2014 reis 4 reisverslag

Reisverslag Reis 4 - 31 januari t/m 8 februari 2014

Hieronder staat het reisverslag van reis 4. Op vrijdag 31 januari 2014 is reis 4 uit Nederland vertrokken en op zaterdag 8 februari 2014 keert deze reis terug in Nederland.

Het reisverslag van de hand van René van der Zwan, reisleider van reis 4, beschrijft van dag tot dag wat de groep beleeft heeft in Oostenrijk.
 

 

Nieuw: Gastenboek

Helemaal onder aan de pagina (of klik hier) staat het gastenboek van Reis 4, nu kun je dus niet alleen meelezen thuis maar ook je reactie op de verhalen of foto's geven!
 

Dag 8 - Zaterdag 8 februari

Na een rustige rit, waarbij John werd afgelost door Bob, bereikten we om 7 uur Zevenaar. Daar stond Marijke ons al op te wachten. Ook stond er een heerlijk ontbijt klaar en iedereen schoof aan tafel aan met warme broodjes, koffie / thee, en een heerlijke croissant. Na het ontbijt was het tijd om afscheid te nemen van elkaar. Een deel van de groep ging er in Zevenaar al uit en nadat al hu spullen waren uitgepakt gingen we al zwaaiend met de bus richting Utrecht. 

Daar stonden de afhalers ook al klaar en daarmee werd de groep nog een beetje kleiner. In Voorburg stapten de laatsten uit en daarmee was reis 4 definitief ten einde.

Het was een heerlijke week, waarin we ondanks het warme weer en de weinige sneeuw toch iedere dag hebben kunnen langlaufen en skiën. Helaas wel een paar ongelukken. Namens iedereen wens ik Ellen en Martin een snel herstel toe en hoop dat zij, net als alle andere deelnemers en begeleiders volgend jaar weer van de partij zullen zijn. 

Het was een groot plezier om deze reis als reisleider te mogen begeleiden en iedereen zo te zien genieten. Daarom iedereen bedankt hiervoor en tot de reünie en tot volgend jaar. 

 

Dag 7 - Vrijdag 7 februari

Vandaag alweer de laatste dag. Wat vliegt zo’n week toch om. Deze ochtend is altijd een beetje hectisch omdat de helft van de kamers ’s morgens al leeg moeten worden gemaakt. De bagage wordt dan verdeeld over de overgebleven kamers, zodat iedereen ’s middags nog even kan douchen. 
 
En ook vandaag, ondanks alle drukte, vertrokken we weer op tijd. De skiërs gingen weer naar de rote Achter, de langlaufers naar Flachau. Vandaag stonden de wedstrijden voor zowel de skiërs als de langlaufers op het programma en was ik mee met de langlaufers om te zien hoe iedereen zijn best deed om voor een medaille in aanmerking te komen. 
 
Terwijl de langlaufers zich warm liepen, zetten Hans en ik het wedstrijdparcours uit. Na de start moesten de deelnemers onderweg bij Paul een ballon kapot prikken met hun stok. Even verder stond Wilfred klaar met een hoedje dat de langlaufers op moesten zetten, en na 25 meter weer moesten afzetten. Bij het keerpunt stond Hans met een drukknop van een deurbel, pas als je op de knop drukte en de bel ging, mochten de deelnemers verder. Een volgende opdracht was een pepermuntje bij Koen halen. Daarna moesten de deelnemers nog onder een poortje van 2 langlaufski’s door en dan snel naar de finish. 
 
Er werden hele snelle tijden neergezet en de verschillen waren soms echt tienden van seconden. Iedereen ging die ochtend supersnel, zo snel heb ik de deelnemers de hele week niet zien langlaufen. Wie weet houden we volgend jaar wel iedere dag een kleine wedstrijd. 
 
’s Middags werden we weer opgehaald door een bus van Huber reizen, want John onze chauffeur was aan het rusten voor de terugreis. Bij het hotel aangekomen ging iedereen snel douchen en de laatste spullen in de koffers doen. Voor het eten waren alle koffers beneden en kon de bus worden ingeladen, zodat we daarna rustig konden eten. Hoewel, … het moment van de medaille uitreiking moest nog komen. Iedere begeleider kwam met zijn deelnemer naar voren, waarbij de begeleider zijn/haar eigen deelnemer/-deelneemster in het zonnetje zette en daarbij een medaille omhing. 
 
