Aan alle thuis zitters
Hierbij het eerste verslag van dag 1 vanuit Huttau
Na op vrijdag vertrokken te zijn vanuit Utrecht Oosterhout en Zevenaar hebben wij naar een voorspoedig verlopen reis het dorp Hutau weer verblijd met onze aanwezigheid. Dat was tegen half 12.
Na een warm welkom door Birgit en Hubert en na de overheerlijke spasta te hebben genoten vetrokken wij richting ski verhuur Klieber. Daar aangekomen heeft Bert het personeel namens het bestuur, verblijd met een klomp met daarop een tekst als dank voor 25 jaar service en klantvriendelijkheid naar onze gasten.
Daarna ging het toch eindelijk richting sneeuw. Met de nieuwe begeleiders oefenen met de Bi-Unique. Altijd een spannende maar mooie ervaring. Met Bert als proefkonijn die alles gelukkig kan navertellen. De sneeuw lag er perfect bij. Na het oefenen allen terug richting hotel om het avond eten te nuttigen en de ervaringen van de dag te evalueren. Na het eten vielen bij de meeste deelnemers en begeleiders de oogluiken dicht en de rust keerde redelijk vroeg terug in Huttau. Morgen meer. Welterusten.
Na een heerlijke nacht slapen (de bus is ook niet fijn om te slapen) was iedereen goedgemutst, na de wekronde van een van onze nieuwe aanwinsten in de begeleiding, Viktor verscheen iedereen met goede zin aan het ontbijt.De zon scheen over Huttau en iedereen wilde snel de bus in om richting de loipes, pistes en wandelroutes te gaan.
Na rustig alle voorbereidingen getroffen te hebben voor de biuniques en iedereen in geladen te hebben gingen de biuniquers naar boven.e langlaufers (helaas konden ze niet langlaufen door de slechte condities) en wandelaars zijn naar Reitdorf gegaan en zijn van daar naar de dampfkessel in Flachau gegaan voor een heerlijke chocomel, en daarvandaan naar Clause (onderaan de skipiste en hebben daar heerlijk in het zonnetje genoten.
Luc moest even terug naar de skiverhuur omdat hij twee verschillende lengtes ski,s had, waardoor hij de linker bocht sneller maakte dan de rechterbocht .dat werd bij de skiverhuur weer op lengte gemaakt.
Na een prachtige topdag en waarbij alles heel was gebleven, waarbij we ook de nieuwe deelnemers en begeleiders enorm hebben zien genieten en leren om de biuniques en andere disciplines te begeleiden mogen we spreken van aanwinsten !!!!!!.
Na het diner hebben we een pubquiz gehad, georganiseerd door Reino, succes gegarandeerd ,
Waarbij het team van Jolien gewonnen heeft met als prijs, de eeuwige roem.
Het bleef nog lang onrustig in Huttau, tot morgen
ROSENMONTAG 13 JANUARI 2020
Vanochtend vertrokken we weer vol goede moed en onder de altijd vrolijke klanken van Nana Mouskouri’s “Gute Morgen Sonnenschein” en natuurlijk “Sweet Caroline” van ons aller Neil Diamond, naar de weer goed geprepareerde pistes van van Wagrain en omgeving. We hebben het vandaag weer getroffen met het weer. Het zonnetje scheen aan een onbewolkte en dus helblauwe hemel. We hebben genoten van de prachtige vergezichten. Er moest ook voldoende zonnebrand-crème gesmeerd worden.
Soms zit er echter ook wel eens iets tegen. De Bi-uniquers zaten al lang en breed in de lift toen Karin tot de ontdekking kwam dat Bob de zitting van haar toestel vergeten was. Je kunt ook niet altijd overal aan denken toch? Arno was niet te beroerd om nog een keer naar het hotel te rijden om het kussen op te halen. We zijn op de wereld om elkaar te helpen nietwaar!
Daarna is de bus met de wandelaars vertrokken naar Reitdorf. Die hebben daar langs de oefenpiste gewandeld die vroeger gebruikt werd door de SSO. Ze hebben genoten van ’n lekkere cappuccino in de vernieuwde bakkerswinkel en heerlijk geluncht in de Dampfkessel waarna ze om 14.30 uur weer door Arno werden opgehaald.
