. De skiërs gingen door naar Altenmarkt om de eerste pistes te kunnen pakken.
Zelf ben ik vandaag met de skigroep meegegaan. Voor degene die Altenmarkt niet kennen, daar ligt een mooie piste die voor iedereen te goed te skiën is. Herma en Eveline waren met de skigroep meegegaan om ons aan te moedigen. Snel zag ik dat een ieder de slag goed te pakken kreeg. Er gingen al redelijk snel een aantal de gondel in om de pistes boven onveilig te maken.
Rond het middag uur werd er beneden in het restaurant de lunch genuttigd. Lekkere koppen soep, friet en andere Oostenrijkse gerechten zag ik voorbijkomen. En waarom weet ik dat het lekker was, dat zag ik aan de glimlach op iedereen zijn gezicht!
Na de lunch werden nog enkele afdalingen gedaan totdat op een gegeven moment de langlaufers ons op kwamen halen. Ik hoorde Frank luidkeels roepen dat hij kampioen was geworden. Niet alleen ik hoorde dat overigens. Alle skiërs druppelde binnen en kwamen naar de bus. Enkele meters onderweg naar het hotel ging de discobus aan. Luidkeels werd er gezongen totdat we aankwamen bij het Hotel.
Om 18.00 uur aan tafel voor het eten en daar werden de eerste ervaringen uitbundig met elkaar gedeeld. We aten ons bordje snel leeg want om 20.00 uur start de bingo on de leiding van Renske, Ewout en hun assistent Giovanni.
En ja hoor om 20.00 uur gingen we van start. De ballen werden vakkundig door het hoofd ballentoezicht op het bord geplaatst, nadat Giovanni een draai aan het rad had gegeven. Mooie opdrachten zoals “breng mij een linker schoen” en natuurlijk de vele bingo’s zorgde ervoor dat iedereen een prijs had gewonnen. Tijdens de pauze werden we aangenaam verast. Er kwamen schalen met chocola op de tafels, Renske ons spreekstalmeesteres vertelde ons dat we die van onze Roger hadden gekregen. Het applaus wat daarop volgende was oorverdovend. Ja Roger je word gemist!! Heel erg bedankt voor de lekkere traktaties.
Na de bingo gingen de meeste naar bed. Een enkele nam nog een drankje aan de bar en sloten hun dag daar af.
De aankomst in Hüttau (zaterdag)
Het was ongeveer 07.00 uur toen de meeste van ons de ogen open deden, Langs de weg heel veel sneeuw!! Het landschap was gevuld met het mooie witte goud, overal waar we keken! Toen we echt de slaap uit hadden en keken door de vooruit van Jet zagen we een hele mooie zonsopgang. Zie fotoalbum!
Na een korte stop rond de klok van 08.30 uur reden we naar het Hotel waar we om 10.30 uur aankwamen. Aldaar werden we hartelijk begroet door Hubert en Birgit. Ook door Peter (reisleider reis 1), die was er namelijk nog . Om 11.45 uur zaten we aan de heerlijke lunch om daarna vervolgens naar de skiverhuur te gaan.
Nadat alle stickers waren geplakt en de gehuurde spullen in de bus lagen was het drukke gedeelte van de dag klaar. Terug in hotel waren er enkele die hun oogjes niet meer open konden houden en gingen hun bedje opzoeken. Zoals gewoonlijk waren er ook nog een paar hyper en gingen Huttau onveilig maken.
Om 18.00 uur gaan we het Diner nuttigen en dan verwacht ik dat het snel rustig zal worden in het hotel. Mochten er toch nog noemenswaardige dingen gebeuren, lezen jullie dit natuurlijk in het verslag van morgen!!
Gr Danny
Het vertrek (vrijdag)
Vandaag is het dan zover: Reis 2 vertrekt, naar Oostenrijk. Er staat ons heel veel sneeuw te wachten in Oostenrijk.
In de aanloop naar het vertrek werd ik meerde malen gebeld door zowel begeleiders als deelnemers met de vraag: “we gaan toch wel he!!”
Ik kon dan met een gerust hart vertellen dat onze connecties in Oostenrijk zoals bijvoorbeeld Hubert ons de hele tijd goed op de hoogte hadden gehouden van de condities.
De woorden van Hubi waren: “Sie haben es noch nie so schön hier gesehen.” Voor degene die hun duits weer even moeten oppoetsen: Het is hier nog niet zo mooi geweest. Zoals het nu eruit laat zien zijn de weergoden ons erg gunstig gezind en zullen ons trakteren op vele zonnestralen!
Rond 19:15 staat de bus al klaar, de begeleiders zoals Joke, Jaqueline en Tamara staan te trappelen om weg te gaan. In Numansdorp stappen de meeste deelnemers in de bus.
Het is een gezellige knuffelbende van ja welste!! Snel worden al onze spullen uit de auto’s geladen en in krijgen een plekje in de bus. Wanneer iedereen een plekje in de bus heeft gevonden en zich genesteld hebben voor de reis, vertrekken we rond 19.45 uur naar Utrecht.
Onderweg is er weinig verkeer en zijn dan ook heel mooi op tijd in Utrecht. Zo vroeg dat nog niet iedereen aanwezig is om in te stappen. De taxi die Albert en Henk kwam brengen wist niet meer waar Utrecht lag. Maar goed uiteindelijk wist de chauffeur het te vinden.