Tenslotte werden Hubert en Birgit bedankt voor de geweldige week die zij voor ons mogelijk hebben gemaakt. Het was weer een reuze week in het hotel, wie had dat gedacht na alle schade die was ontstaan afgelopen zomer. 
 
Nadat ook de coördinatoren, begeleiders en vooral de deelnemers bedankt waren voor hun inzet en gezelligheid werd het tijd om te vertrekken naar Nederland. Buiten goot het van de regen en iedereen stapte snel in de bus. Daar namen Hubert en Birgit afscheid van ons en hoopten dat we volgend jaar, het jubileumjaar – 20 jaar SSO in Hubertushof en bij Klieber ski verhuur – weer van de partij zijn. Hierna vertrokken we met John aan het stuur richting Nederland. 
 

Dag 6 - Donderdag 6 februari

Vandaag de vijfde ski- en langlauf dag. Weer mooi op tijd vertrokken en met de hele groep naar Rote Achter. Daar gingen zowel de skiërs als de langlaufers eruit. De langlaufers konden gelukkig daar nog terecht ondank het warme weer en de weinige sneeuw. De skiërs gingen met de gondel naar het middelstation en daar werd de warming up verzorgd door Arie, onze instructeur, vergezeld van een paar vlokjes echte sneeuw. Hierna werd het tijd voor een afdaling naar beneden. De sneeuw was zogenaamde werksneeuw. En dat was na de afdaling voor de meesten reden om het hoger op te zoeken. 

Met een hele groep gingen we naar boven. Vandaag ging ik met Lucie skiën, of Lucie met mij, omdat Marijke vanwege persoonlijke omstandigheden terug naar Nederland is gevlogen. Nadat we boven waren hebben we meerdere afdalingen gemaakt en vele liften genomen om uiteindelijk weer boven uit te komen. Lucie en ik waren aan het einde van de dag lekker moe en dat gold voor meerdere deelnemers en begeleiders. Het was een prachtige ski- en langlaufdag en iedereen heeft volop genoten. Enig minpuntje was dat Martin gevallen was. Gelukkig bleek na een bezoek aan de arts dat Martin niets gebroken had. Wel moet hij de komende 3 weken en dus ook morgen rustig aan doen.

Alleen was de dag nog lang niet voorbij want ’s avonds stond de bonte avond op het programma. En dat werd een groot feest. Er waren die avond 18 heel verschillende optredens, van deelnemers, begeleiders en gecombineerd. Van papegaaitje leeft je nog tot de YMCA, die ineens overging in de Harlem Shake. De outfit van veel deelnemers en begeleiders was op zijn minst verrassend. Van boerenkiel tot Mega Mindy. Na de pauze gingen we naadloos over van Peter Maffay met Du naar Arie Ribbens met het afsluitende Polonaise Hollandaise. Zo’n avond valt gewoon niet te beschrijven en daarom geef ik iedereen de tip om naar de foto’s van dag 6 te kijken. Daarop valt te zien dat het echt een bonte avond was!

 

Dag 5 - Woensdag 5 februari

Vandaag konden we een uurtje langer blijven liggen na de bonte avond van gisteren. En zodoende vertrokken we een uurtje later, om 10 uur. We hadden maar een paar uurtjes om te skiën en te langlaufen, want vanmiddag stond Filzmoos op het programma. Iedereen ging vandaag in Altenmarkt eruit. De skiërs konden hun energie weer kwijt op de oefenhelling of gingen met de gondel naar boven. De langlaufers konden op de loipe tegenover de piste aan de gang. 
 
Daar werden meerdere rondjes gemaakt en gelukkig was de loipe op een paar groene plekken nog goed te doen, soms met vallen en opstaan voor een aantal deelnemers en begeleiders. Nadat iedereen weer een natte rug had, werden de ski’s in de bus gelegd en genoot iedereen op het terras onder aan de piste van de zon tot het tijd was om met de bus naar Filzmoos te gaan. 
 