Na een dagje met het rek geskied te hebben werd door de begeleiders van Kevin de tijd rijp geacht om ’n stapje verder te gaan door hem alleen verbonden met een touw te laten skiën. Dat ging hartstikke goed. Helaas kwam Jolien tijdens de lunch ongelukkig ten val met ’n geblesseerde knie tot gevolg. Maar een bikkel zoals ze is, liet ze zich niet kennen en ging weer op haar eigen enthousiaste manier aan de gang in de middag. Dit tot groot genoegen van Kevin en Ton.
’n Groepje skiërs nam de lift helemaal naar boven, maar dat was voor ’n enkele deelnemer letterlijk en figuurlijk toch iets te hoog gegrepen, waardoor “Taxi Peter” in actie moest komen en de persoon in kwestie in ’n Bi-unique veilig naar beneden brengen.
Buiten dit uitzonderlijke voorval is het mooi om te zien hoe de vaardigheden van de deelnemers niet allen per jaar, maar zelfs per dag toenemen. Fantastisch om dit mee te mogen maken.
’n Andere groep kwam per toeval (?) in de zgn. G-Link, de gondel van Wagrain naar Klein Arl, terecht. Het vervelende was echter dat de skistokken niet alleen op “rechtheid”, maar ook op de inhoud gecontroleerd moesten worden. Het bloed/ de drank kruipt waar het gaan kan!!
Tijdens zo’n vakantie worden er echter niet alleen harten en ego’s gebroken, met name en alleen van begeleiders, maar vandaag helaas ook ’n beugel/skirek. Die overleefde een kleine valpartij niet. ’n Ander skirek werd spontaan door Bert uitgeleend aan ’n paar Duitse mensen en die kwam maar net op tijd terug, tot grote opluchting van Bert. Fijn dat-ie in ieder geval terug kwam, je weet immers nooit……..
Na weer een topdag werd in de bus naar het hotel spontaan en massaal meegezongen en gedeind op de muziek van de Snollebollekes: “En nu naar links…..en nu naar rechts…..”. Daarmee kwam ons gezelschap al vast in de stemming voor het uitstapje van vanavond naar…………De MUSISTADL. Daar werd door sommigen maanden geleden al naar uitgekeken en het belooft weer een fantastische happening te worden. Maar daarover morgen meer.
Dat was het weer voor vandaag. Hopelijk genieten jullie net zo van onze verslagen als wij van onze ski-en wandeldagen.
Verslag dinsdag
Voor een heleboel begeleiders en deelnemers was het vanmorgen wel erg vroeg om uit de veren te gaan. Gisteravond muzikstadle en dan om 7 uur komt er iemand met een vriendelijke stem je wakker maken. Das niet leuk.
Maar onder het motto s avonds een vrouw s morgens een vrouw of s avonds een man s morgens een man, was iedereen keurig op tijd om 8 uur aan het ontbijt. En echt waar we waren om 3 minuten over 9 in de bus op de weg naar de pistes.
Het was koud ( -9 ) dus een mooie uitdaging. Warme muts dikke handschoenen extra sjaal helm op ( indien nodig ) en gaan met die bana………. Nee niet banaan maar als een speer.
De langlaufers zijn bij de 8er jet vertrokken om een bezoekje te brengen aan de weltcupbaanslalomdamestoegangspad, speciaal aangelegd voor de bezoekers. Daarna een koffie gedronken bij Clause in het zonnetje. Verder wel kunnen lauffen maat niet op de skis want de loipes waren niet goed geprepareerd ivm te weinig sneeuw.
Een aantal skiërs zijn richting weltcupbaanpiste gegaan in Flachau om daar de piste vast voor te skiën ( uit te proberen) daar deze vrij eenvoudig werd gevonden hebben ze nog maar even 3 andere afdalingen gemaakt. Toen ook fff pauze op het tussenstation bij de rote 8er met de rest van de skiërs. Het zonnetje scheen heerlijk en er werd dan ook driftig met zonnebrandcrèmes gesmeerd. Luc trof het want hij kon plaats nemen naast de mooiste dame op de piste.