Nadat iedereen die in Utrecht moet opstappen een plekje in de bus heeft gevonden, rijdt Ron, de ‘aanrijchauffeur’ ons naar Zevenaar.
Daar stapt het laatste deel van de groep in die alleen uit begeleiders bestaat en nadat er aan het verplichte halfuur rust is voldaan, in het kader van het rijtijdenbesluit, vervolgen we onze weg richting Oostenrijk.
We rijden tot Fernthal door, waar Jetje, onze vaste opper chauffeur het van Ron overneemt. Jet zal de rest van de week onze chauffeur zijn, en daar is iedereen weer heel blij mee. Met de woorden van hubert nog in onze gedachten rijden we met 45 reisgenoten de nacht in richting het winterwonderland!!
In de aanloop naar het vertrek werd ik meerde malen gebeld door zowel begeleiders als deelnemers met de vraag: “we gaan toch wel he!!”
Ik kon dan met een gerust hart vertellen dat onze connecties in Oostenrijk zoals bijvoorbeeld Hubert ons de hele tijd goed op de hoogte hadden gehouden van de condities.
De woorden van Hubi waren: “Sie haben es noch nie so schön hier gesehen.” Voor degene die hun duits weer even moeten oppoetsen: Het is hier nog niet zo mooi geweest. Zoals het nu eruit laat zien zijn de weergoden ons erg gunstig gezind en zullen ons trakteren op vele zonnestralen!
Rond 19:15 staat de bus al klaar, de begeleiders zoals Joke, Jaqueline en Tamara staan te trappelen om weg te gaan. In Numansdorp stappen de meeste deelnemers in de bus.
Het is een gezellige knuffelbende van ja welste!! Snel worden al onze spullen uit de auto’s geladen en in krijgen een plekje in de bus. Wanneer iedereen een plekje in de bus heeft gevonden en zich genesteld hebben voor de reis, vertrekken we rond 19.45 uur naar Utrecht.
Onderweg is er weinig verkeer en zijn dan ook heel mooi op tijd in Utrecht. Zo vroeg dat nog niet iedereen aanwezig is om in te stappen. De taxi die Albert en Henk kwam brengen wist niet meer waar Utrecht lag. Maar goed uiteindelijk wist de chauffeur het te vinden.
Nadat iedereen die in Utrecht moet opstappen een plekje in de bus heeft gevonden, rijdt Ron, de ‘aanrijchauffeur’ ons naar Zevenaar.
Daar stapt het laatste deel van de groep in die alleen uit begeleiders bestaat en nadat er aan het verplichte halfuur rust is voldaan, in het kader van het rijtijdenbesluit, vervolgen we onze weg richting Oostenrijk.
We rijden tot Fernthal door, waar Jetje, onze vaste opper chauffeur het van Ron overneemt. Jet zal de rest van de week onze chauffeur zijn, en daar is iedereen weer heel blij mee. Met de woorden van hubert nog in onze gedachten rijden we met 45 reisgenoten de nacht in richting het winterwonderland!!
Bizarre aanloop
Zoals vele weten is dit mijn eerste jaar als reisleider van reis 2. Ik ga al ruim een decennium mee met de stichting maar heb dit nog nooit meegemaakt. In de aanloop naar onze reis zijn er drie begeleiders afgevallen. Allemaal om verscheidene redenen.
Allereerst Roger, die helaas een dierbare heeft verloren en nog heel veel moet regelen in Nederland. Kort hierna berichte Roger dat hij onverhoopt ook nog een nekhernia had, bedrust is wat hem opgedragen is. Wat een pech. Roger vertelde me dat hij ons vanuit zijn bed gaat volgen aankomende week. Of we veel foto’s wilde maken. Doen we!! Wij wensen Roger dan ook heel veel sterkte de aankomende tijd. Het feit dat Roger niet bij ons is zal zeker gevoeld worden aankomende week!!
Flip en Adriaan hadden zich voor het eerst opgegeven en hadden er erg veel zin in!! Beide belde mij kort achter elkaar met de mededeling dat ze om fysieke redenen niet mee konden. Erg balen dus.
Meteen na het bekend worden van onze afvallers gingen de meeste opzoek naar vervangers. Via Peter (reisleider reis 1) werd Cornia naar voren geschoven. Ik sprak haar even kort aan de telefoon en het enthousiasme spatte ervan af. Ik realiseerde me tevens dat er binnen onze stichting een begeleidster rond zwierf de meer uren op de piste maakt dan de meeste andere van ons. Dat is Ilse. Toen ik haar een appje stuurde was ze om! Topper. En als laatste hebben we Michael gevonden. Een knuffelbeer die ook geen onbekende van ons is. Geregeld!! Of……….
op de woensdag voor vertrek werd ik gebeld door de woongroep waar onze Henk Zwartbol verblijft. Henk is ziek Danny en kan niet mee!! Zucht.. Wat jammer. We wensen Henk dan ook beterschap. In onze gedachten ben je erbij hoor!!
Het is nu vrijdag ochtend en alle puntjes zijn op de wel bekende i gezet. Ik hoorde dat er bij menige deelnemer de zenuwen nu aardig zijn toegenomen. Uit betrouwbare bron kan ik vertellen dat dit niet alleen bij de deelnemers het geval is.
Tot vanavond allemaal.
We gaan er een mooie week van maken!!