In Filzmoos werden we traditiegetrouw opgewacht door een dienblad vol met glaasjes. Daarna werd het tijd om in te stappen voor de arrensledetocht. Helaas was er niet veel sneeuw en voor het eerst in alle jaren zijn we naar boven gereden en niet op de ijzers naar boven gegleden. Boven aangekomen scheen de zon en zochten velen een plekje in een ligstoel. 
 
Later ging iedereen naar binnen om kaiserschmarren, schnitzels, apfelstrudel en patat met worst te bestellen, vergezeld van een cola of een glas bier. Nadat alles verorberd was, stapten we weer in de arrensledes voor de terugreis, berg af. Bij aankomst in Filzmoos werden nog diverse winkeltjes bezocht voor souvenirs voor het thuisfront. 
 
Rond 18 uur waren we weer terug in het hotel en na een uurtje konden we weer aan tafel. Na het eten kwam iedereen zijn act aanmelden voor de bonte avond van morgen. Het belooft weer een mooie avond te worden. Uiteraard binnenkort meer daarover. 
 
Groeten aan alle thuisblijvers.
 
 

Dag 4 - Dinsdag 4 februari

Na het ontbijt vertrokken we weer voor een dag in de sneeuw. Bijna iedereen was uitgeslapen, een enkele begeleidster daargelaten, die moest in de bus nog een beetje slaap in halen. De langlaufers gingen er net voorbij Radstadt uit. De loipe lag er prima bij en de zon scheen volop. Dat beloofde een mooie dag te worden. 
 
De skiërs gingen vandaag naar Zauchensee. Na een mooie rit bereikten we onze bestemming. Daar werden de schoenen aangetrokken, altijd een speciaal moment, en nadat iedereen er klaar voor was gingen we richting lift. Met de hele skigroep gingen we naar boven met de stoeltjes lift. Het uitstappen is altijd spannend en dat ging de meeste keren goed. Toen iedereen boven was ging de hele groep via de blauwe afdaling naar beneden. De piste lag er prima bij en al snel had iedereen weer het gevoel te pakken. Helaas maakte Ellen één verkeerde beweging. Zij kwam ten val en moest later naar het ziekenhuis. Helaas heeft zij haar scheenbeen gebroken en zit nu met haar been in het gips. 
 
De andere deelnemers maakten meerdere afdalingen en waren niet te stoppen, ondanks het laatste stuk van de piste dat steeds slechter werd. Dit hield niemand tegen en tot het einde van de middag werd er geskied. 
 
De langlaufers hebben ook lekker genoten deze dag. Wat nog wel valt te vermelden is dat de langlaufski’s van Rinus in de beek verdwenen en al bijna in de Donau lagen, en gelukkig nog net op tijd gered konden worden. Ook een ski van Marco trof bijna dit lot, want de ski bleef nog net hangen in een boom. Bij het hotel aangekomen werd onze pechvogel Ellen door vele deelnemers en begeleiders op haar kamer opgezocht en natuurlijk getroost. 
 
Rond 18 uur vertrokken we naar Niederfritz waar we die avond gingen eten, schnitzel met patat. En de schnitzels waren groot en lekker. Tijdens het eten werd door een Oostenrijkse muzikant allerlei geluidsapparatuur neergezet. En na het eten brak het feest los. Allerlei liedjes, ondersteund met een accordeon of een synthesizer werden gespeeld en de deelnemers en begeleiders genoten van de muziek. Frans Bauer stond ook op het programma, en sinds vanavond heet hij voortaan Arie Bauer.
 
Het bleef nog lang onrustig in Niederfritz.
 
 

Dag 3 - Maandag 3 februari

Na het ontbijt vertrokken we keurig op tijd om 9 uur, nadat alle begeleiders en deelnemers hun eigen schoenen en ski’s in de bus hadden gelegd. Dit om te zorgen dat we deze keer wel alles bij ons hadden. Eerst reden we met de bus naar Altenmarkt, de plek waar de skiërs er weer uit gingen. Er was een dun laagje sneeuw gevallen en alles zag er weer wit uit. Hierna reden de langlaufers door naar Obertauern, dat op een hoogte ligt van circa 1.650 m.
 