Ook Miranda was in opperbeste stemming. Gisteren was ze gevallen met een gebroken ski beugel en vandaag heeft ze alles heel gelaten. Gerben en Annefleur hebben vandaag de dag van hun leven gehad . Samen konden ze na eerst op eigens ski s, ook een afdaling maken met de bi-unique . Met grote verhalen ging Gerben de bus in om te vertellen hoe snel het wel iet ging en hoe koud het wel niet was.
Kortom weer een geweldige warme heerlijke ski dag waar menigeen zijn of haar prestaties heeft kunnen verbeteren.
S avonds werden er met behulp van een 50 tal balletjes een fantastische entertainer en charmante assistenten een BINGO gedraaid waarna menigeen met gigantische prijzen kort na tienen naar bed is gegaan. Morgen meer
ps je mag,kunt op het gastenboek reageren
Gooooeeede morgen zo begon vanmorgen om 7 uur de wekdienst samen met een roffel op de deur. Na een wilde bingo avond waarbij bijna iedereen wel een prijsje had dus iedereen was wel gelukkig toen hij/zij naar beneden kwam.
Rond 1 minuut over 9 vertrok de bus volgens plan naar de piste. Nadat iedereen zijn stokken ski bi-uniques etc gevonden had ging het bonte gezelschap met een zonnetje op het gezicht aan de dagelijkse bezigheden beginnen.
Na een ochtend skiën zonder schadegevalletjes en de wandelaars lekker gewinkeld hadden, vertrok een hele grote groep naar Filzmoos om daar een stukje de berg te beklimmen in de arrenslee.
Wat hier allemaal gebeurde mag niet allemaal verteld worden maar van het eten bij Hubert, na die tijd, bleef veel staan. De arrenslee tocht heeft een iets andere route. Deze is ook heel mooi en aan te bevelen. Het was een welkome onderbreking van de vermoeide afdalingen etc. Heerlijk middagje om een beetje tot rust te komen. Tegen 3 minuten over Half 7 waren we bij Hubertushof. Vanavond een rustige avond, want overal zitten kleine groepjes om zich voor te bereiden op de bonte avond van morgen. Maar daarover morgen meer.
hallo allemaal
Net op de valreep van de laatste avond in Hutau even een berichtje van ons.
Eigenlijk kunnen we heel kort zijn het was een geweldige dag
Het weer fantastisch. de mensen fantastisch, het zonnetje fantastisch.
De vermoeidheid slaat wel enigzins toe maar dat mag de pret niet drukken.
Vanmiddag om een uur of 3 hadden de meeste deelnemers wel genoeg geskiet en daarom was er voor een aantal begeleiders even de mogelijkheid om even uit te testen hoe of ze het zelf zouden vinden om blind naar beneden te skien. We hebben een bril afgeplakt met tape en daarna skien maar.
Dit was heeeeeeeel erg moeilijk.maar het heeft ons wel geleerd dat we heel veel ontzag en respect moeten hebben voor onze deelnemers met een fisuele beperking.
Je moet veel lef hebben om te vertrouwen op een begeleider die je eigenlijk niet heel goed kent. De meesten die het hebben geprobeerd waren na een paar honderd meter de kluts al helemaal kwijt.
Vanavond de avond waar we de hele week al naar hebben uitgekeken. De Bonte Avond.
Vele gweldige artiesten hebben hun beste beentje voorgezet om er een geweldige avond van te maken.
Een mooie playback, een buut, een mopentapper , kwik kwek kwak , een film moment en natuurlijk onze eigen lee towers met you never walk alone . kortom een prachige avond met alleeen maar hoogte punten.
En uiteraard was er hierna nog even tijd voor een ontgroening. ( hiervan alleen de foto's want wat er gebeurt is in Hutau blijft in Hutau.)
Mogen de laatste dag . we hopen dat iedereen die nog na ons komt een even gezellige en goede week heeft als wij hebben gehad.