De route daar naar toe, was schitterend. Marjoleine zat voorin met Matthea te genieten van het uitzicht en maakte menig foto. In Obertauern aangekomen werden de langlaufski’s aangeklikt en gingen alle koppels op pad. Roeland en Marco gingen voorop met Paul, met in hun kielzog Harry en Rinus. Maar ook Sybren met Gerard en Maarten met Wilfred sloten zich aan bij deze groep. En niet te vergeten Ciska met Koen, die ook met hen meegingen.
 
Ook John met Hans hadden lekker de vaart erin. Zelf sloot ik me ook aan bij deze groep. En ook Heidi met Vera en Marjoleine met Matthea deden uiterste best. Alleen was het voor Matthea wat lastiger, want haar ski’s lagen precies voor de wielen van de bus die wegreed, en we kunnen verklappen dat de ski’s deze test niet hebben doorstaan.
 
Na een barre tocht met veel wind, dicht gewaaide loipes en geen zon, werd het tijd voor koffie en de lunch. In de pizzeria werden meerdere stukken apfelstrudel besteld, en ook Gulashsuppe, worstjes met patat enz. Hierna werd het toch wel weer tijd om de calorieën eruit te werken. Dus gingen we weer naar de loipe. De ‘snelle’ groep ging nog voor een groter rondje, terwijl Heidi, Ciska, Marjoleine en John alvast oefenden voor de wedstrijd a.s. vrijdag. Zij probeerden met hun skistok een ballon door te prikken, wat niet meeviel met een in de wind klapperende ballon. Ik denk wel dat zij een voorsprong hebben a.s. vrijdag bij de echte wedstrijd.
 
Hierna reden we met de bus naar de skiërs. De meesten zaten lekker in de zon op het terras, en daar schoof de langlaufgroep gewoon bij aan. Toen het tijd was reden we terug naar het hotel. Na het avondeten staat de vossenjacht op het programma.
 
Rond 20 u ging de eerste groep op pad, op zoek naar de vossen. En die werden uiteindelijk alle vijf gevonden. Alle groepen, op een na, liepen het rondje om de kerk in de goede richting. En bij alle vossen moesten de deelnemers en begeleiders allerlei vragen beantwoorden. Soms was dat best nog wel eens lastig voor een begeleidster. Na het rondje om de kerk werden we opgewacht door Birgit, die ons opwachtte met heerlijke warme glühwein. Iedereen genoot hier van. De avond werd afgesloten met een vertoning van enkele films van SSO, met als hoogtepunt de film die 2 jaar geleden tijdens onze reis gemaakt door Pim Helmich en Henk Nijman. Dat was weer een mooie dag.
 
 

Dag 2 - Zondag 2 februari

Zaterdagavond werd het toch nog gezellig in het hotel, want Raymond, een nieuwe begeleider, had een keyboard meegenomen. Nadat dit geïnstalleerd was begon Raymond daarop te spelen en ging werd er overal meegezongen. Later kwam Arie naar voren en werd er door hem uit volle borst gezongen, uiteraard onder muzikale begeleiding van Raymond. Allerlei liedjes passeerden de revue en menigeen ging later naar bed dan eerst de bedoeling was.

Zondagmorgen werden we allerliefst gewekt door een paar kukeleku kippen, die dit geluid aan de deur lieten horen om 7 uur in de vroege ochtend. Het had wel gewerkt, want iedereen was op tijd beneden voor het ontbijt. En dat ontbijt was weer als vanouds, met een heerlijk eitje, bedankt Hans daarvoor. Nadat iedereen ontbeten had en de lunchpakketten klaar gemaakt waren, was het tijd om te gaan vertrekken. Iedereen werd nadrukkelijk gevraagd of alles mee was, skipassen, ski’s, schoenen e.d. En rond negen uur reden we zowaar weg. Later bleek dat niet alles wat mee moest, ook mee was gegaan in de bus, later meer daar over.

Eerst reden we met de bus naar het Gemeinde Amt in Reitdorf. Daar gingen de langlaufers uit de bus voor hun eerste dag in de loipe. Het was schitterend weer, met een lekker zonnetje en een klein beetje vorst. De loipe lag er mooi bij en de rest van de groep nam afscheid van de langlaufers en reden met de bus door naar Altenmarkt. Alleen gold dit niet voor Fiona, want die bleek haar skischoenen niet meegenomen te hebben. Zij ging met Hans in de auto om dit aanloopprobleem op te lossen. Later bleek dat deze schoenen in een tas voor het hotel stonden.

In Altenmarkt aangekomen zag het er ook prima uit en stapten alle skiërs om die heerlijke skischoenen aan te doen. Gelukkig hadden we de banken uit de skikelder tijdelijk geleend, waardoor iedereen zittend de schoenen kon wisselen. Toen we daar mee klaar waren, arriveerde Hans met Fiona en de schoenen. Even later bleek dat nog een begeleider iets vergeten was. Deze keer was het de ervaren begeleidster Ans, die haar ski’s niet kon vinden in de bus. Deze bleken aan het einde van de dag gewoon in de skikelder te staan.

Van Hans en de langlaufdeelnemers en begeleiders heb ik gehoord dat zij een prachtige dag hebben gehad met langlaufen. Na een tocht van Reitdorf naar Flachau was het tijd voor koffie, chocomelk en natuurlijk gebak. Daarna werd er nog lekker gelanglauft. Moe ging iedereen nog ergens wat drinken. Op een gegeven moment heeft Hans de ‘damesgroep’ uit een of andere Oostenrijkse tent moeten trekken, om ze naar de bus te krijgen, waar de ‘snelle’ groep al in zat.

De skiërs, onder leiding van Arend, weer terug van weggeweest als coördinator skiën, begonnen eerst op de kleine oefenhelling. Al snel had iedereen het skiën weer onder de knie, en konden een aantal deelnemers weer een grotere afdaling gaan maken. Vandaag heb ik iedereen weer zien genieten. Lia en Nicoline zoefden weer met grote snelheid de hellingen af, daarbij vergezeld van Pedro en Danny. Lucie vormde weer een vertrouwd duo met Marijke. Ellen en Ans, vandaag met hele dure huurski’s, hebben menig afdaling gemaakt op de kleine helling. Martin kreeg aanwijzingen van Albertien, een nieuwe begeleidster, en volgde die goed op, zo was te zien.

Jacky maakte menig afdaling met Fiona, ja die begeleidster van de vergeten schoenen. Een ander onlosmakelijk duo vormde Arie met zijn Jeanette. Ook weer terug na een jaar was het tweetal Eveline en Herma. Zij vergezelden Ellen en Ans op de kleine helling. Ricardo wordt dit jaar begeleid door Wouter, die voor de eerste keer mee is als begeleider. Edwin, een nieuwe deelnemer, heeft dit jaar als begeleider Robert-Jan, die weer mee is na enkele jaren. Hij kreeg heimwee naar onze groep en wilde graag weer mee. Wouter R. heeft eerst een afdaling gemaakt met Raymond, later heb ik meerdere afdalingen met Wouter gemaakt, en Wouter ging net als vele deelnemers als een speer naar beneden. Als reisleider ben ik vandaag weer reuze trots op alle deelnemers, die allemaal een mooie prestatie hebben geleverd vandaag.

Na een mooie dag gingen we terug naar het hotel, waar we om 18 uur weer aan tafel gingen. Na een goede maaltijd, steeg de spanning in het hotel, want vanavond is het bingo avond met heel veel prijzen. Dankzij Hans, Robert-Jan en Arend konden er twee prijzentafels worden gevuld. De deelnemers keken alvast goed wat er allemaal op de tafels lag, voor het geval zij later Bingo zouden hebben.