Hallo allemaal
Hierbij het laatste verslag van reis 1 voor dit jaar. Vrijdag 17 en zat 18 jan.
De reden dat we dit verslag zo laat schrijven heeft te maken met het feit dat we door onvoorzien omstandigheden allemaal pas laat in de middag huis waren op zaterdag. Maar we zullen het eerst nog even over vrijdag hebben de laatste ski dag in Oostenrijk. Zoals altijd werden we weer om 7.00 uur gewekt. En dit keer moesten we wel heel snel uit bed want de laatste dag is altijd de dag van de grote verhuizing. Maar dan de helft van de kamers moeten we s morgens al verlaten omdat het anders voor Birgit en haar team niet mogelijk is om alle kamers op tijd klaar te krijgen voor de volgende groep. Dus veel hectiek s morgens om de koffer veilig op een andere kamer te krijgen en je op die manier te verzekeren van een doucheplekje s avonds . Dit keer waren er een aantal kamers wel erg in trek om te douchen daar Hubertushof sinds een aantal weken beschikt over kamers met heel mooi nieuw sanitair. Ook de gang op de tweede verdieping heeft een metamorfose ondergaan. Alles mooi wit gemaakt. De verbouwing is nog niet helemaal klaar maar kamer voor kamer wordt het hele oudere gedeelte aangepakt. Heel mooi. Na het ontbijt gingen we weer voor de laatste keer naar de piste bij de rote 8e . Ook de langlaufers ( wandelaars) hebben daar geprobeerd nog een baantje te trekken maar dat viel hier door gebrek aan sneeuw een beetje tegen. Maar ook hier was wel weer en compensatie. Onze alom geprezen hoofdleider Peter kwam op het idee om beide deelnemers te vragen voor een ritje in de Bi-Unique. Joke had haar bedenkingen en door vermoeidheid overmand leek het haar beter dit jaar niet te gaan. Maar Andrie heeft de gelegenheid met beide handen aangegrepen en een afdaling gemaakt. Het liedje : Je krijgt die lach niet meer van mijn gezicht ………. Was hier zeker van toepassing.
De alpine skiërs hebben zich de laatste paar afdalingen vermaakt aan de Sunny site of the mountain. Naar boven met de rote 8er en vervolgens via Flachau nog een keer afdalen etc.
Onze blinde ( en slechtziende) skiërs overtroffen zichzelf doordat elke dag verbetering zichtbaar was. Was er in het begin van de week nog een beugel op het laatst was er soms een touwtje en heel af en toe al los
skiën. Ton heeft er een sport van gemaakt om slechtziend toch solo skiënd de hellingen af te zoeven.Nogmaals waardering voor iedereen deelnemers en ook begeleiders.
Dat was er savonds in Hutau ook toen er de medaille uitreiking was. Kippenvel kreeg een ieder toen er verhaald werd wat de vorderingen van de afgelopen dagen waren van de individuele deelnemers. Ook enkele deelnemers prezen hun begeleiding. Kortom emotioneel met een lach en een traantje omdat het echt de laatste keer samen was dit jaar. Peter Jorien en Aard bleven achter in Hutau of vertrokken naar een ander bestemming. De rest stapte om 20.00 uur in de bus nadat ze beloofd hadden aan Hubert en Birgit om volgend jaar terug te keren. Het eerst deel van de reis verliep voorspoedig maar tegen 24 uur sloeg de stemming even om toen bleek dat de bus een storing had die veilig rijden ( in de regen) een beetje in de weg stond, De ruitenwissers deden het niet meer en er moest een monteur komen om e.e.a. te repareren. Dit geintje duurde bijna tot 6 uur. Iedereen bleef gelukkig rustig en de meesten kozen ervoor om rustig een slaapje te doen in de gelukkig warme bus.
Door dit akkefietje kwamen we pas tegen een uur of 2 zaterdagmiddag in Zevenaar aan. Een klein smetje op een fantastisch week met bijna alleen maar hoogtepunten. Voor de volgende groepen hopen we op een behoorlijk pak sneeuw. En natuurlijk een behoorlijk pak plezier, lol en vriendelijkheid. Tot volgend jaar