Om 20 uur brak de Bingo in alle hevigheid los. Het was deze keer Bingo-HD, onder leiding van Herma en Danny, onze bingo masters. Er viel een prijs te winnen als de bovenste rij vol was. Omdat dit even duurde kreeg iedere deelnemer en ook iedere begeleider al een mooi prijs in de vorm van een chocomelk beker. Daarna werden er nog vele prijzen gewonnen. Iedereen ging met vele prijzen terug naar de kamer. De hoofdprijs, een mooie picknick mand werd door Jack gewonnen. Al met al een spannende avond en een mooie afsluiting van een heerlijke dag.

 

Dag 1 - Zaterdag 1 februari

Bij het binnenrijden van Voorburg, rijdt ook de bus van Besseling net naar onze opstaplaats. Een mooie nieuwe witte bus, bestuurd door Annet. De begeleiders en deelnemers zijn allemaal keurig op tijd, ook Arend, en om 20 u vertrekken we richting Utrecht, onze 2e opstapplaats.

Ook in Utrecht is iedereen op tijd, iedereen wil blijkbaar graag naar de sneeuw. Tussen degenen die ons komen uitzwaaien zien we een bekende staan, Wim, een oud-begeleider van reis 4. En traditiegetrouw staat hij daar niet met lege handen. Want in zijn ene hand een blad vol oliebollen en in zijn andere hand een blad vol appelflappen. Deze twee bladen heeft Wim weer speciaal voor ons meegenomen. Later worden deze oliebollen en appelflappen door het gelegenheidsduo Paul en Fiona uitgedeeld. Iedereen smult er heerlijk van. Wim reuze bedankt van ons allemaal !

Nadat alle ski’s en koffers in de bus zijn gedaan, rijden we weer keurig op tijd weg, al zwaaiend naar de achterblijvers. De bus is inmiddels al voor meer dan de helft gevuld. De laatste instappers staan in Zevenaar al te wachten op ons. Daarmee is onze groep compleet. We wachten nog even en gaan dan op weg, via Duitsland naar Oostenrijk. De reis verloopt voorspoedig en in Bad Camberg nemen we afscheid van Annet, en stapt onze ‘eigen’ chauffeur John in, hij rijdt ons de hele week. Na de toiletstop, gaat het licht uit en probeert iedereen te slapen. De een lukt dat beter dan de ander en na een korte nacht is omstreeks 6:30 uur de ontbijtstop. Bij een wegrestaurant nemen de meesten een lekker kop koffie om weer een beetje aan te sterken. Na een klein uur vertrekken we richting Hüttau. Onderweg is het druk en komen we in een heuse file terecht. Het landschap wordt gelukkig steeds witter en met enige vertraging bereiken we rond 10:!5 uur het hotel.

Daar staan Hans en Matthea ons buiten op te wachten en zwaaien ons enthousiast tegemoet. John parkeert de bus voor het hotel en alle koffers, ski’s en wat nog meer mee is, wordt uitgeladen. Hubert heet ons ook welkom en gelukkig zijn alle kamers al klaar, zodat alle bagage gelijk naar de kamers kan. Hierna vertrekken we snel naar Eben om de schoenen, ski’s en stokken te huren. Bij terugkomst in het hotel kunnen we gelijk aan tafel voor de lunch. We hebben allemaal wel trek gekregen en genieten van de soep en de vegetarische pasta.

De middag is iedereen vrij. Met Hans, Arend en Wouter gaan we op sneeuwverkenning, passen halen en ski’s wegbrengen die een kleine servicebeurt nodig hebben. Dat verloopt allemaal voorspoedig. Het is wel warm nu in Oostenrijk, zo’n 10 graden boven nul. En de meters sneeuw die elders in Oostenrijk zijn gevallen, daar merken we weinig van. Het is wel wit, maar op de zuid hellingen komt het groen er alweer doorheen. Voor het mooie zou er wel wat sneeuw mogen vallen. We hebben even gekeken in St. Martin en daar was de loipe niet al te best. Dat wordt waarschijnlijk Flachau / Waigrain.

Morgen lezen jullie hoe onze eerste actieve dag in de sneeuw is verlopen. Zo direct het avondeten en daarna verwacht ik dat iedereen snel zal gaan slapen.

 

Gastenboek

Praat mee of geef je reactie op de reisverslag van reis 4 hieronder:


Share our website
Delen